The Broken Vow (Published Under Bliss Books)

Kabanata 3

Kabanata 3

I went out of my room the next day, smiling.

Wala akong hiya kahapon, pakiramdam ko nga ay nakalaklak ako ng isang boteng enervon sa sobrang energetic kaakasar kay Angelo sa seminar. Pagkatapos ng kalokohan ko sa Heimlich ay nadiin niya ang pag-push sa tiyan ko kaya lumakas ang ubo ko at napatingin ang mga tao sa amin.

Doon na ako nahiya, nagsabi na lang ako na kung p'wedeng magpa-excuse at masama ang pakiramdam ko at pinayagan naman kaya mabilis akong nakasalisi.

Medyo nakakahiya, naalala ko pa nga kagabi na kumukulo na ang tiyan ko dahil sa gutom no'ng sumapit ang gabi pero good thing ay may kumatok na room service sa kwarto ko. Free meal daw galing sa management kaya sulit na sulit.

May karne pa 'yon at salad! Bongga ng management! Busog-lusog ang Philomena na 'to!

May hiya ako kagabi pero no'ng pagkagising ay wala na ulit. Inayos ko ang suot kong pormal kong strawberry pink dress at flat sandals, inilugay lang ang buhok at inayos ang bangs para maganda na ulit.

Naglakad ako palapit sa elevator para pumunta sa lobby para sa breakfast at napangiti nang makita ang Director namin doon kasama ang ibang professors.

"Hello, Doc, Dra., good morning po!" I greeted with a smile.

"Oh, Philie..." one of my favorite mentor and senior smiled, "ang fresh mo, hija, ah? Kumusta ka na? Masama ang pakiramdam mo kahapon, 'di ba? Ayos ka na ba?"

"Opo, Dra." Ngiti ko, "medyo nanibago lang po siguro ako sa flight kaya gano'n."

"Oh, oo nga pala, nakalimutan ko, anong kinain mo kagabi? Hindi ka ata bumaba noong dinner? Sayang, buffet pa naman." Ani ni Doc, isa rin sa senior ko.

"Ah, ayos lang po." I chuckled, "may pinadala naman po ang management na masasarap na dinner kagabi, sosyal po pala rito, ano? Karne pa tapos mamahaling salad ata 'yon, 'yong madamo."

Bigla silang tumawa, ngumiti rin ako at natawa.

"Oh, it's a Caesar Salad, I guess?" she smiled gently.

"Parang gano'n po," I said, "masarap po, bet ko! First time ko makatikim, akala ko no'ng una 'di masyado kasi puro dahon pero masarap pala."

"Mamaya sa agahan sa ibaba masasarap din ang pagkain, kumain ka ng marami, Philie. Para palagi kang may energy." Nagkatawanan kami roon.

"Pero talaga ba? May pa-free foods ang hotel?" ani ni Dr. Ruiz kaya sabay kaming napatingin sa kanya.

"Opo, kagabi." Sagot ko, "may kumatok pong crew, from management daw po."

"Oh...I see." He nodded, looking confused. "Si Dr. Dimagiba kasi kagabi hindi rin nag-dinner sa ibaba tapos no'ng pagbalik ko, nagrereklamo nagugutom at walang pagkain kaya lumabas kami para makakain siya."

Natigilan ako roon at napaisip.

"Baka naman nakaligtaan, itanong natin mamaya sa reception." Ani Dra. at nang bumukas ang elevator ay humawak siya sa akin.

"Tara na, Philie." She smiled gently.

"Salamat, Dra. Tara na po." I said before guiding her inside the elevator.

Tahimik lang ako habang ang mga seniors ko ay nagtatawanan, iniisip 'yong pagkain. Hindi ko naman first time sa hotel pero kung may free foods na room service pa, mukhang pang five-star 'yong akin kagabi.

Pero anyway...

I shrugged it off, sabay-sabay kaming lumabas sa elevator at kaagad kong nakita sina Ika na mukhang kalalabas lang din sa kabilang elevator. She eyed me from head to toe and then raised her brow, looking away kaya nagkibit-balikat ako at sumama kina Dra. na hawak ako.