9 Abili bela

Bir Umut 16

~ Can Sönmez den ~
Alple konuştuktan sonra babamı aradım babama Melisin kaybolduğunu söyledigimde çok üzüldü ve adamlarını istanbulun heryerine saldı. Babama haber verdikten sonra kaana ve kuzenlerimizede haber verdim .Onlarda adamlarını istanbulun heryerine salıp melisi arattılar ve kendileride aramaya başladılar. Amcamlarida aradım ve onlarda melisimi bulmak için bütün adamlarını istanbulun her yerine saldılar. En son aile dostumuz olan ateş ailesinede haber verdik ve onlarda bütün adamlarını görevlendirip istanbulun 4 bir yanına saldılar. Herkese haber verdikten sonra bende bütün adamlarimi istanbulun 4 bir yanına saldım. Kuzenlerim ,amcamgil, aile dostumuz ateş ailesi ve babamgile beraber bizde melisimi bulmak için seferber olduk sonra bizim olan bir depoya geldik çünkü plan yapıp biraz dinlenecektik. Ben tam depodan içeri girerken telefonuma gizli bir numaradan mejaz geldi. Mejazda Melisim vardı kolları ve boynu çakıyla çizilmiş kan içinde ağlıyordu. Bu mejazı gördüğümde kan beynime sıçradı sinirden elim titriyordu gözümden yaş gelmeye başladı. Hayır hayır sinir krizi geçiremezdim şimdi olmazdı. Sinir  krizi geçirmeden  bu fotoğrafı diyerlerine gostermeliydim "baba bakın şuna" diyip babama telefonu verdim babam ve diyerleri fotoğrafa bakarken ben sakinleşmeye çalışıyordum ama olmuyor. Annem,Babam ,Kaan ve diyerleri bu fotoğrafı gördüklerinde hepsinin sinirden gözü döndü ve perişan oldular. Annem ve yengemgil mafya çocukları oldukları ve mafya olarak babaları tarafından eğitildikler için silah ve benzeri aletler kullanmayı biliyorlar. Babam ve amcamgille evlendiklerinde mafyalarmış fakat biz yani ben, kardeşlerim ve Kuzenlerim doğduktan sonra mafyalığı birakmişlar  .Ben bunları düşünürken hala sakin kalmaya çalışıyordum ama olmuyordu en sonunda sinir krizi geçirmeye başladım depoyu darma duman ettim beni birileri tutmaya durdurmaya çalışıyor ,sesler geliyor, bağırma sesleri duyuyordum ama anlamiyordum. Gözüm hicbirseyi görmüyordu heryer simsiyahti .Kolumda bir acı hissettim ve gerisi karanlık
~Kaan dan ~
Abim Melisin yok olduğunu söylediğinde çok kötü oldum çok sinirlendim ne yapicağimi bilemedim. Bütün adamlarimi şehrin heryerine saldım. Abim en son depoda sinir krizi geçirip o fotoğrafı gördüğümde melisime meleğime bunu yapanı doğduğuna pişman ediceğime yemin ettim. Melisimi kuraracağımiza dair icimde bir umut var ve eminimki burda bu depoda olan herkesin içinde melisimi kurtaracağımiza dair bir umut var.   Annem  "kızıma bunu yapanı bulup kendi ellerimle öldürücem ona öyle şeyler yapıp öyle bir işkence yapıcamki keşke bu dünyaya hiç gelmeseydim diyicek " dediğinde ben dahil herkes anneme şok içinde baktı çünkü annem mafyaliğa geri dönmeyi hiç düşünüyordu "nasıl yani mafyalığa gerimi dönüceksin "dedi babam "Hayır asla mafyalığa geri dönmem ama kızıma çakıyla işkence yapanın yaptığını yanına birakacakta değilim "dedi annem çok haklıydı "kaan abini eve götür bide Alpe bi bak bana haber ver abinin ve Alpin yanında ol bunlar birsey yapmaya kalkmasinlar "dedi babam kafamı salladım ve abimi eve götürmek için yola çıktım. Bu sıradada alpi düşünüyordum biz bile perişan olduysak bakalım Alp nasıl oldu nasıl canı yandı. Kesin perişan olmuştur. Melisi daha yeni bulup yanımıza almışken onun kacirilmasi kesin çok canını yakmıştir .Ona fotoğrafı soylemiyecem yoksa daha kötü olur. Kendisini perişan eder. Melisin başına gelenlerden kendisini sorumlu tutar ve hiç birimiz onu toparliyamayız. Ben bunları düşünürken çoktan eve gelmiştim .Melis kaçırildiktan sonra babam çok güvendiği korumalarını bizim eve göndermiş ve korumalar evin çevresini sarmıştı .Korumalardan birine bana abimi taşırken  yardım etmesini söyledim. Korumayla beraber abimi odasına taşıdık. Koruma abimi yatağına yatırdıktan sonra evden çıkıp eski yerine gitti Bende Alpin odasına gittim. Alp yatağına oturmuş gözleri kan çanagina dönmüş ağlıyordu. Merak Etme abim melisimi ikizini kurtaracağız
~Alp ten ~
Uyurken bir anda kalbimin sıkışmasıyla uyandım. Canım çok yaniyordu. Kesin ikizime melisime birsey oldu. Allah kahretsin onu koruyanadım onun okuldan çıkıp gitmesine izin vermemeliydim hadi verdim. Kuzenlerimin beni durdurmasına izin vermiyecek onların sözünü dinlemiyecek Melisin arkasından gidicektim o zaman Melis ortadan kaybolmazdı. Kim bilir ikizim şu anda nerede hangi psikopat, cani, sadistin elinde nasıl acı çekiyor. Bunları düşündükçe ağlamaya başladım. 5-10 dakika sonra araba sesi geldi fakat takmadım canım çok yaniyordu benim canım bukadar acıyorsa bakalım ikizim nasıl acı çekiyor nasıl canı acıyor. Bir anda kapının açılmasıyla kafamı o tarafa çevirdim kaan abim di. Ona boş boş bakıp karşımdaki beyaz duvara kafamı çevirdim. Biyiyordum ikizimden ikizimi bulamamıslardı. Gelip sesizce yanıma oturdu oda ağlıyordu .Onunda içinde ikizimi bulmak için bir umut vardı aynı benim gibi ve diyerleri gibi. Mutsuzdum hemde çok mutsuzdum Melisim ikizim olmadan ben olamazdım ben annemin karnındayken bile benim yanımda o vardı. Ben dünyaya geldiğimde bile yanımda benimle beraber doğan Melis vardı .Melis ikizim olmadan ben ALP SÖNMEZ OLMAZDI! !!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Bölüm sonu umarım beyenmişsinizdir