Sıcak bir gündü. Ilık ılık esen rüzgarı tenimde hissedebiliyordum. Rüzgar her tenime değdiğinde içimde garip hisler uyanıyordu. "Ne güzel bir gün."
diye içimden geçirdim. Tam o sırada biri bana seslendi.
-HEYY SENİ SARGI İSRAFI ORADA DURACAĞINA BANA YARDIM ET!!
Ehe bu Kunikida'ydı. Bana gelip yardım etmemi söylüyor ama nedense hiç gidesim yok. Bunu geçiştirmem lazımdı.
-Kunikidaaa şey AAĞĞ BAK SARGILARIM ÇÖZÜLMÜŞ HEHE ONLARI YENİLEMEM GEREKECEK HADİ GÖRÜŞÜRÜZZZZ!!
Dedim ve oradan hızla uzaklaştım.
Şimdi nereye gittiğimi bile bilmeden öylesine yürüyordum ve nedense sağ tarafıma baktım. Sağımda pembeyle morun karışımı renginde bir deniz var. Sanki bana gülümsüyormuş gibi. Acaba bu deniz beni kucağına almak ister mi? Diye düşündükten sonra tam o muhteşem ihtişamıyla bana gülümseyen denize doğru bir adım atacaktım ki arkadan bir ses yükseldi.
- Dazai-san!
Bu Atsushi'nin sesiydi.
- Dazai-san sana bir şey sormam gerek.
Ona döndüm denizle kavuşamadığım için biraz üzgündüm ve sor diyen bir bakış attım.
- Dazai-san sen neden benim gibi bir işe yaramazı aldın?
Dedi Asushi ve bana doğru o gözleriyle sanki nolur beni kıracak birşey söyleme der gibi bakıyordu.
- Atsushi
Dedim kendini biraz toparladı ve artık herşeye hazırmış gibi bir pozisyon aldı.
- Sen bir işe yaramaz değilsin. Hatta sana kanıtlarım. Mesela Kyouka o senin sayende kurtuldu o dipsiz karanlıktan. Senin sayende ışığı tanıdı. Sen "işe yaramaz değilsin"!
Atsushi sanki bu cevabı beklemiyormuş gibi duruyordu. Bu çocuğun tek eksiği biraz kendine güvenmesiydi.
Aniden gözleri ışıldadı. Sanki birşeylerin farkına varmış gibiydi. Daha sonra hızlıca teşekkür edip yanımdan uzaklaştı.
Atsushi gittikten sonra o muhteşem denize bir daha döndüm. Bir süre orada durup denizi izledim. Nedense kendimi denize bakmaktan alıkoyamıyordum. Biraz daha izledim. Bana gülümsemesi hoşuma gitmişti. Ve ona doğru bir adım attım.
Hızla aşağı doğru düşüyordum. Galiba bulunduğum yer sandığımdan daha yüksekmiş ama pişman değilim. Şimdi denizin sıcacık kollarına düşecek ve edebi mutluluğuma kavuşacaktım.
Sonunda denizin tatlı kollarına kendimi bıraktım. Çok güzel bir histi denizin seni kucaklaması. Tam o sırada bazı karaltılar görmeye başladım. Galiba gerçekten ölüyordum. "BİR DAKİKA HAYIR!! " diye çığlık attım içimden. Bu karaltı bu karaltı... CHUUYA'DI.
Chuuya denize atlayıp beni elimden tutup karaya doğru çekti ve beni azarlamaya başladı.
- SEN NE YAPTIĞINI SANIYORSUN ZATEN SENİN YÜZÜNDEN LİMAN MAFYASI İLE AJANS İŞBİRLİĞİ YAPMAK ZORUNDA KALDI!!
Aslında işbirliği yapmayı Mori istemişti hala benden vazgeçemiyor bir yandan da ajans beni bırakmıyordu bunun yanı sıra hem ajans hem de mafya ortak yeni bir düşman edinmişti tabi bunların sonucunda bu bizi işbirliğine götürdü. Şuan fark ettim de ne kadar da seviliyorum.
Bunları düşündükten sonra Chuuya'ya klasik bir şekilde cevap verdim.
- Chuuya biliyor musun?
Dedim. Chuuya diyeceğim şeyi sezmeye çalıştı ama başaramadı ve konuşmaya başladım.
- Senden nefret ediyorum.
Dedim ve dil çıkarıp oradan koşarak uzaklaşmaya başladım. Tam o sırada arkamdan bağırdı.
- ASIL BEN SENDEN NEFRET EDİYORUM KEŞKE SENİ KURTATMASAYDIM DA GEBERSEYDİN!!!
Tabii ben bu sözlerin altında kalamadım. Durdum ve ona doğru bağırdım.
- ÖYLE Mİ DERSİN VELET VELET VELET AHAHAHA VELET DEMEK HOŞUMA GİTTİ ŞİMDİ GİT SÜTÜNÜ İÇ DE BÜYÜ ÇÜNKÜ SENİ GÖREMİYORUM HADİ GÖRÜŞÜRÜZ!!
Dedim ve Chuuya'ya laf sokmanın verdiği sevinçle oradan uzaklaştım. "Şimdi ajansa dönmeliyim kesin Kunikida'dan azar işiticem" diye mırıldandım. Ve yola koyuldum.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Merhabalar bu benim ilk kitabım hem ciddi hemde komik bir kitap yazmaya çalışıyorum ayrıca bu kitapta net bir ship yok aslında ship koymadım ama siz istediğiniz kişileri shipleyebilirsiniz. Ayrıca oy verirseniz sevinirim.
Görüşürüz:)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~DAZAİ-SAN~
Adventure... - Dazai-san sen neden benim gibi bir işe yaramazı aldın? Dedi Asushi ve bana doğru o gözleriyle sanki nolur beni kıracak birşey söyleme der gibi bakıyordu. - Atsushi Dedim kendini biraz toparladı ve artık herşeye hazırmış gibi bir pozisyon al...
