¹'the maze runner

𝟑

ÜÇ

O kadar çok yorulmuştum ki ama o iğrenç şey ısrarla arkamdan gelmeye devam ediyordu

Nefes nefese kalmıştım artık ölsem de dinlenmeye vaktim olsa der gibiydim o derece ayaklarım kopmuştu

Ayaklarıma kara sular değil kara okyanus inmişti

Tam pes edip duracağım sırada aşağıdan çekildim hızla yere düşmüştüm ama bir boşluğa girmiştim girdiğim boşluğun sandığımdan daha büyük olduğunu beni çeken Minho ve arkasında duran Thomas ve Newt'i görünce anlamıştım

Izdırap verenin çıkardığı sesler gittikçe uzaklaştığında konuşmaya başladım

"Siz ne ara labirente girdiniz?"

Thomas dışarıyı kontrol ettikten sonra bana cevap verdi

"Labirent kapanmaya başladığında ikinizin de yalnız kalmasını güvenli bulmadık kalabalık olursa daha iyi olacağını düşündüğümüzden girdik nitekim ki siz kaçarken bizde onu oyaladık"

Kafamı teşekkür edercesine salladıktan sonra bir anda kafamı yere koydum ve dinlenmeye başladım o kadar çok koşmuştum ki şuan burada uyuyabilirdim bile

"Yarına kadar kapı açılmaz burada kalmakta bir süre sonra daraltır dışarı çıkıp bir şeyler aramaya ne dersiniz?"

Newt'in konuşmasıyla ona baktım ama kafamı koyduğum yerden kaldırmadım

"Sadece uyusak olmaz mı? Hem bu karanlıkta birşey bulsak da bulmamış gibi olacağız kapkaranlık çünkü"

Haklısın der gibi kafasını salladığında gülümsedim ve gözlerimi kapattım şuan uyumaya ihtiyacım vardı

𖥸

İlk önce Minho uyanmış ve etrafı kolaçan etmişti etraf sakin olunca diğerlerini de uyandırmak için yeltenmişti ki Melody'nin aralıksız bir şekilde nefes dahi aldığı tereddüte düşüren bir halde uyuduğunu farketmişti

Onun bu haline gülerken yanında Newt ve Thomas'ın uyandığını farketmemişti

Newt Minho'nun yüzüne karşı şüpheli şahısmış gibi baktığında Minho omuz silkmişti

"Melody uyanman lazım birazdan kapı açılır"

Gözlerini araladıktan sonra bir an neredeyim ben gibi etrafa bakmıştı Melody kafasını hafifçe kaldırarak yanındakilere baktı ve dışarıyı gözleriyle süzdükten sonra sürünerek oradan çıktı arkasından da diğerleri çıktığında bir süre yürüdüler

Bıçağa geldikleri sırada bir ızdırap verenle karşılaşmışlardı Melody yeter artık diye seslice nefes verdiğinde koşmaya başladılar Melody inip kalkan duvarları farkettiğinde o tarafa doğru koşmaya başladı

Diğerleri arkasından bağırıp onu durdurmaya çalışsada onlarda kısa sürede ona yetişmişlerdi aynı anda duvarın altından geçtiklerinde ızdırap verende duvarın altından onlara yetişmeye çalıştığı sırada duvar aşağa inmiş ve ızdırap vereni ezmişti diğerleri geri çekilirken Minho eğilip ezildiği sırada dışarı fırlayan üstünde kırmızı bir ışık olan silindir şeklindeki cismi eline aldı etrafındaki salyayı eliyle fırlattıktan sonra kontrol etti

"Bu da neyin nesi?"

Newt'i sorusuna karşılık sanki cevap verircesine ötmeye başlayan cisim anlık korku ve endişe yaratmıştı

Thomas öne atılarak cismi tutmuş ve yürümeye başlamıştı

"Bu bence ızdırap verene yol göstermeye yarayan bir cisim beni takip edin bakalım gerçekten öyle mi"

Cismin onları yönlendirmesine izin vererek bir yere geldiler Minho kaşlarını çattı

"Böyle bir yeri hiç görmedim"

"Bu üç yıl içerisinde hiç mi görmedin?"

Thomas'ın sorduğu soruya karşılık kafasını salladı zaten yalan söyleyecek hali yoktu görseydi minyatür labirente ekler ve bu alanın yardımının dokunup dokunmayacağına bakardı

Thomas elindeki cisimle önden yürüyordu yuvarlak bir alana geldiklerinde başından beridir kırmızı yanan ışık yeşile dönmüştü hepsi şokla birbirine bakarken

Sanki onları tarıyormuş gibi bir kırmızı ışık üstlerinden geçti ama daha sonra uyarı verir gibi sesler geldiğinde yanlardaki boşluklardan 3 4 tane ızdırap veren gelmeye başladı hepsi birbirlerine bakıp koşmaya başladılar duvarlar kapanmaya başlamıştı bıçağa geldiklerinde hızla dönüyorlardı

Minho ve Melody bir tarafta Thomas ve Newt bir tarafta koşuyorlardı

Kapının açık olduğunu gördüklerinde sevinçle gülümsedi Melody daha da hızlandılar ve kapıdan geçtiler onlar kapıdan geçtiği an kapı kapanmaya başlamıştı

Hepsi yere çöktüğünde Melody gülümseyerek yere doğru uzandı

"Kurtulduk"

"Tabi şimdilik"

Thomas'ın söylediği şeyle kafasını sallamıştı

"Bence herkes toplanmalı çünkü oranın bir geçit olduğuna eminim herkesi ikna edin ve oradan gidelim"

Melody'nin söylediği şeylerle Alby arkasındaki çocuklara baktı daha sonra önüne dönerek kafasını salladı

Kısa sürede herkesi toplantı alanına topladıklarında konuşmaya başladılar

Gally her zaman ki gibi itirazlarını sürdürüyordu ama Alby emindi yarın buradan hepsi kurtulacaktı 

Herkes dağıldı bu akşam hazırlıklarını yapacak ve yarında çıkış olduğunu düşündükleri yerden çıkacaklardı

Tava bu akşam burada yiyecekleri son yemek olduğunu düşündüğü için hüzünlenmişti eskiler buradan gideceği için üzülürken yeniler yani Thomas, Teresa ve Melody ise buradan kurtulacakları için seviniyorlardı

Gally ise sadece oturmuş diğerlerinin aksine eşyalarını toplamak yerine etrafı izliyordu sanki buradan gitmek istemiyormuş gibiydi

Tava herkesi yemeğe çağırdığında Melody o kadar çok koca duvarlara dalmıştı ki ne Tavanın ortaya doğru seslenmesini ne de Minho'nun omzuna dokunmasını farketmişti

En son Minho onun önüne çökmüş ve elleriyle yüzünü sarmıştı

Melody kendine gelmişti ama bu sefer de Minho'nun ellerinin yüzünde olmasına dalmıştı

"Hadi Tava bizi yemeğe çağırıyor"

İkiside toparlanarak ayağa kalktı ve büyük uzun masaya oturdu Melody Minho ve Thomas'ın ortasına oturmuştu

Yemekler bittikten sonra herkes uyumaya çekildi

Her ne kadar heyecanlı olduğu için bir o yana bir bu yana dönsede bir süre sonra uykuya dalmıştı Melody

Hepsi mışıl mışıl uyuyordu yarının onlara neler getireceğinden haberleri yoktu çünkü...