The new beginning

Chapter 1. Mill Valley

'Zijn we er al?' vraagt mijn broertje Jeremy. Hij is 12 jaar oud en super irritant.. Net zoals alle broertjes. 'Bijna lieverd' geeft mijn moeder als antwoord. We zijn er nog lang niet maar dit houdt hem wel voor een kwartiertje stil. 

Ik ben Kylie, 16 jaar oud en verhuis nu al voor de vierde keer dit jaar. Elke keer als mijn moeder een fout maakt of wat doms doet moeten we verhuizen. Ik vind het echt balen, ik houd vrienden nooit langer dan 2 maanden en moet altijd wisselen van school.. Tenminste krijgen we een beetje het land te zien, zegt mijn moeder dan. Ik en Jeremy moeten dit maar zien als een nieuwe kans en een nieuw begin. Voor de zoveelste keer..

We zijn nu al 6 uur aan het rijden, we moesten door de bergen, platte land en langs zee. Het is bloedheet en de airco is kapot. 'heerlijk begin van de middag, het is bloedheet en we zitten zonder airco' zeg ik. 'Niet zo mopperen Kylie, we zijn er bijna' zegt mijn moeder. En ze duwt haar voet nog harder op het gaspedaal.

We rijden nu door een bos, ik kijk naar buiten en ik zie gelukkig een bord staan langs de weg. Er staat op 'Mill Valley 5km'. We zijn er gelukkig echt bijna deze keer. 

We rijden de stad binnen, ik kijk om me heen. Eigenlijk zou je dit geen eens een stad mogen noemen, het is zo klein. We rijden een 'winkelstraat' in. Aan de rechter kant van de weg zijn een paar kleine winkeltjes, ze zijn allemaal in slechte staat en zien er heel oud uit. Alsof er 20 jaar niks aan gedaan is. Aan de linker kant van de weg staat een grote witte kerktoren met een enorme bel erop. 'Ik heb online gelezen dat deze kerk precies in het midden van de stad ligt' zegt Jeremy trots. 'Wat een nerd ben je ook he' zeg ik. 

We rijden door tot we bijna aan de buitenrand van de stad zijn, we slaan linksaf en daar staat het huis. Het is een groot wit huis, het is van mijn opa geweest maar hij is overleden dus heeft mijn moeder het geërfd. Daarom kwam we ook specifiek naar deze stad toe. 'Het ziet er prima uit' zeg ik. 'Ja inderdaad, het kan alleen wel een nieuw laagje verf gebruiken' zegt mijn moeder. 

We stappen uit de auto en kijken nieuwsgierig om ons heen. Terwijl ik al vast een verhuisdoos mee naar binnen neem, zie ik de buurjongen in een donker blauw huis naast mijn huis staan. We kijken elkaar aan en hij zwaait, dus ik probeer terug te zwaaien en ik laat de verhuisdoos keihard op de grond vallen. Wat een kluns ben ik ook, ik zet mijzelf zo echt voor gek, nu al, de eerste dag! Ik kijk hem nog even snel aan, ik zie hem lachen, wat een lul en ik ren snel naar binnen. 

Toen ik binnen kwam zag ik..