Guardian

Prologo

Authors Note: This is a work of fiction, names characteristic, businesses, places, events, and incident are either the products of the author's imagination are used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons living or dead or actual events is purely coincidental.

Plagiarism :

This is using another writer's words or ideas without acknowledgement. Plagiarism is stealing, and people who plagiarize the words of others, have no defense in a court of law

PAWANG KATHANG ISIP LAMANG ANG LAHAT. MUMUNTING IDEYANG NABUO SA ISIPAN NG MAKULIT NIYONG AUTHOR. HAHAHA. MAY MATUTUNAN SIGURO KAYONG ARAL. BUKOD DON. BASAHIN NIYO. HAHAHAHA.

Prologo:

Mahina akong huminga. Nanginginig at hindi din ako makapagsalita. I just can't believe that this is really happening.

Mabilis din ang pagtibok na puso ko. Paanong nangyari ang bagay na ito? Hindi ba ako namamalikmata? O baka panaginip ko lang ito? Saan ba nanggagaling ang sinasabi ng batang ito? Baka nabagok! O baka nauntog! Nalipasan ng gutom?.

Ewan hindi ako maka react ng maayos sa mga sinasabi niya.

"I'm saying the fucking truth?! I'm not your sister. I was trapped in this body." pag-aamin ng bunso kong kapatid na babae or yung nakapagpalitan niya kunno.

Hindi ko inaasahan ang mga sinasabi niya. Halata sa mukha niya na hindi siya nagbibiro?! Seryoso ang mukha niya, at halos ngayon ko lang siya nakitang naging ganito.

"Kung gusto mo?! Punta tayo ng albularyo?! Doktor?! O kahit saan, papatunayan kong hindi ako nagsisinungaling" She's screamed. I don't know either, what happen first?! Basta pumunta na lang siya sa kwarto ko at nagsalita nang kung ano-ano.

I hate to admit this. Pero dapat ko na bang  ipamental si Vein. Kanina pa siya nagtatalak dyan, pero wala naman akong maintindihan.

"Bigyan mo ako ng katibayan?! Kapag wala! Then ipapamental na kita. Akala mo ba magandang biro ito?! Stop this nonsense joke of yours Vein. This is not funny okay. You almost 6 or 7 years old for pete's sake. Tapos umaasta ka pang naniniwala sa ganyan. Huh?!" galit na ako. Hindi ako papayag na binibiro o pagtritripan lang ng kapatid kong ito.

"I'm dead serious Rel. I'm not your sister." mahinahon niya ng sabi. I almost shocked, when she called me, by my nickname. How did she say that, using her serious calm voice. Mas lalong kumunot ang noo ko. At matalim ko na siyang tinignan.

Kapag nasa ganitong usapan na minsan. Umiiyak na siya, o kaya naman ay magsusumbong na kela Mommy at Daddy.

Pitong araw ko na siyang napapansin na ganito. Nagbago ang ugali niya. Hindi na siya clingy at malambing. She's always serious. Hindi mo siya mabiro, at higit sa lahat. Umiiwas siya sa mga tao sa bahay.

Kung hindi ako nagkakamali, ay lagi siya sa kabilang bahay. Hindi naman namin yung kamag-anak pero kapag nakikita ko siyang nandon ay sayang saya siya. Para silang magkakilala na ng matagal.

Ang nakatira sa kabilang bahay, ay isang matandang babae na may kaedaran narin. Vein is very closed to that old lady.

Kung hindi siguro siya, tatawaging uuwi, ay hindi niya na maiisip pang umuwi. Mas gusto niyang tumambay doon.

"Hindi ka pa din ba naniniwala sakin?" mahinahon niyang tanong.

Tumitig lang ako sa kanya. Alam ko sa sarili kong nakakapagsalita pa ako, pero bakit hindi ko maibuka ang bibig ko.

"Mukha ngang hindi ka pa din naniniwala!" malungkot na tugon niya.

Nagbago ang ekspresyon ko. Hindi ko alam, pero nalulungkot ako para sa kalagayan niya.

______________________________°

A/N: HANGGANG DYAN LANG MUNA.

NEXT CHAPTER IS CHAPTER 1.