Genç adam ona yaklaşmakta olan kişinin farkında değildi ve daha demin denediği gibi üst üste duran iki sandalyeyi bir koluyla kavradı. Tam masayı diğer koluyla almaya yeltenmişti ki Hua Cheng hızlıca masayı kaptı ve konuştu.
"Size yardımcı olmamda bir sakınca var mı?"
---
Genç adam yanından gelen ani sesle irkildi ve bir anda koluyla zor bela tuttuğu sandalyeleri düşürdü.
Bam!
Sokakta tekrar yankılanan ses insanların homurtusunu arttırmıştı. Aralarından bazıları "Yeter artık taşımayı bilmiyorsan taşıma!" diye söylendi. Genç adam utanmış görünüyordu. Hua Cheng karşısındaki kişiyi korkuttuğunu fark ettiğinde yüzünde minik bir gülümseme oluştu ve karşısındaki kişiyi inceledi. Genç 175-180 boyları arasındaydı. İnce yuvarlak bir gözlük takıyordu. Saçları kısa ve koyu kahve tonlarındaydı. Hua Cheng gencin yüzüne baktığında 'Aynı bir melek gibi saf ve güzel.' diye düşünmekten kendini alamadı. Büyülenmişti. Çevredekilere eğilerek özürlerini ileten genç yere düşürdüğü sandalyeleri kaldırırken Hua Cheng konuştu.
"Bir anda böyle yaklaştığım için özür dilerim. Sadece yardım etmek istiyordum."
Genç adam sandalyeleri kaldırırken gelen bu yardım isteğine ilk başta içten bir şekilde gülümsedi fakat kafasını kaldırıp yanındaki kişiye dikkatli bir şekilde baktığında hayalet görmüş gibi oldu. Yüzünün rengi yavaşça beyazladı ve kekeleyerek konuştu. "Yardıma ihtiyacım yok."
"Olmaz öyle yardım edeyim." Hua Cheng genç adamın yardım istememesini umursamadan masayı kaldırdı ve kafenin içerisine doğru ilerledi. Kafenin içerisine girdiğinde küçük bir masanın üstünde duran 3 adet mum gördü. 'Henüz elektriği bağlatmamış veya ampulleri takmamış' diye düşündü. Masayı kafenin arka kısımlarına doğru götürdükten sonra dışarıda kalan son masayı ve iki sandalyeyi de içeri taşığıdında dışarıda dikilmeye devam eden genç bir anda kendine gelmiş, yanında duran iki sandalyeyi almış ve kafeye dalmıştı.
"Birinin özel alanına böyle umursamazca dalman sence hoş mu?" Genç adam tuttuğu sandalyeleri yavaşça yere bırakarak sesindeki sinirli tonu belli etmeye çalışırcasına konuştuğunda Hua Cheng onun neden bu kadar sinirlendiğini anlayamadı ve güldü.
"Sadece yardım etmek istemiştim. Yardım eden birine böyle davranmanız sizce hoş mu?" Bu soru genç adamın afallamasına yol açtı. Birkaç saniye boyunca Hua Cheng'in gözünün içerisine boş boş baktı ve sonrasında bakışlarını göz bandına çevirdi. Göz bandına baktıkça ellerinin titrediğini hissedebiliyordu. Bayılacak gibiydi.
"Senden yardım isteyen oldu mu? Lütfen dükkanımı terk et."
Genç adamın yardım istememesine karşın Hua Cheng bu adama inatla yardım etmek istiyordu. Ona bu durumu açıklayamazdı fakat aralarında bir bağ olduğunu hissetmişti. Hem de silüetini gördüğü o andan beri. "Bu kadar kaba olmanıza gerek yok. Sadece eşyalarınızı içeri taşımanıza yardım edip gidecektim."
"Ne laftan anlamaz bir şeysin sen?"
Gencin bu tavrına karşı dudaklarından minik bir kıkırdama döküldü. "Ayıp oluyor ama. Ben gelmeseydim muhtemelen dışarıdaki sandalyeler ve masalar düşmekten ötürü hasar görecekti ya da taşıyamadığınız için sürekli sokakta düşme sesleri yankılanacaktı."
"Oradan bakılınca güçsüz mü gözüküyorum?"
"Böyle bir şey söylemedim."
Dükkanın içerisindeki hava oldukça gergindi. İkili bir süre sessiz kaldı. Hua Cheng ortamın gerginliğini umursamadan loş ışığın altında içerideki çiçekleri gözden geçirdi ve 'Ne kadar hoş bir ortam' diye düşündü. Genç adam ise pes etmiş gözüküyordu. Sadece bir an önce yalnız kalmak ve sakinleşmek istiyordu ama karşısında dikilmeye devam eden adamın gitmeye niyeti yok gibi gözüküyordu. İkisi de inatla konuşmuyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Jasmine ¦ TGCF / MDZS Modern Omegaverse AU
Fanfiction"O adamı burada şu zamana kadar gören olmadı. Sanki asla var olmamış gibi. Çok tuhaf bir adam." Hualian Modern Omegaverse AU bxb
