"Günaydın"
Başını kaldırıp gelen kisiye baktığında Taehyung olduğunu görüp tamamıyla kıpkırmızı olmuştu.
"G-günaydın"
"Sanırım dün burada atkımı
unutmuşum hiç gördün mü?"
Dün akşam kokusundan mayıstıgı ve tum zamanların en ıyı uykusunu cektıgı atkıdan bahsedıyordu Kim Taehyung
"Oh,e-evet şey..ben onu buldum ancak evde kalmış yarın,evet yarın getirsem sorun olur mu?"
"Hayır sende kalabilir.Sadece nerede bıraktığımı öğrenmek istemiştim"
"Bende kalabilir mi?Hayır!Olmaz yani senin atkın sonuçta ben yarın getiririm hatta akşam da getirebilirim"
"Sorun değil zaten
yeterince kullanmıştım"
Yaptığı şeyden utanç duyuyordu.Boşlukta kalmıştı ve ona yardım eden tek sey bu adamın kokusu muydu?Yanlız kaldığında aklındaki tek kişi Taehyung oluyordu.
"Taehyung konuşabilir miyiz biraz"
"Tabi"
"Sen dışarıda bekle ben gelicem"
"Peki"
Çıkan adamın arkasından baktı.Aslında ne konuşacağını bile bilmiyordu.Sadece onunla yanlız vakit gecirmek istiyordu.
--
"Sahil kenarına gidelim mi?"
"Ne konuşucaz Jungkook?"
Durup çocuğa baktı.Dakikalardır oyalanıyorlardı.
"Oh,pardon sanırım işin var
başka bir zaman konuşabiliriz"
Kolundan tuttuğu cocuğu kendine çekerek parlak gözlerinin en derinlerine doğru yolculuğa çıkmıştı.Jungkook bazen aklını başından alacak kadar güzel geliyordu gözüne.
"Şuanda tek işim sensin"
"P-peki.Şey..fazla yakın"
Cocuğun kolunu bıraktığında
kendinden bir adım uzaklaşmıştı.
"Böyle daha iyi"
"Tamam artık ne hakkında konuşmak istediğini söyler misin?Mesai saatini aksatıyorsun maaşından kısılacak"
"Merak etme zaten işten çıkıcam"
"Huh?"
"Uhm bir takım sorunlardan dolayı,boşver önemli değil asıl bahsetmek istediğim şey..Sanırım seni daha yakından tanımak istiyorum.Neleri sevdiğini,neler yazdığını kısaca seninle tanışmak istiyorum."
"Neden?"
"Bir nedeni yok sanırım.En azından telefon numaranı alabilir miyim?"
Tekrardan çocuğa baktı.Başından beri korktuğu şey buydu,tam gidecek iken birinin onu engellemesi.Ancak bir şekilde Jungkook'a karşı gelemiyordu.Başkası olsaydı emindi ki bu kadar yakınlaşmaya kitabını yazmayı bırakır ve hemen giderdi.Ama Jungkook'u sayfalarında yaşatıyordu.Bir gün eline kitabı geçerse onu yazdığı için ne kadar mutlu olabileceğini düşünüyordu.
Fakat onun için önemli biri haline gelmişken gittiğinde bu onu asla mutlu etmezdi.Kitabın her cümlesi parçalardı onu.Bunu yapamazdı bu bencillikti.Kendisini mutlu edemiyor diye başkasının hayatını da mahvedemezdi.
"Üzgünüm Jungkook beni fazla önemsemişsin.Sana kendim hakkında daha fazla şey anlatmayacağım benim için sadece haftada iki gün gittiğim kafenin çalışanısın"
Yalandı,en azından başta öyleydi.Başta kafeye sadece kitabı için gidiyordu.
Ama içeriye girdiği anda her şey
değişmişti.Cocuğun sıcak gülümsemesi
sönük kafeyi aydınlatıyordu.
Kendisi Jungkook için önemli biri olmamaya çalışırken Jungkook onun değer verdiği biri olmuştu.Fakat bunu bilmesine gerek yoktu zaten gidecekti.Her şeyi arkada bırakıp gidecekti.
"Ama sen demiştin ki..fazla mı önemsemişim!?Sen demiştin ki "senin yaptığın latteler için geliyorum".Neden kendini soyutlamaya çalışıyorsun?Yalan mıydı benim yaptığım latte için kafeye gelmen yalan mıydı?O gün söz vermiştin.Ilk gün bana söz verdiğin için bekledim ben seni.Neden önemsemediğin birine söz verirsin Taehyung?Neden onu kırdığını düşünüp özür dilersin?Bir nedeni var di mi?"
Bir nedeni vardı.Başlarda vardı ancak şuan o da bilmiyordu.Nedeni neydi?Jungkook ile şuan burada olmasının nedeni neydi?
"Evet,dediğim gibi beni fazla önemsemişsin.Komik çünkü hiçbir nedenim yok.Benim için bırı degılsın?Ayrıca böyle saçma bir şeye inandın mı?Lattelerinin daha güzel olduğuna,lanet olsun ikinizde aynı tarifi kullanıyorsunuz.Insanlara bu kadar bağlanma.Tek sen kaldıgında bosluga duseceksın"
Çocuğun gözleri dolmuştu Taehyung'un içi gidiyordu.Dediği şeyler tamamen yalandı.Sadece ondan nefret etmesini istiyordu.Nefret etsin ki arkasından üzülmesin istiyordu.
"Görüşürüz Jungkook diyeceğin
başka bir şey yoksa görüşürüz."
