Kapıyı birkaç kez çaldı.Saat erkendi,uyumus olamaz diye geçirdi içinden.Acaba bu mektup eline kaç günde ulaşmıştı,Taehyung onu hala bekliyor muydu ki?Düşünceleri açılan kapı ile dağıldı.
"Jungk-"
Aralarındaki boşluğu dudaklarıyla kapattı.Taehyung ise ona karşılık vermişti.Bu özlem dolu bir öpüşmeydi.Tamamen saf ve masum duygularla dolu bir öpüşme.Ancak ikiside birbiri için yanıp tutuşuyordu.Taehyung elini uzatıp açık olan kapıyı kapattı.O sırada Jungkook dudaklarını ayırmıştı.Ne diyecekti,tüm yol boyunca bunu düşünmüştü ancak Taehyung her zamanki gibi aklını başından uçurmuştu.
"Geldin"
Konuşmaya Tae başlamıştı.
"Sen de gelmiştin"
"Söz vermiştim"
"Hadi artık ikimizi de kandırma"
"Söz verdiğim için değil seni
görmek için gelmiştim"
"Ben de bu yüzden geldim"
"Mektubun benden olduğunu nasıl anladın"
"Gizemli olmasından.Peki sen hala kafede çalıştığımı nerden biliyordun.Sana en son ayrılacağımı söylemiştim çünk-"
"Çünkü dükkan sahibi orayı kapatıcaktı"
"S-sen mi ödedin?"
Tae gülümsedi.Ardından çocuğa sarıldı.Bunu için çok beklemişti.Şuan onu mahvettiğini biliyordu çünkü Jungkook'un aklındaki tek şey Tae'nin gidecek olmasıydı.Ellerini sevdiği adamın suratına cıkardı.
"Taehyung"
"Jungkook"
"Taehyung,yapma.Benim için
daha zor hale geliyor"
"Özür dilerim"
"Artık özür dileme."
"Ben kalamam Jungkook"
"Sen hep kaçtın Taehyung"
"Seni çok sevdim"
"Önemi kaldı mı Taehyung?"
"Madem istemiyorsun,neden böyle konuşuyorsun?Bana kalmam için bir sebep verebilir misin Jungkook?"
"Sen kalmayı hiç denemedin ki Taehyung.."
Haklıydı.Taehyung kalmayı denemiyordu.Kararını değiştirmek onu güçsüz kılardı.Jungkook onu güçsüz kılardı.Çocuk ellerini saçlarında gezdirdiğinde gözlerini yumdu.Sonsuza kadar böyle kalmalarını istiyordu.
"Hiç nefret etmedin mi benden?"
"Sen ettin kendinden,ben edemezdim"
"Ben çok ettim"
"Biliyorum,ama şuan hiçbir önemi yok"
"Gideceğim için sana olan hislerimi yok sayamazsın Jungkook"
"Onları yok sayıp gidecek olan sensin,benimkileri yok saydığın gibi.."
"Böyle olmasını istemiyorum"
"O zaman kal Taehyung"
"Nasıl?"
"Burada,benimle"
Duymak istediği şey buydu.Nedeni Jungkook olamaz mıydı?Kiraz dudaklı,tavsan dişli,burnu suratına büyük olan cocuk.Gülğmsemesı ıle gunu aydınlatan,dunya için fazla parlak olan çocuk.Taehyung için fazla parlak olan çocuk..
Nefeslerı birbirlerinin suratlarına çarparken gözleri konuşuyordu.Sözlere gerek kalmamıştı ancak bir kez daha söylemek istedi o çocuk"
"Kal"
