زیر این برف سفید، بنفشه‌ها در انتظار فواره‌های خنده نشسته‌اند. خنده‌هایم اشک می‌شوند و از آسمان چشمانم بر زمین می‌بارند. جای خالی تو، بهمنی‌ست که بر سرم آوار شده است. اما باز احساس سبکی می‌کنم. می‌دانم که تو این‌گونه دوستم داری. می‌دانم که تو در دل گل‌های سرخ نشسته‌ای و نگران منی. وقتی سر مزارت می‌آیم، می‌دانم تو آنجا هستی، دو متر پایین‌تر از من و فرسنگ‌ها بالاتر از من، در افق.
YOU ARE READING
Pieces of Bobin's loneliness
Randomکریستین بوبن: همه‌ی ما دیوانه‌ایم. بدترین نوع دیوانگی، آن است که موهبت خیال‌پردازی را از کف داده باشیم. به دنیای جملات و کلمات تاثیرگذار و پرمعنایی که قلب شما رو در آغوش می گیرد، خوش آمدید📚📚 «مجموعه‌ای از جملات زیبای کریستین بوبن، نویسنده‌ی خوش‌نا...
