His Cold But I'm Badass

Prologue

Pakiramdam ko pinagdaanan ko na lahat ng hirap sa loob ng training ilang beses ko ng naisipang sumuko pero sa tuwing naiisipan kung sumuko laging kasunod non yung rason kung bakit ito ang pinili ko kung bakit ako andito hindi madali sobang hirap kung tutuosin pero andito na ako madami na akong sinakripisyo para tumigil at bitawan tong matagal kung pinangarap. 

Ilang beses kung narinig na "babae ka hindi yan nababagay sayo" pero ni minsan hindi ko hiniling na sana naging lalaki nalang ako, babae ako oo pero hindi ibig sabihin non na hindi na ako karapat dapat sa posisyon nato.

Papatunayan ko na hindi ang kasarian ko ang magiging dahilan ng pagtigil ko sa pangarap ko, tinalikuran ako ng lahat dahil sa pinili ko, both my parents are doctors kuya ko is an architect while my second brother also taking med, sa pagpili ko ng pangarap ko mas lalo kung pinatunayan sa pamilya ko na isa nga talaga akong black sheep ng pamilya.

Puro problema ang binibigay ko sa pamilya ko halos araw araw nung highschool nasa guidance ako maya't maya may gulo dahil sa akin, araw araw naririnig ko sa bahay "tumino ka naman kaw yung babae kaw pa pasaway isipin mo naman magiging kinabukasan mo" pero nung naisip ko naman yung gusto ko sa kinabukasan ko tinalikuran nyo ko.

It pained me so much remembering that times na kinaladkad ako ng magaling kong ama palabas ng bahay bitbit ng mga katulong lahat ng mga gamit ko nung nalaman nilang tinuloy kung pumasok sa FBI academy, my mother just stare at me without emotions in her eyes same with my brother's, ganun na ba nakakahiya ang kunin at abutin ang pangarap ko?

That's the last time I saw them after that day I didn't contact them and they didn't contact me either, uncle Romero was the one who helped with my financial needs my mother's brother his a police officer his the only one who supported me from the beginning till I marched the stage and received my awards together with my diploma and when my officer declared my title as Agent Caitlyn Ty.

Naaalala ko pa kung paano ako umasa nun na dumating ang pamilya ko para samahan ako sa pina'importanteng araw ng buhay ko pero hanggang sa natapos lahat ng programa walang dumating kahit isa sa pamilya ko, ang sana'y pinakamasayang araw ko naging pinakamalungkot sa lahat, don ko na realize na matagal na pala nila akong tinggal bilang pamilya, I'm no longer part of the family.