🖤고통스러운 사랑🖤

💜3💜

ပြောင်းမယ်နော်

💜 ဒါထယ်

💜💜 ဒါ ဂျောင်ဂျောင် အဲ ဂျောင်ကုပါ

မည်းမည်းကြီးကျ မကောင်းလို့......

🖤🖤🖤🖤 고통스러운 사라🖤🖤🖤🖤

အိမ်အောက်ကို ဆင်းလာတော့.....

ထမင်းစားပွဲမှာ ထိုင်ရင်း သူ့ဟာသူ ငုံ့စားနေပြီး ရှုံ့မဲ့မဲ့နဲ့ ဂျောင်ဂျောင်ကို တွေ့လိုက်တယ်။(ထမင်းကြော်)

ထယ်ယောင်းလည်း စားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး စားကြည့်လိုက်တော့...

-ဖွီးးးးးးး-

💜: အမလေး ငံလိုက်တာ....

💜💜:......

💜: Hyung.....

💜💜:.....

💜: Hyungလို့...

💜💜:အင်း...

မျက်နှာ မော့မကြည့်ဘဲ ပြန်ဖြေတယ်....

💜:ဘယ်လိုဖြစ်တာတုန်း....

💜💜:မသိဘူး.....

💜:ဆားဘယ်လောက်ထည့်လိုက်လဲ....

💜💜:မင်းပြောပြထားသလိုပဲ.....

💜:ဇွန်း တစ်ဇွန်းထဲက ငံလို့လား....

💜💜:ခုငံတာပဲလေ....

💜:နေစမ်းပါဦး... ဘယ်ဇွန်းတုန်း...

💜💜:ဒီဇွန်းးး

ဆိုပြီး ယောက်ချိုဇွန်းကို ကိုင်ပြတယ်....

*သေလိုက်ပါတော့ Hyungရယ်... ငါလေး စိတ်လေတယ်.....*

💜:ဆက်မစားနဲ့တော့....

💜💜:ဘာလို့လဲ!...

💜:တော်ကြာသွေးတက်သေရင် စောက်မှု ပတ်မှာစိုးလို့ဗျိုး....

💜💜:😒 အင်းပါ.....

ထယ်ယောင်းလည်း ပန်းကန် နှစ်ချပ်လုံးကို သိမ်းပြီး သွန်လိုက်ရတယ်.....

💜💜:ထယ်ယောင်း....

💜:အင်း....

💜💜:ညနေကျ .... ညနေကျ ဟိုဘက်မိသားစုနဲ့ သွားတွေ့ရမယ်.....

💜:....

ထမင်းပြန်ကြော်နေတဲ့ ထယ်ယောင်းလက်တွေ ရပ်သွားတယ်...

💜💜:အဲ့တာ မင်းပါလိုက်ခဲ့ပါလား....

*Hyungရယ်... ကျွန်တော် လိုက်ဖို့ အင်အားရှိပါ့မလား... ကျ‌ွန်တော် နှစ်လုံး အဲ အဲ ကျွန်တော့် နှလုံးသားက နုနုလေးရယ်...*