Benden Gitme.

Bölüm 7

Verandadan yansıyan ışık yüzüme vuruyordu. Güneş ışığına lanet ederek uyandım. Berbat hissediyordum.

Her tarafım ağrıyordu ve boynum tutulmuştu. Bir kez daha lanet ettim.

Gözlerimi kırpıştırdım ve doğrulmaya çalıştım. Fakat her yerim öylesine ağrıyordu ki kalkamadım.

"Anne !"

Ofladım. Ses gelmeyince tekrar bağırdım.

"Anne !"

Bu kadın ne zaman beni duyadı ki zaten.

"Anneee !"

Son gücümle bir kez daha bağırdım. Ama duymuyordu işte.

"Anne bak son kez sesleniyorum. Şuraya gel !"

"Sesini kes artık."
Ne ? Hayır.

"Sen." dedim nefretle. "Burada ne işin var ?"

O kadar sinirlenmiş ve utanmıştım ki bu ses tonuma yansıyordu.

"Burası benim evim." dedi Poyraz. Sesi o kadar sakindi ki, bundan yine nefret ettim.

"Ne demek benim evim ya ?Neler oluyor burada allah aşkına. Ne işim var burada benim ?"

Kalkamıyordum ve bu yüzden tam yüzünü göremiyordum. Kahretsin ya.

"Buraya kendin gelmek istedin." Poyraz üzerime eğildi. Onu görebilmem için.

"Ne saçmalıyorsun yine ?" dedim yine kalkmayı deneyerek. Ama o üzerime eğildiği için onu görebiliyordum. Üstü çıplaktı. Altılı karın kaslarına kadar her şeyi görebiliyordum. Onun bu haline yanaklarım kızararak tepki verdi. O da bunu fark etmiş olacak ki yüzünde ahlaksız bir gülümseme oluştu. "Hatırlamıyorsun yani ?" dedi sorarcasına.

"Hayır." dedim. "Kıçından uyduruyorsun, bu yüzden hatırlamıyorum."

"Şaka yapmayı sevmem, Arya."

"Saçmalamayı kes o zaman."

Şu an burada onun evinde olmam canımı sıkmıştı ve üstelik buraya benim gelmek istediğimi söylüyordu. Ne kurmacaydı ama.

"Sarhoştun." dedi gözlerimin içine bakarak.

"Sarhoştum ve bundan faydalandın mı ?" Ona hayretle baktım.

"Faydalanmadım." dedi kestirip atarak. "Sen kendin istedin."

"Ne istedim ben ya ?"

"Benim evimde, benimle olmayı."

Gözlerim kocaman açıldı ve ona bağırdım. "Ne ?"

Poyraz başını olumsuz anlamda salladı. "Söylediklerim beynine girmiyor mu ?"

"Hayır." dedim. "Açıkla. Buna inanmıyorum."

Geri çekildi ve karşıdaki tekli kanepeye oturdu. Yarı çıplaktı ve altında sadece siyah kısa bir şort vardı. Yine yanaklarım pembeleşti.

"Bak, Arya." dedi nefesini dışarı vererek. "Seninle işim bitti. Artık gidebilirsin."

Bu sözleriyle birlikte öfkem kabardı ve kalkmak için son gücümü kullandım ve başardım. Başta biraz başım döndü ama buna hemen alıştım.

Yatakta doğruldum ve sinirle hırladım. "Açıkla !"

"Açıklanacak bir şey yok." dedi Poyraz. "Evine git."

"Böyle bir şey olmadı." dedim. "Yalancısın sen."

Sadece güldü. "Evine git." dedi.

Nefesimi dışarı verdim. "Bunu nasıl yaparsın sen ? Benim rızam olmadan nasıl-" kelimeler boğazıma dizildi ve ağlamaya başladım.