ŞURİMŞİNE

1.Bölüm

Karaca bugün üniversteden mezun olduğu için birazdan tahini belli olucaktı. kardeşleriyle beraber gelip salonda bekliyorlardı. karşılarında kocaman bi ekran vardı. karaca heycanlıydı güneş ve aslı ise ablalarının bu heycanına destek oluyorlardı. bi süre sonra salonda bi isim yankılandı.

"karaca kurtuluş"

Sahnedeki kadının dediği şeyi ciddiye almadı önce karaca çünkü onun soyadı güçlüydü. bi kez daha adı yankılandı.

"karaca kurtuluş lütfen buraya gelirmisiniz"

Kimse ayağa kalkmayınca karaca kendisinin olduğunu anladı zaten sahnedeki kadın da ona bakıyodu. ama nasıl olurdu onun soyadı kurtuluş değil güçlüydü. kardeşleri de  en az ablaları kadar şaşkındı. karaca ayağa kalkıp sahneye geçti.

"karaca hanım tebrik ederim adana seyhan ilkokuluna öğretmen seçildiniz"

Karaca: teşekkür ederim ama benim soyadım kurtuluş değil güçlü olması lazım

"ama efendim burda kurtuluş yazıyo"

Karaca: tamam peki sağolun

Diyip belgesini alıp kardeşlerinin yanına döndü. anlamamıştı hiç bişey kurtuluş geçiyodu soyadı ama nasıl olduğunu bilmiyordu. babasına söylemesi gerekti bu akşam. kardeşlerine bişey demeden çantasını alıp salonu terk ettiler. güneş hemen ablasını durdurup sordu.

Güneş: abla noluyo neden karaca kurtuluş dedi kadın senin soyadın güçlü değil mi

Karaca: bilmiyorum güneş bilmiyorum nüfusta da öyle geçiyormuş babama sormam lazım bu akşam bi karışıklık yapıldı heralde

Aslı: ee abla nereye çıktı tahinin

Karaca: adana da seyhan ilkokuluna

Güneş: ne yani ayrılıyomuyuz

Karaca: o nasıl laf öyle neden ayrılalım gelirim gene buraya belki bi süre sonra tahinimi buraya aldırtırım babamla konuşup

Aslı: ayy abla hazır dışardeyken alışveriş merkezine gidip alışveriş yapıp yemek mi yesek

Güneş: ay acaba ne zaman doydun sen ki

Aslı: sen karışma ablama sordum gideriz dimi abla hadi ya kutlayalım bu haberi sonuçta tahini çıktı.

Karaca: tamam tamam kavga etmeyin gideriz hem gitmeden bi kaç şeyde almam gerek zaten hadi o zaman.

Alışverişten döndükten sonra yoruldukları için üçü de duşa girip çıktılar üzerlerini giyip aşağıya annelerinin yanına indiler anneleri yemek masasında oturuyordu. gidip üçüde annelerini öptüler.

Gönül: ay tamam hadi oturun birazdan gelir babanız kıskanır sonra

Güneş: babamın yeri ayrı bizde annecim senin kıskanman lazım

Aslı: evet valla annecim babamın yeri ayrı

Karaca: hiç te bile annemin yeri ayrıdır asıl

sırada kapı çaldı. aslı gidip kapıyı açtı. hemen babasının boynuna sarıldı.

Aslı: hoşgeldin babacım

Haluk: hoşbulduk kızım hoşbulduk

hepsi masaya oturup yemek yemeğe başladılar. bi süre sonra karacanın aklına bugün olanlar geldi ve bu konuyu babasına açmaya karar verdi.