BENCİL.

Tanıtım.

TANITIM:

Çocuk karanlık odasındaki yataktan kalkarak yürümeye başladı. Sessizce odasının kapısını açtı, babası annesine tıpkı bir deli gibi bağırıyordu.

"Senden ve o hastalıklı bücürden nefret ediyorum. Geber!"

Adam kadının üzerine yürümeye başlayınca, kadın koşarak mutfağa kaçtı. Yaklaşık beş dakika sonra çocuğun ağlamaları ve evdeki tüm bağrışmalar kesilmişti. Çocuk sessizliğe doğru konuştu.

"A-anne orada mısın?" Kadının cılız sesiyle sessizlik bozuldu.

"Buradayım tatlım, merak etme."

"Peki ya babam?"

"Ş-şey o... uyumaya gitti."

Çocuk babasının mutfaktan çıkmadığını görmüştü fakat üstelemedi.

"Jimin benim bir yere uğramam lazım, sende odana git ve sakın yataktan çıkma olur mu?"

"Bende seninle gelmek istiyorum."

"Lütfen... Jimin odana git."

Çocuk annesinin ağlamaklı çıkan sesine dayanamayarak odasına gitti. Annesi gittikten sonra merakına yenik düşerek aşağıya indi. Mutfağa girdiğinde ışığa uzanamadığı için karanlıkta yürümeye başladı. Ayağına takılan bir şeyle yere düştü. Gözü karanlığa alışınca bunun babası olduğunun farkına vardı. Hiç bir şey yapamadı. Nereden geldiğini kestiremediği ses konuşmaya başladı.

"Her şey senin suçun."

Jimin, sesin kendisine ait olduğunu fark etti. Çalan telefon sesiyle uyandı ve her şeyin her zaman ki gibi bir kabus olduğunu anladı. Bu lanet döngüden bıkmıştı. Boş odada sesinin yankılana bileceği bir şekilde konuştu.

"Keşke biraz cesaretli olabilseydim o zaman bu hastalık beni bitirmeden kendimi öldürebilirdim."