12th Act

26 1 2
                                    


Jisoo looked at Jinyoung with annoyance. Sa lahat ng pwede nyang makabangga sa hallway, sa dami ng empleyado sa na pwedeng makasalubong, mas pinili ng tadhana na dapat na makabangga nya ay si Jinyoung. What are the odds?

"That's so strange seeing you here, having that file and looking like that." Jinyoung looked at her from head to toe, natrigger agad si Jisoo.

"Looking like what?" she hissed. Ayaw nya magsimula ng eksena sa opisina ng ate nya. Mas lalo lang syang aasarin nito.

"Looking so... pretty? Ano bang gusto mong sabihin ko?" sabi pa nito at mas lumaki ang ngiti.

"Wala! Wala akong gustong marinig sayo." She tries not to panic pero mas lalo lang syang nagpapanic. 

Alam nyang may alam na si Jinyoung. Hindi naman sa tinatago nyang isa syang writer pero hindi nya rin pinagsasabi, she likes it that way. Mas tahimik at mas walang hassle. Walang pressure sa mga mata ng mga mambabasa. She's also not comfortable with being the center of attention, feeling nya kasi kada galaw nya may nakamasid. Her writing is only her comfort zone. Writing for her is another world that she owns.

But looking at the situation she's in, mukhang hindi na ito magiging katulad ng dati. Mas lalo syang bumusangot.

"Ano na namang iniisip mo? Okay ka lang ba? May problema ka ba?" Jinyoung looked at her with concern this time. Umirap sya sa nakita nya. Stop pretending being concerned. Iniisip nito na gusto nya lang malaman ang totoo. 

"Wala!! Ano ba kasing kailangan mo?" Napakamot si Jinyoung at kumagat sa labi habang nagiisip. Ano nga bang kailangan nya? Doon nya lang napansin na nakahawak sya sa braso ni Jisoo. Mukhang hindi rin yun napansin ni Jisoo dahil hindi man lang umiwas.

Hindi nya alam kung saan titingin kaya napatingin na lang sya sa pinulot nyang papel kanina. 

Biglang lumaki ang mata nya at binasa pa ito ng isa pang beses, pero bago nya ulit mabasa, kinuha na agad ni Jisoo sa kanya.

"That's not your paper to read, mister." Iritang sabi nito at dali dali naman nyang nilagay sa bag nya.

"That's a contract."

"I know." sabi nya dito na hindi pa rin tumitingin. 

"Are you...?"

Hindi sya chismoso para magbasa ng mga bagay bagay na hindi naman sa kanya. He don't like when people do that to him so why will he do that? But when he saw the paper he was holding, he can't take his eyes off on it. Dalawang beses nya pang binasa nang mabilisan para masigurado nya na tama yung pangalan at kung tama ba yung nasa isip nya. He wants to make sure that he's not being delusional.

Because... the person standing in front of him... is one incredible writer. Uranophile.

"I need to go. Nice bumping into you, again." 

Aalis na sana si Jisoo nang naramdaman nya ang kamay ni Jinyoung sa braso nya. Mas lalo syang kinabahan. This might be her doomsday. She felt like all of the things around her stopped at nakafocus lang sa kamay ni Jinyoung sa braso nya. Pinagpapawisan sya ng matindi at halos dagundong lang ng puso nya ang naririnig nya.

"You need to explain something to me, uranophile." 

Napapikit sya nung narinig nya ang pangalan nya. Pangalan na ginagamit nya sa pagsusulat. She writes novels and published it under that name. No one knows that she is one of the popular authors today and one of her novel, Koi No Yokan is a critically acclaimed book and also a success on sales. No one expected it from a rookie writer like her kaya mas lalo pang naging sikat ang pangalan na uranophile sa mga readers. Many companies want to turn her books into movies but she declined. She never trusts those movie that came from books, they suck. Isa rin yun sa dahilan kung bakit hindi nya tinatanggap ang offer ng ate nya. She feel scared turning one of her success into something that might be disappointing. 

Then came Jinyoung... annoying Jinyoung who will surely breaks everything, fire any questions, just to confirm that she is that author. Hindi naman sa tinatago nya na sya si uranophile. She's just comfortable that way. Ang malas nya lang na si Jinyoung ang nakaalam. Bakit ba malas?

He smiles when she looked at him. 

Nawala agad ito nung nakita nyang sobrang seryoso ni Jisoo. She's thinking this too far, again. Typical na Jisoo. Lahat inaanalyze para walang mali, lahat ng mali nirerethink. Noong nakita nya ang kunot na noo ni Jisoo, nawala na ang curiosity nya sa idol nyang si uranophile. Instead, he just wants to smoothen her furrowed eyebrows. He wants her to smile to him again. 

---

"Relax... I just want to talk to you." natawa si Jinyoung sa paginom nito sa baso na may lamang tubig. Hindi naman malayo yung coffee shop na pinuntahan nila pero mukhang bundok ang inakyat nila sa inom ni Jisoo ng tubig.

Mas lalo itong napangiti nung nasamid ito. Agad nya namang inabutan ng tissue. 

"Fine!" Nagulat si Jinyoung ng biglang halos-sumigaw si Jisoo. Hindi naman mukhang sa kanya galit.

"I will tell you everything. I don't know about this stupid universe at bakit galit na galit ata sakin. I never wanted to tell you anything about myself but maybe something  is pushing me to do so. You found out some of my problems before and now look!!! Ikaw na naman ang nakaalam sa pagiging uranophile ko." Tahimik lang si Jinyoung habang nakikinig sa rant/confession ni Jisoo.

All he wanted to know is how and when pero mukhang mas marami pa syang malalaman ngayon tungkol sa kanya. That seems exciting... very exciting.

"I was taking my college degree when I found out that I have some talent in writing. Passion ko pala ang magsulat. Despite my passion for writing, tinapos ko yung course ko pero kumuha ako ng additional course sa creative writing. Hindi naman mahirap. Ang mas mahirap yung iconvince ko yung mga magulang ko na gusto kong magsulat. Parents don't like when you use your talent as a source of income, they want the usual. Doctor, nurse, teacher, and the likes. Alam ko naman, sugal ang pagsusulat dito. But I want to make it work, I really want this sooo bad. I submit my works on different publishing company, before I submit every novel that I finished writing, inedit ko at pinagpuyatan ko muna. Pinerfect ko. Then, I got hired. They approved my first novel. Sobrang proud ako! I made something that I can finally call mine. Without any help. Never kong inimagine yun na kaya ko pala. 

"I was taking a break when the concept of Koi No Yokan came to me. It really fascinates me how one person can know that that's their end game. The persons from that book were based from a real life couple. They had this feeling of seeing their soulmate at one glance. Seems like, that book is also special to a lot of people. Yung pinagbasehan ko ng characters ko sa novel, sobrang tuwang tuwa sa success. 

"Ever since I wrote and publish my novels, hindi ko inisip na magiging sikat or successful yung mga naisulat ko. Sapat na sakin na may mabenta or makatapos ako ng book, because that's the reason why I am writing. Kaya hindi ko ginagamit yung pangalan ko sa pagsusulat. I don't want to credit myself that much. I don't want to be known.

"Being a lover of night sky, I just want to be known like that. Not a person, but a kind of person within us. Halos lahat naman tayo kapag napapatingin sa langit at nakakakita ng mga bituin, natutuwa, or naaamaze. I want to be an author like that. So I become uranophile.

Jinyoung wants to squeeze Jisoo's hand to stop fidgeting... and maybe to just hold her. Ramdam nya na hindi nya kinukwento ang buhay nya sa lahat ng nakakakilala sa kanya kasi ganito na lang ang reaksyon nya. He feels special. Hindi lahat ng tao may alam sa ganitong side ni Jisoo. Hindi lahat ng kaibigan nya alam na isa sya sa mga magagaling na author ngayon. Hearing her story from her own lips made his stomach flip. Masyado syang masaya pero ayaw nya yun ipakita kay Jisoo dahil baka magalit na naman sa kanya ito. 

Basta... the thought of being someone who knows something about her other than her close friends brought him so much joy. Is he special to her?

Because for him... she's special. So...so... so special.

Victims of Fate [JinJi FanFic] [Jinyoung x Jisoo]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon