Losing game || Jegulus one-shot

Losing game

– Nie możemy się więcej spotykać.

– Słucham?

– Nie możemy się spotykać. – powtórzył.

– Dlaczego? Podaj mi, choć jeden powód, dla którego nie możemy być razem.

Podciągnął rękaw śnieżnobiałej koszuli.

– Tyle wystarczy?

Mroczny znak wyraźnie odznaczał się na jego bladej skórze.

–Ty...ty... -  nie mógł wykrztusić z siebie nawet jednego zdania. – Dołączyłeś do nich? Przecież mówiłeś, że tego nie zrobisz.

– Nie miałem wyboru. – stwierdził patrząc w dół Wieży Astronomicznej, na której to znajdowali się. Przeszło mu przez myśl, by ominąć barierkę i skoczyć. Uwolniłby od kłopotów siebie i innych.

– Dlaczego? Przecież każdy ma wybór.

– Nie rozumiesz. Ja go nie miałem. Praktycznie siłą zaprowadzili mnie do Czarnego Pana.

James przytulił Ślizgona, wciąż będąc w szoku. Jego Regulus Śmierciożercą? Nie mógł w to uwierzyć, a może nie chciał.

– Nie rób tak więcej. – odsunął się od niego.

– Czemu? Zawsze lubiłeś, kiedy cię przytulałem.

– Nadal to lubię. – powiedział cicho. – To mi utrudni rozstanie z tobą.

– Proszę, nie zostawiaj mnie. Nie dam rady żyć bez ciebie. Jesteśmy jak alfa i omega, jak różdżka i czarodziej, jak...

– Proszę cię przestań porównywać nas do innych rzeczy. Nie możemy być dłużej razem z jednego powodu. Będziesz w niebezpieczeństwie.

– Nie większym, niż teraz.

– Naprawdę nic nie rozumiesz? Jestem Śmierciożercą. Kiedy Czarny Pan będzie chciał mnie ukarać, może wykorzystać do tego ciebie. Być może będzie kazał mi cię zabić. Znam cię i wiem, że wstąpisz do Zakonu, o ile już w nim nie jesteś, a to wystawia cię na jeszcze większe niebezpieczeństwo. - James opuścił wzrok. Regulus miał rację.

– Ale...

– Już postanowiłem. Tak będzie lepiej. Dla nas obu.

– Ale ja cię kocham. – dokończył brązowooki.

– Ja ciebie też, dlatego trudniej będzie mi o tobie zapomnieć.

– Chcesz o mnie zapomnieć?

– Muszę. I tobie radzę to samo.

– Nie zrobię tego.

– Proszę cię. – spojrzał na niego błagalnie.

– Nie dam rady.

– Muszę usunąć ci wspomnienia związane ze mną. – uniósł różdżkę próbując przyłożyć ją do skroni ukochanego.

– Regulus...proszę...

– Nie. Mi też nie jest łatwo, ale zrozum robię to dla ciebie. Niech to będzie ostatnia rzecz, którą dla mnie zrobisz. Proszę.

James spojrzał wprost w szare tęczówki Regulusa. Widział w nich smutek oraz troskę.

–Dobrze. – powiedział w końcu wiedząc, że dalsza wymiana zdań nie ma sensu – Pozwól mi tylko pocałować cię po raz ostatni.

Schylił się i przesunął dłonią po chłodnym policzku Regulusa. Musnął wargi Ślizgona, a ten pogłębił pocałunek. Smakował jak wiskey, które przed chwilą wypili. Jego miękkie wargi były tym, co w tym momencie potrzebował. Czuł zapach perfum, których używał Gryfon. Słyszał bicie jego serca. Pocałunek był delikatny, pełen troski i bólu. Wiedział, że to się już nie powtórzy. Odsunęli się od siebie.

- Przepraszam. - szepnął Regulus do Jamesa, który w dalszym ciągu żył pocałunkiem. - Obliviate.

Widział, jak srebrzyste nitki wydobywały się z jego głowy, by rozpłynąć się w powietrzu. Spojrzał w orzechowe oczy, które tak kochał. Były jakby nieobecne.

Gdy ostatnie wspomnienie opuściło umysł Gryfona, Regulus, nie spoglądając za siebie, opuścił Wieżę Astronomiczną.

***

- Moi wierni słudzy, ostatnio wyśmienicie się spisujecie, dlatego czeka was dziś zabawa. - Lord Voldemort uśmiechnął się sadystycznie. - Dolina Godryka. - Regulus gwałtownie przełknął ślinę. - Nikt nie może zostać żywy. Zrozumieliście?

- Oczywiście, mój panie. - Bellatrix ukłoniła się nisko. - wykonamy zadanie najlepiej, jak potrafimy.

Voldemort wstał z tronu zrobionego z ludzkich czaszek, na którym siedział. Wiedzieli, że to znak, by aportować się.

Black opuścił teren Czarnego Dworu. Gdy tylko brama zatrzasnęła się za nim z trzaskiem, obrócił się, skupiając swoje myśli na placu znajdującym się w Dolinie Godryka. Kalejdoskop kolorów pochłonął go, gdy zniknął z cichym trzaskiem.

***

Pojawił się w Dolinie Godryka. Nie była to już ta sama wioska, do której kiedyś zabrał go Syriusz, teraz domy i ogródki płonęły, a ludzie uciekali z krzykiem. Śmierciożercy wbiegali do domów zarówno czarodziei, jak i mugoli, a przez szyby można było zobaczyć tylko morderczy promień. Usłyszał szaleńczy śmiech Belli, zagłuszony przez dziecięcy płacz.

- James. - pomyślał. Co prawda ukochany go nie pamiętał, lecz on musiał go uratować. Biegł mijając uciekających mugoli i czarodziei próbujących bronić się przez czarno magicznymi zaklęciami.

- Sectumsempra! - Śmierciożercy chcieli pobawić się z ofiarami. - Avada Kedavra! - usłyszał głos Evana Rosiera, który z uśmiechem na ustach właśnie uśmiercił ciężarną kobietę. - Black! - krzyknął do niego. - Idź do kościoła! Tam jest ich więcej!

Regulus nie słuchał go, tylko w dalszym ciągu biegł przed siebie.

- James. - powtórzył w myślach.

Zobaczył go. Zobaczył, jak jego ukochany walczy z trzema zamaskowanymi Śmierciożercami u boku rudowłosej kobiety. Udało mu się ogłuszyć Snape'a, ale Crabbe był cięższym przeciwnikiem. Regulus nie czekając na nic posłał w jego kierunku Avadę.

Lily spojrzała na niego z niedowierzaniem. No tak, on - Śmieriożerca, właśnie zabił jednego ze swoich.

- Avada Kedavra! - klątwa ugodziła kobietę prosto w serce.

- Lily! - rozpaczliwie krzyknął James, lecz rudowłosa nie mogła go już usłyszeć. - Nie! - rzucił się w kierunku jej ciała. Nie uniknąłby morderczego, zielonego promienia, gdyby szarooki nie zdołał wyczarować tarczy.

- Zdrajca! - wykrzyknął któryś Śmierciożerca. - Black zdradził!

- Co? - Bellatrix nie była pewna, czy dobrze usłyszała.

- Black nas zdradził! Ochronił zdrajcę krwii!

- To prawda? - zapytała, na co kolejny wysłannik Voldemorta przytaknął. - Zdrajca! - wykrzynęła, próbując przebić się przez osłonę Regulusa. - Nie jesteś warty być w szeregach Czarnego Pana! Snape! Avery! - Śmierciożercy, jak posłuszne pieski, zaczęli rozbijać osłonę Blacka. Byli zbyt silni. On - sam, chroniący ukochanego, który tulił do siebie ciało ukochanej. Oni - trzech silnych czarodziejów, z jego kuzynką na czele. Odwrócił głowę. Poczuł ukłucie w sercu, gdy ujrzał Pottera.

- Naprawdę musiał ją kochać. - pomyślał, a jego ręka drgnęła, gdy przypomniał sobie chwile, które spędzali we dwójkę, tylko on i James. Ich pierwszy i ostatni pocałunek, ich pierwszy seks, a zarazem pierwszy raz Regulusa. Jego śmiech, radość w orzechowych oczach.

Teraz, gdy nie mógł utrzymać wystarczająco silnego zaklęcia, Śmierciożercy przebili się przez jego osłonę. Pierwszą klątwę skierowali ku Jamesowi, który padł obok Lily. Następnym promień ugodził Regulusa.