11th Act

13 1 1
                                    


When you google the meaning of love, you can see a lot. It can be a form of affection, liking someone so much, doing something that you really wanted to do, and through the years of love existing, nageevolve pa rin ang meaning of love everyday. But one thing is for sure... love was never a bad thing.

At least, for a lot of people, but not for Jisoo. 

When she love someone, she cares for them deeply. (Note: hindi nga kasi lahat ng love, romantic.) Yes, she can differentiates the romantic love to the love she can give to a friend pero may pagkakapareho sya sa dalawang bagay kapag nagmamahal. Yung una, she cares for them to a fault, meron pa na hindi na nya nakikita na mali na pala yung ginagawa nung taong mahal nya or she will always look past their flaws. That halo effect that will make her crazy one day, she's sure of it, just because she loves the person. Then again, this is just her stating some facts once she trust and loves someone. Hindi pa romantic yan. 

She can list down a lot of things kapag romantic na. 

Inconvenient mainlove. Lalo na kapag romantic love na.

"Ang dami mo namang iniisip, huwag mong sabihin na may plano ka pa palang magbackout sa deal natin." Dara, her ate said it while sipping some coffee. She's smiling at her and she can see the happiness with her sister's eyes. Mas masaya pa sya kesa sa kanya. 

"When I gave my word, you know that I will keep it. Huwag kang magalala ate, gusto ko rin naman magexplore at makuha ang mga opportunities na dadating dahil sa pagsusulat."

"Kaya pala ang tagal na kitang kinukulit pero hindi ka umu-oo. That's opportunity and you denied it a lot of times." She grinned. She knows Jisoo hates it when she proves her point, kaya napangiti pa sya lalo nung umirap ito sa kanya.

"I'm not going to use my connections to have opportunities." She argued. Ayaw magpatalo.

"Well, You know me quite well enough to say that you're not using your connections. Hindi ako tataya ng ganitong kalaki at kukulitin ka para lang magsayang ng pera. You should know that better than anyone else... or maybe..." she paused. Mas lalong nairita si Jisoo dahil binigyan pa sya ng tingin na parang may naisip na engrandeng idea. 

"I don't like whatever you're thinking." Pangunguna ni Jisoo.

"I'm just kidding. If you have any concerns and hesitations just tell me. You can be as hands on as you can or as my team can handle but please be patient. Alam kong sobrang special sayo ng mga books mo so I want you to be involved. We will start the auditions right away para mastart na rin ang pagshoot but it all depends sa pagmemeetingan kapag may napitili na tayong direktor and scriptwriter. Here's the contract." She handed her the paper. 

"I need to review this first so you need to wait until maybe... 3 days. Then let's talk again." 

Dara smiles, now they both thinking the same. They are indeed sisters. Walang duda dahil kahit na baguhan si Jisoo sa mga ganitong usapan, she knows what she's doing and she felt proud saying that. She just wants to hug her but she knows that she will pull away or will not allow her, so she keeps her hands to herself. Ang strong na ng kapatid nya. She doesn't need her anymore. 

"So how's your work? Jinyoung is busy with all the work he needs to do so baka hindi ko muna sya papayagan sa Foundation." 

"Yeah. You need to do that. Mas lalo ata ako yung naparusahan na nandun yun kesa sa punishment nya." Hindi napigilang umirap ni Jisoo. Kanina pa sya inis na inis sa lahat lalong lalo na kay Jinyoung. Hindi naman kasalanan ni Jinyoung pero siguro kasalanan nya na rin dahil masyadong mabait ito sa kanya kaya yung mga tao sa foundation, hinahanap si Jinyoung sa kanya.

"Hindi ko sya pwedeng alisin sa foundation kung yun ang gusto mo... that's his will. May gusto ka bang ikwento sakin, haaaaaa???" Dara looked with curiosity  at Jisoo. Napaiwas agad sya ng tingin.

"Wala. Nakakairita lang kasi..." her mind went blank for a second, bakit nga ba?  "...hindi nagawa ng maayos." She's lame at making excuses. Kaya mas gusto na nga lang nya tumahimik imbes na magsalita. She's not good at lying too.

"Oh...that was expected. Pagsasabihan ko rin kung okay lang sayo. Alam mo namang ayoko nasistress ang little sister ko e." Natawa si Jisoo. 

Kahit kelan hindi ata sya nakita na malaki na sya para tawaging little sister. She's busy taking care of the company and taking care of her. Kaya manhid sa mga nagpapakita at nagpaparamdam na manliligaw sa gilid. 

Someone knocks on the door at bumungad si Jiyong na may dala dalang bulaklak. Nagtaka agad si Jisoo pero mas inuna nyang tumingin sa ate nya na mas gulat sa kanya. 

"I... don't know you're here." bati ni Jiyoung kay Jisoo at bineso ito. Parang kuya nya na talaga si Jiyong, kulang na lang na maging official sila ng ate nya kaso yung ate nya naman parang ewan.

"What's with the flowers?" sabi ni Dara. Natawa si Jisoo kasi kung may kakilala sya na pinakamanhid or clueless sa buong mundo, ate nya yun. 

"Wala lang. I saw this flowers on my way here and I think you need to replace your vase with fresh ones." Kung may kilala namang pinakatorpe or nahihiyang magsabi sa nararamdaman, kuya Jiyong nya yun. 

"Thank you!!" Tinanggap naman agad ni Dara yung bulaklak--daisies. Favorite nya.

Jiyong stared at Dara for about 5 minutes habang parang nasa commercial ang ate nya sa pagaarrange ng bulaklak. Nakatutok yung sinag ng araw sa mukha nito sa magandang anggulo at parang nakikiayon pa ang hangin dahil inayos nito ang buhok ni Dara na kanina pa natetempt si Jiyoung alisin sa mukha nito. Damn. 

Parang naririnig ni Jisoo ang nasa utak ni Jiyong. Hindi na nya mapigilan tuloy na tumayo at ilagay ang kamay nya sa balikat nito at tapikin. Medyo ayaw pa ni Jiyong alisin ang tingin nito ng lumingon sya kay Jisoo. Jisoo just shakes her head with disapproval or with shame. Kung walang gagalaw sa baso, hindi uusad itong love story nila. 

"I need to go." She said that out loud for her sister to hear it too. 

"Okay! Just call me okay!!!" sabi naman nito.

She looked at Jiyong, "I know my ate... you either make the first step or leave her alone." She smiles and patted his shoulder one more time before she choose to go. Masyado na syang third wheel sa scene na yun.

Sometimes, she just wants to write a story about them. Sobrang mas relaxing pa yun kesa panoorin sila magtitigan na alam mo naman na parehong may nararamdaman sa isa't isa pero ni isa walang nagsasabi.

She's busy putting the files inside her bag when she bumped into someone. Maiirita na sana sya pero naalala nya na sya 'tong hindi natingin sa dinadaanan kaya imbes na magsorry, inuna nya munang pulutin yung script kasi ganon sya kalakas. 

"Koi No Yokan will be a movie?" bigla syang lumingon sa boses ng nagsalita.

Sa daming impleyadong makakabunggo sa kanya ngayon, it had to be him. Of course it had to be him. 

Kung meron man syang kilalang pinakamalas na tao sa buong mundo. Sya na siguro yun. 

She thought that being a victim of fate must be something tragic, until she became one herself.

Victims of Fate [JinJi FanFic] [Jinyoung x Jisoo]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon