Kızlar merhaba ben rüveyda yeni bir hikaye yazmaya başladım umarım beğenirsiniz. Bu hikaye arkadaşım ben ve oppalarımız hakkında.
Hadi size iyi okumalar diyorum:)
Şevval ile dostluğumuz yaklaşık bir yıl öncesinden başlamıştı. Bir yılda baya bir yakınlaşmıştık. Sırlarımızı paylaştık dertlerimizi anlattık birbirimize. Hayallerimiz vardı ikimizinde, sevdiğimiz çocuklar vardı. Birbirimize biraz uzaktık ama bu hayal kurmamıza engel değildi. Çok ama çok güzel hayaller kurduk. Hani demiştim ya bunlardan biri ikimizin bir araya gelip G.Kore'ye gitmekti. Belki de bu onun en büyük hayaliydi, yanında olmadığım için öyle olup olmadığını bilmiyordum. Belkide sadece PARK JUNG MİN ile tanışmaktı. Evet evet işte bir ay sonra hayalimiz gerçekleşecekti nihayet. Sonunda bir ay bekleyecek olsak bile olsak bir araya gelecektik. Babamın işi dolayısıyla Ankara'ya taşınacaktık. Onlarda Ankara'da yaşıyorlardı. Nihayet bir ay sonra çok çabuk geçip gitmişti. Annemler taşınma hazırlıklarına başladılar. Bu süre boyunca ben babannemde kalmıştım. Veeeeee işte Ankara'dayız. Şevvalimin kardeşimin yaşadağı şehirdeyiz. Sonunda geldik. Gelir gelmez Şevvale haber verdim.
- Alo, Şevval
- Efendim, Rüvişim
- Şimdi sana bişey söylicem, ama sakin olmalısın
- Tamam ama heycanlandım biraz çabuk söyle
- Biz Ankara'dayız, buraya taşımdık. Dedim. Bunu duyar duymaz bağırmaya başladı havalara uçtu resmen, bunu hissettim. Daha sonra sorular sormaya başladı.
- Neredesiniz, ne zaman geldiniz, nasıl, neden ve kiminle geldiniz?
- Bugün geldik. Annemler önceden gelip evi falan yerleştirdiler. Ben babannemdeydim. Babamın tayini çıktı buraya o yüzden geldik.
- Ayy rüvişim çok mutluyum şu an anlatamam sana yaa
- Evet şevvalim bende, hayallerimizin yarısı gerçek oldu şimdiden
- Evet. dedikten sonra telefonu kapattım. Bir süre boyunca hâlâ şaşkındım. Neredeyse hayalim gerçek olmuştu sadece Kore'ye gitmek kalmıştı. Buraya geldiğim için zaten şaşkındım bu şaşkınlığımın üzerine biraz da şok eklenmişti...
