Altı Benliğim

BÖLÜM İKİ

Yeni bölüme hoş geldin/hoş geldiniz. Keyifli okumalar dilerim.

Dönme dolaptan indiler. İkisininde ağzını bıçak açmadı. Buğlem yine bir banka oturdu. İkiside olabildiğince birbirlerine bakmamaya çalışıyordu. Babası bu sessizliği bozmak istedi.

Babası: İyi misin kızım?

Buğlem: Neden iyi misin? Niye nasılsın değilde iyi misin?

Babası: Anlayamadım.

Buğlem: Her neyse. Sence nasıl olmam gerekiyor?

Babası: Bilmiyorum.

(Sessizlik)

Babası:Bu sefer hangisine bileceksin?

Buğlem: Hiçbirine binmek istemiyorum.

Babası: Neden kızım?

Buğlem: Hevesim kalmadı. Eve dönüp bu konuyu annem ile de konuşabilir miyim?

Babası: Tabii. Hadi gidelim.

Babası ayağa kalktı ve elini Buğlem'e uzattı. Buğlem babasının elinden destek alarak kalktı ve beraber eve doğru sessizlik için de yürüdüler. Buğlem'in düşünceleri fırtınadaki rüzgarlar, Buğlem'in kendisi ise fırtınadaki rüzgarlarda yalpalanan bir yaprak gibiydi. Eve geldiklerinde annesi Buğlem'i kapıda karşıladı. Montunu aldı ve astı. Ayakkabıları Buğlem yerine kendi yerleştirdi. Normalde bu işlerin hepsini Buğlem yapardı. Annesi genelde kötü bir olay veya haber olduğunda böyle davranırdı.

Yeşim Hanım: Nasılsın kızım okul nasıl geçti? Lunapark'ta eğlendin mi? Neden bu kadar erken geldiniz?

Fatih Bey: Her şeyi söyledim. Buğlem birde seninle konuşmak istedi. O yüzden erkenden eve döndük.

Yeşim Hanım: Anladım. Gel Buğlem içeri geçelim.

Buğlem tek bir kelime bile etmiyordu. Genelde olumlu şeyleri dışa yansıtır, tam tersi olanları içine atardı. Herkes için bunun daha iyi olduğunu düşünürdü. Aile üç kişilikti. Yeşim Hanım, Fatih Bey ve Buğlem'den oluşuyordu. Ailenin üç bireyide toplandılar. Fatih Bey ve Yeşim Hanım, Buğlem'e bakıyordu. Buğlem ise boynunu bükmüş bir şekilde yere bakıyordu.

Yeşim Hanım: Kızım yurt dışı hakkındaki fikrini öğrenebilir miyim?

Buğlem: Bir fikrim yok. Olsa da pek bir şey değiştireceğini sanmıyorum.

Fatih Bey: Olur mu öyle şey kızım. Senin fikirlerin bizim için çok önemli.

Buğlem hafifçe gülümsedi.

Buğlem: Teşekkürler. Sizin için önemli ama söylesem bile pek bir şey değişmeyecek galiba.

Herkes sessizleşti. Kimse birbirine bakmıyor ve konuşmuyordu.

Buğlem: Ne zaman gidicez?

Yeşim Hanım: Eylül'de gitmeyi düşünüyoruz. Bu arada Ekim'de de cadılar bayramı olucak. Yeni arkadaşlarınla kutlarsın.

Buğlem: Ama biz daha Mayıs'tayız.

Yeşim Hanım: Evet oraya gitmemiz için ve senin arkadaşlarınla vedalaşman için bol bol zamanın olucak.

Buğlem: Hangi ülkeye gideceğimiz belli mi?

Yeşim Hanım: Belli. İngiltere'ye gideceğiz.

Buğlem: İngilizcemi geliştirmek ve orayı araştırmaya başlasam iyi olacak.

Üçü de gülüp birbirine baktı. Ardından Buğlem anne ve babasına yaklaşıp onlara sıkıca sarıldı. Buğlem bugünlerini birgün çok arayacağının ve başına geleceklerden habersizdi. Ancak mutluydu. Odasına gitti. Ders mi çalışsa arkadaşlarına bu olayı telefonda mı söylese emin olamadı. En iyisi yüzyüzeydi. Ders çalışmaya karar verdi. Tam masasının başına oturdu ki zil sesi duydu. Gelen Başak'tı. Başak'ın geldiğine çok mutlu oldu. Ona olanları anlatabilirdi. Böylece içinde kalmazdı.

Buğlem ile Başak oturup sohbet ettiler. Buğlem ve Yeşim Hanım'ın beraber pişirdiği kurabiyelerden yediler. Buğlem konuyu açtı.

Buğlem: Yakında aramızda bir kaç sokak değil bir kaç kilometre olacak.

Başak: Ne!? Anlamadım.

Buğlem: Yurt dışına taşınacakmışız.

Başak: Buğlem sen ne diyorsun!? Şaka filan mı?

Yeşim Hanım: Kızlar sohbetinize kulak misafiri oldum kusura bakmayın. Evet Başak biz yurt dışına çıkacağız.

Başak'ın gözünden bir yaş süzüldü ve kurabiyesine damladı.

Başak: Biz nasıl görüşeceğiz Buğlem?

Buğlem: Telefon ile görüşürüz.

Başak: Bari Azerbaycan filan olsun gideceğin yer. Nereye gideceksin?

Buğlem: İngiltere.

Başak: Vay anam vay. Seninle ayrılacağıma çok üzülüyorum. Ancak en yakın arkadaşım İngiltere'de oturan bir hanımefendi demekte gurur verici olacağı için mutlu oldum.

Buğlem: Keşke sende gelsen beraber klas hanımefendiler olurduk.

Başak: Uff keşke.

İkiside gülüştü. Başak hem ağlıyor hem de gülüyordu. Birbirlerine sarıldılar.

Başak: Ayy nerden çıktı bu taşınma işi?

Buğlem: Annemlerin işi yüzünden.

Başak: Sen gitmeyi ver.

Buğlem: Bende öyle dedim kabul etmediler.

Başak: Ben ısrar ediyim mi? Bana kıyamazlar. Pijama partisindede böyle ikna ettik.

Buğlem: Bu sefer işe yarayacağını sanmıyorum.

Başak: Ne zaman gideceksiniz yarın mı?

Buğlem: Yok Eylül'de gideceğiz. Daha var.

Başak: Nasıl daha var knk? Kalmış mayısı saymazsak üç ay kalmış.

Buğlem: Haklısın.

İkisininde morali bir anda düştü. Buğlem akıllarını dağıtmak için bir fikir buldu.

Buğlem: Cuma günü sınav var değil mi?

Başak: Evet var.

Buğlem: Matematik sınavı mı?

Başak: Uff evet. Matematik'ten nefret ediyorum.

Buğlem: Seni lisede düşünemiyorum. Daha yedinci sınıfız şimdiden sevmiyorsun.

Başak: Hiç sorma. Lisede daha da zor olucak değil mı?

Buğlem: Aynen öyle. Hadi kalktı çalışalım. Yoksa annen buluşmamıza izin vermez.

Başak: Neden vermesin ki?

Buğlem: Benimle buluşmak yerine ders çalışman için.

Başak: Doğru. Hadi bari çalışalım.

Buğlem: Sen gelmeden önce de çalışıyordum. Bak kaynak kitaplar kalmış burda. İlk önce hangisinden çözmeye başlayalım?

Başak: Ben daha konuları anlamadım. Hoca çok sıkıcı anlatıyor. Derste uyuyakalıyorum. Dinleyemiyorum o yüzden.

Buğlem: Eyvah, seninle işim zor!

Başak: Varya o animedeki defter bir elime geçicekti. Hemen hocanın adını yazardım. Hoca bummm. Artık yok.

Buğlem: Anime izlemeyi bıraksan mı?

Başak: Hayır anime her şeydir.

Gülüştüler. Ardından test çözmek için hazırlandılar. İlk önce Buğlem konuları Başak'a tekrar anlattı. Ardından biraz test çözdüler. Sonra mola verip oyun oynadılar ve muhabbet ettiler. Ardından Başak evine geri döndü. Buğlem'in günü Başak sayesinde güzelleşti. Ona çok şey borçluydu. Nasıl hakkını ödeyeceğini ve nasıl vedalaşacakları hakkında hiçbir fikri yoktu. Aslında vedalaşma kısmının salya sümük bir şekilde olacağı kesindi.

~ BÖLÜMÜN SONUNA GELDİNİZ ~

Umarım bölümü ve hikayeyi beğenmişsinizdir. Yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmezseniz sevinirim. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere!