KIZLAR SELAM YİNE BEN GELDİİM. SİZE HİKAYENİN YENİ BÖLÜMÜNÜ GETİRDİMM. HADİ SİZE İYİ OKUMALAAAAAAAAAR. SARANGHAEEEEEE
Aslında... Evet... Senin için... Sırf seni iyileştirmek için. Dediğinde şaşkın şaşkın yüzüne bakakalmıştım sadece. Bunu duymak beni cidden şaşırtmıştı. Ne yani sadece benim için miydi bütün bu çabası? Sadece beni iyileştirmek için mi? O kadar zor bir sınava beni iyi yapmak için mi girmişti? Peki neden yapmıştı ki bunu? Beni bu kadar çok mu seviyordu cidden? Benim iyiliğimi ve iyileşmemi bu kadar çok mu istiyordu? Bana sürekli "seni iyileştireceğim" demesinin sebebi bu muydu? Ona güvenmemi istiyordu hep, bende güvenmiştim. Demek bu yüzdendi ha. Bütün bu düşüncelerimden sıyrılıp sadece "woooowww" diyebilmiştim. Yüzüme bakarak
- Neden 'woooowww' dedin? Diye sordu
- Ruveyda beni cidden bu kadar çok sevdiğini bilmiyordum. Dedim
- Olur mu öyle şey sen benim dostumsun, kardeşimsin birtanem. Dedi o tatlı ve sevecen sesiyle
- Peki... Neden sadece ben? Bu sorumda onu şaşırtmıştı belli ki. Ne cevap verecekti acaba? "Ahh Şevval şu çeneni bir kapalı tutamıyorsun. Durup dururken nereden çıktı bu soru? Kızıda boşuboşuna düşündürüyorsun, kendinde merak ediyorsun" diye kendime çok kızdım ama artık dönüşü yoktu, sormuştum birkere. Ruveyda hâlâ düşünüyordu sanırım
- Çünkü senin bu pisikolojik durumun kötüye gidiyordu ve bu beni üzüyordu. İnan bana gerçekten çok üzülüyordum. Sana sürekli BANA GÜVEN dememin sebebi buydu. Sen ne zaman bana dertlerini anlatmaya başladın, işte o zaman pisikolog olmaya karar verdim. Senin bu dertlerinden kurtulup sevinçli bir hayat yaşamanı istiyorum. Bunları bana anlatırken duygulanmıştı ve gözünden yaş akıyordu. Bende gerçekten çok duygulanmıştım. Gözündeki yaşı silip sarıldım ona be hep yapmak istediğim şeyi yaptım. ONA SARILIP AĞLAMAK. Ben ona sarılıp ağlarken sanırım bunu hissetti ve beni kendinden çekip gözyaşlarımı sildi. Ve sonra tekrar sarıldım ona. Ahh neden onun yanında ağlamak istemiyorken ona sarılırken ağlıyorum? Bu duygusal anın bitmesini istemesemde Ruveyda bu duygusal anı bitirmek adına
- Bizimkiler bu halimizi göreseler ne yaparlardı acaba? Diye atıldı. Bunu duyunca gözümüzdeki yaşları silerek güldük beraber.
===== RUVEYDA =====
Şevval bana bu soruyu sorunca baya bir şaşırdım. Neden sormuştu ki bu soruyu? Aklından hangi düşünceleri doğurupda sormuştu bu soruyu bana? Bu biraz kafamı karıştırsada pek önemsemedim. Sorusunun cevabını en doğru şekilde ona verdim. Ama bunun yanında bana bir soru daha sormuştu. NEDEN SADECE BEN?
Bununda cevabını ona en doğru şekilde verdim. En son sorduğu sorusuna verdiğim cevap Şevval'i duygulandırmış olacak ki ben söyledikten sonra gözünden yaşlar akıyordu. Benimde gözümdeki yaşlar yolculuğa çıkmıştı bile. Şevval'in gözünden akan yaşları görünce hemen yüzünü sildim. Oda benimkileri sildi. Ve sonra sarıldı bana bende ona sarıldım. Şevval'e belli etmeden sarılırken ağlıyordum. Hiç sesim çıkmadan saatlerce ağlayabilen bir insandım. Bu gerçekten Şevval ile yapmayı çok istediğim birşeydi. Hep onun omzumda veya ona sarılırken ağlamak istemiştim. Sanırım bu arada Şevval'de ağlıyordu çünkü omzuma bir damla yaş düştü. Hemen onu kendimden çekip gözündeki yaşları sildim ve tekrardan sarıldı. 'Hadi ama yeter bu kadar duygusallık'dercesine bir laf attım ortaya. Gözümüzdeki yaşları silerek güldük.
***1 HAFTA SONRA***
Evvvet. Nihayet okullar kapandı. Yaz tatilinde KORE'ye gidiyoruz. Gerekli hazırlıkları yaptık. Ben bir haftalığına Afyon'a gittim oradaki akrabalarımla vedalaştım ve Ankara'ya geri döndüm. Hafta sonu GÜNEY KORE'YE YOLCULUK VAAAAAAARRRR...
-----
Ve işte son nokta. Uçağa binmeden önce ailelerimizle karşılaştık. Babalar, anneler kadar belli etmesede gitmemize üzüldükleri yüzünden okunuyordu. Artık anne ve babalarımıza son kez sarıldık ve uçağa bindik. Uçağa bindiğimizde bir hostes kız bize neler yapacağımızı gösterirken ikimizinde aklına aynı şey gelmiş olacak ki birbirimize bakıp kikirdedik. Aklımıza gelen şey "SS501 ROMANTİC SKY" dı. Hostes kızın yaptıklarının aynısını bizim Young Saeng yapıyordu. Kahkaha atmamak için kendimizi zor tutuyorduk. Uçaktaki hostes kızın dediklerini gülerekte olsa yaptık Uçak havalanırken şehre sonkez el salladık. 12 saat boyunca yoldaydık. Orada yaşayan Elvan Ablamız vardı. Havaalanından indiğimizde o karşılayacaktı bizi.
-----
Uçak yolculuğumuz bitti. Uçakta ayaklarımız uyuşmuştu resmen. İndigimizde bavullarımızı aldık ve Elvan ablayı aramaya başladık. Biz onu ararken o arkamızdan gelip boynumuza sarıldı. Yanındada iki kız ellerini göğüslerinin üzerinde bağlamış gülerek bize doğru geliyorlardı. Bu kızlar çok tatlıydılar. Biz önce Elvan ablaya sarıldık sonra da kızlarla el sıkıştık. Kızlardan biri Rumeysa 20 yaşında İngilizce öğretmenliği 2.sınıftı ve SAENG hastasıydı. Diğeri ise Buse 19 yaşında fotoğrafçılık 1. sınıf ve oda JUN delisi. Elvan ablamda 20 yaşında gıda mühendisliği 2. sınıf ve oda HYUN manyağı. Koreye gelmeden önce ona söylediğimizde bir ev bulasıya kadar yanında kalmamıza izin vermişti. Ben bunları düşünürken kızlar kendi aralarında sohbet ediyorlardı. Düsüncelerimdeb sıyrılıp onlara döndüm. Havaalanında yürürken...
