Karanlığın Rüyası

2

Bora yüzünden hala evden çıkamamıştım,ev üstüme üstüme gelmeye başlamıştı her zaman ki gibi aynı saatlerde dışarı çıkmadığım an kötü olmaya başlıyordum.Bora sürekli başımda durup sinirimi bozmaya devam ediyordu,aslında bakarsak haklıydı tedavilerin çoğu işe yaramıyordu,daha kötü olmaya başlıyordu herşey...

Ayağa kalkıp boraya Seslendim"Bora ben dışarıdayım dolaşıcam biraz ağlama bana sonra"sesi gelmeyince sevinmiştim ta kii başımda bitene kadar

"Rüya güzelim bak bugün kötüsün otur oturduğun yerde hava almak istersen balkona çıkarsın"derin nefes alıp vererek söylenmeye başladım"Bora asıl sen beni anlamıyorsun sana diyorum ki çıkmam lazım elimden bir kaza çıkacak yoksa sende beni anla"sesim istemsizce yüksek çıkmıştı

"Rüya sen de bizi anlamak istemiyorsun bak tehdit ediliyoruz bunu biliyorsun sen bana gelip diyorsun ki dışarı çıkmam lazım bora "gayet sakin bir tonda söylemesine şaşırmıştım

"Özür dilerim bora haklısın doğru diyorsun beni öldürebilirler"kollarımı ona dolamıştım kokusunu çok severdim boranın babam gibi kokardı bora da bana sarılmıştı"böyle sözümüzü dinle ciğerimi gel ye "aklımdan geçeni yapıcaktım tabi evde duramazdım"kusura bakma yakışıklı" Babamın öğrettiği taktikle onu yere sermiştim.

Bora da muhtelemen yirmi dakika sonra uyanırdı.O sırada yanlız kalabilirdim,evden çıkıp kumsalla her zaman oturduğumuz banka oturdum...Unutmam gerekirken daha çok hatırlamaya başlıyordum,sanki iyi olmam engelleniyordu. Onlarsız çok eksiktim,ben hala onlara anlatırdım herşeyi duyuyordular biliyorum .Eğer şuan yanımda olsaydılar durum çok farklı olabilirdi hayallerime kavuşmuş olabilirdim onlarla birlikte,kumsal yanımda olsaydı borayı sinir ederdik yüzüne çekirdek atardık ama o kıyamazdı bize en çokta kumsala. Bora o kadar güzel severdi ki kumsalı herkes kumsalın yerinde olmak isterdi.Bir bakışa içi giderdi saçının teline zarar gelse kendine kızardı yanında olsaydım saçı dağılmazdı diye

Bora kumsalı sevmekten asla vazgeçmedi,mezarına gider yaşadıklarını anlatırdı hayattaymış gibi cevap vermesini beklerdi saatlerce,özel günleri bile kaçırmazdı gidip hediye alırdı bak bunu sana aldım ama bende kalsın demeleri devam ediyordu,Gözlerimden yaşlar süzülmüye başlamıştı bile,babam olsaydı güçlü kızım benim diyip sırtımı sıvazlardı .Belki de babam gitmeseydi dağılmazdım bu kadar alıştırırdı beni yaşamaya kumsalın yokluğu dinmemişken daha büyüğü gelmişti içime

Gözleri mi açtığım da yerde uzanıyordum,ne ara uyumuştum diye sorgulamaya kalmadan rüya aklıma geldi,kapıdan hızla fırlamıştım.

"Rüya!!!Sen aptal mısın ?Ha bide beni bayıltıp kaçıyorsun ya biri sana birşey yaparsa.Ne hesap vericem ben  Kerem'e"Sesim ilk kez yüksek çıkmıştı.

Boranın sesini  duyunca kafamı ona doğru çevirdim"Kendimi koruyabilirim karışma bana"

"Bok korursun ağlayarak mı koruyacaksın kendini?"rüyanın yine gözleri ıslaktı bağırmak istemiyordum ama böyle anlıyordu

Ayağa kalkıp Bora'nın  karşısına dikildim"Evet böyle koruyacam oldu mu.Kimse Bana bir şey  yapamaz,evet   ölüden farkım yok ama kimse bana  dokunamaz! Ha dokunursada en fazla cesedi mi toplarsınız "

"Bana bir daha ölüm lafını kullanırsan rüya kimi arıyacağımı çok iyi biliyorsun beni aramak zorunda bırakma sakın!"Sesimi yükseltmek zorunda kalmıştım

Boranın  son söylediği cümleyle daha çok sinirlerim bozulmuştu"Ara Bora hatta ver ben konuşayım dedemle!Ölmek istediğimi de söylerim  hatta ve hatta tekrardan intihara kalkıştığımıda ben söylerim!Sen hiç zahmet etme "Ses tellerimin acıdığını hissediyordum