kaybolmuş hissediyorum,
düşüncelerim parçalanmış,
ruhum vazgeçmiş,
ve bedenin yürümeyi durdurmuş gibi.
karanlık odada,
perdeler önünü kesmiş olmasına rağmen
yüzüne yansıyan güneşi izlerken,
ve gözlerin dünya gibi canlıyken
neden hâlâ öylece var olduğumu
neden hâlâ nefeslerimin odada duyulduğunu
neden hâlâ gözlerinde yansımamın hayat bulduğunu
toz bulutuna neden dönüşmediğimi sorguluyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ve o güneşti
Poesiave o güneşti. ne zaman dökülse dudaklarından kelimeler, iterdi ruhumu okyanusa. boğulan ciğerlerime rağmen, kalbim atardı.
