Chapter 4: I'm afraid

51 0 0
                                    

Tama ba ako ng narinig ko?

Stephen's POV

(A.N: Si Stephen po ay pinsan ni John)

"Miss Grae?" Sabi nung babae dun sa Starbucks.

Napatingin agad ako dahil pamilyar yung nickname, iisang tao palang ang kilala kong ganyan ang nickname or name.. Whatever.

"Si--si ate Grae ba yun" bulong ko habang tinititigan ko sya.

"Aish! Nakahalata ata! " sabi ko sa isip ko sabay higop ng frappe ko.

Saglit si Ate Lu-Lucie ba yon?! Bakit nag iba na ang itsura nya. Mas maganda ata sya ngayon. Pero bakit sya umiiyak.?

Sya nga tong nagsabi sakin dati na wag na akong umiyak ee...

*Flashback*

"Huhuhu, araayyyy masakit po " sigaw ko kasi masakit talaga yung sugat sa tuhod ko.

"Ayan, di ka kasi nag-iingat ee, tapos iiyak ka dyan para kang bading!" Pang-aasar sakin ni Kuya John, hayst bakit kasi nakagroup ko pa sya ngayong camping ee! Ok lang ga-graduate na naman to e!

(A.N: kasama po si Stephen sa camping non, pero 12 years old palang sya kaya di sya kasama din sa big bon fire night)

"Ano ka ba naman John! Dun ka nga shupii! Wag mo ngang inisin tong bata! Shupii" pagtatanggol sakin ng isang babaeng naka pony tail na may side bangs pa.

"Anong masakit sayo?" Tanong nya at hinawakan yung tuhod ko! Aiii! >\\\\< kilig ako.

"Ahhh! Masakit po!"sigaw ko! Pang-segway lang.

"Naku, medyo malaki pala naging sugat mo. John!!!! Paki abot naman yung bag ko!" Sabi ni Ate Lucie.

"Hhhmfff! Oh ayan!" Sabay hagis bg bag ni ate Lucie.

"Salamat ah!" Sarcastic na pag pag papasalamat ni Ate Lucie

"Oh, hugasan muna natin ah.. Don't be afraid water lang to."

Hinugasan nya ng tubig yung sugat ko tapos naglabas sya ng alcohol.

"Nyaaaa! Ate ayoko nyan." Sabi ko kay ate habang umiiyak! Di ako bakla ah!

"You need to experience and feel the pain para maging mas mabilis ang pag-galing ng sugat na yan." Sabi ni ate Lucie.

"Ate..." Tapos na? Bakit di ki naramdamang nilagyan nya ng alcohol.

"See, di mo naramdaman yung sakit.." Sabi ni ate Lucie with matching smile pa, habang itinatali yung panyo nyang color blue at white sa tuhod ko.

"Oh, ayan may name ko pa yan. Sayo na iyan huh" sabi sakin ni ate Lucie ang bait talaga.

"Thanks po ate." Sabi ni Ate Lucie.

"No problem basta wag ka na ulit iiyak huh!" Sabi nya sabay hawak sa ulo ko.

"Ba-bay" pagpapaalam ni Ate.

"Bye po." Sagot ko

"Opo di na ako iiyak" sabi ko sa sarili ko.

*end of the flashback*

Gustong-gusto ko ng lapitan nun sila ate LUCIE pero mukhang di nila ako matandaan.

Si ate Grae maganda parin, kung alam nya lang kung gaano sya kamahal ni kuya Rhame.

Lalapit na ba ako? Tatanungin ko na ba sila?

Pero natatakot ako, natatakot akong di na nila ako kilala at natatakot akong lumapit kay ate Lucie dahil baka magustuhan ko nanaman sya.

Tska nakakatakoy din yung tingin sakin ni ate Grae, tsss.. Di na siguro ako maalala.

"I'm afraid .. To be hurt for the 2nd time.

COINcidence Love (ongoing)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon