8.BÖLÜM

1.3K 99 73
                                    

      ~Ares'in ağzından~

   O kadar çok ağladıki sakinleştiremedim. Ama yapcak bişey yok,bunların hepsini onun sağlığı için yapıyorum onun canını acıtmayı bende isemem ama yapıcak hiç birşey yok.

   Boynuna küçük,yuvarlak yara bantlerından yapıştırdı. Hicri iç çeke çeke 'acıdı' diyerek ağlıyordu. Benimde içimdeki güller o ağladıkca yavaş yavaş soluyordu ama dayanmalı,dayanmalıyız çünkü ilerliyen zamanlarda istediklerinin hepsini yapabilmesi için şimdi acı çekmesi gerekiyor.

  D"Ares bey sizinle özel olarak bir ara konuşalım olurmu?"

  Bir sorunmu vardı acaba?

  "Tabi yarın öğlende gelirim."

  D"Tamamdır. Çıkabilirsiniz."

   Hicrinin montunu giydirip odadan çıktım. Bir elim hicrinin sırtını sıvazlıyor dier elimde saçını okşuyordu.

  H"Ha-hani kolumdan ya-yapcaklardı?! Sa-sana bir daha in-nanmıycam! Sen sö-sözünde durmayan bir ab-isin! Atlas abimi seviyorum artık! S-sen be-nim ca-anımı yaktın!"

    "Hayır fıstık senin canını ben yakmadım. Ayrıca bütün yaptıklarımız iğneler,muaneler senin sağlığın için."

  H"İSTEMİYORUM BEN AMA! CANIMI ACITIYO!"

   Bağırarak ağlamaya başlıyınca ne yapıcağımı şaşırdım. Pasta teklif etsem?

  "Şşşşşş hey bak ne diycem pasta alalımmı? Evde yeriz ha?"

  H"Evde pasta var zaten! İstemiyorum!"

   "Uuff hicrii! Yeter ağlama artık!"

    Hicri ağlayınca sinirleniyordum ama sakin kalmaya gayret gösteriyordum. Yani umarım...  Arabanın yanına gelince arka kapıyı açıp hicriyi koltuğa oturttum. Kemerini bağlayıp geri çekilecekken gözleri dikkatimi çekti. Kıp kırmızı olmuştu bakışlarım yavaş yavaş boynuna iğne yapıldığı yere gelince bant'ın çevresi hafifi morarmıştı. Doktora sorduğumda normal demişti onun için içim rahattı. Bakışlarım yeniden gözüne kayınca işte şimdi içim acımıştı. Gözyaşkarı pıt pıt akıyordu. Annemin emaneti ağlıyordu. Özür dilerim anne ama bunların hepsinin emanetinin sağlığı için...

    Göz yaşlarını baş parmağımda silip yüzünü avucumun içine hapsettim. Önce boynunu sonra gözlerini öptüm.

   "Çokmu acıdı?"

    Ben de böyleydim işte bağırıp çağırsamda sonra o gözler beni sakinleştiriyordu, göz yaşları ise beni rehin alıyordu.

   H"Hı hı."

   "Eve giderken ne alalım ne istiyorsun?"

      Gönlünü yapamya,acısını unutturmaya çalışıyordum.

   H"Barbi bebek istiyorum ama o sana göstermiştim ya kocaman olanından."

   "Tamam alırız güzelim ama söz ver bu kara gözlersen bir daha yaş akmıycak?"

  H"söz."

   Anlını öpüp yerime geçtim. 5-10 dk sonra büyük bir AVM'nin önünde durduk. Arabadan inip hicrinin kapısını açtım kemerini söküp arabadan inmesine yardım ettim.

   H"Kucağına alsan olmazmı?"

   "Gel bakalım koca bebek."

   Ağladığında kucağımda olmayı seviyordu küçükkende böyleyldi ya Gece'nin kucağında ya benim kucağımda olmak istiyordu.

🎶HİCRİ🎶Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin