Ruh Parçaları. || Eruri

latibule*

*huzurlu hissedilen,rahat olduğunuz saklanma yeri.

(Eski zamanlarda...Paris...)

Kendisini, sanatın yakarışlarını duyma umuduyla atölyesine kitleyen sarışın sabahın ilk ışıklarının yüzüne yavaşça vurmasıyla bu gecenin de onun için bir israf olduğunu fark etti. Yine diyerek geçirdi aklından. Yine ruhum memnuniyetsizlikle dolu.

Güneş ışınlarının yavaşça aydınlattığı atölyesinde gezdirdi gözlerini. Köşede saray için yapılmış bir portre göze çarpıyordu. Kralın karısının özel siparişi olan bu parça herkes tarafından övgülerle donatılsa da sarayın gözde sanatçısı ,Erwin Smith , donuk ve samimiyetsiz bir surat görüyordu. Para için yaptığı ruhsuz bir çalışmaydı sadece. Tam da soylulara layık diyerek geçirdi içinden. Soylulara karşı duyduğu bu negatif duygular gizli değildi.

Herkes onun balolara gitmekten nefret ettiğini,samimiyetsiz gülüşlere ve dedikodu kazanına dönmüş ortamlara katlanamadığını bilirdi. Ancak sanatıyla insan yüreğini derinden yakan ve cezbeden duygulara sürüklediği için eleştirdiği insanlar onun ellerinin sihrini kaybetmek istemezdi. Sanat eleştirmenlerine göre herkesin ruhunu kasıp kavuran bir sanat dahisiydi o.

Kendisinden memnun olmayan tek kişi yine kendisiydi. Bir şeyler aradığının farkındaydı. Bir şeyler kayıptı. İçindeki bu derin boşluğu sanata sığındığında yok eder sanıyordu. Ancak her zaman özellikle de sanata sığındığında oradaydı,doldurulamayan koskoca bir boşluk.

Aşağıdan birkaç gürültü duyduğunda atölyesinin tahta kapısını yavaşça aralayarak merdivenlerden inmeye hazırlandı. Kendisine gönderilen bir mektup olduğunu gördüğünde açarak içindekini okudu.

"Bu haftasonu Roma'dan yeni gelen Ackerman ailesinin vereceği baloya gideceğimizi haber vermek için bu mektubu gönderiyorum. Böyle ortamları sevmediğinin farkındayım ancak bu ailenin gizeminin senin aradığın şey olduğu konusunda şüphem yok. Bu nedenle reddetme hakkına sahip değilsin.
Miche~~"

Okunmayacak olsa bile okumak istediğim bir hikaye yazmak istedim...