Kayıp Balık

2. Bölüm

Madrigal- Seni Dert Etmeler

Okyanusta bir serçe, gökyüzünde bir balıktım. Ne uçabiliyordum ne yüzebiliyordum. Tek yaptığım çırpınmaktı. Tek yaptığım beni farketmemeleriydi mıntıkalarında. Okyanusta bir serçeyi bir balık farketse ne olurdu? Muhtemelen unuturdu. Ben hem serçe hem balıktım. Hem çırpındım sonra çırpınanı unuttum, çırpındığımı unuttum.

Birkaç gün aranın ardından kendime biraz daha gelmiştim. En azından kimse olmadan ayağa kalkıp yürüyebiliyordum. Bir tek suyla beslenmeyi bırakmıştım. Mideme azda olsa yiyecek giriyordu.
En yakın arkadaşlarım Burçak ve Azra ziyaretime gelmişler bana dedikoduları anlatıyorlardı. Hatırlamadığım birkaç isim geçmişti. Onlarda hatırlamadığıma şaşırmışlardı. Bana her şeyi tekrar tekrar anlatmak acaba canlarını sıkıyor muydu? Ama sanki tekrar anlatırken heyecanlı duruyorlardı. Olaylar daha tazeydi demek ki.
"Defne ve Selçuk yakalandı" dedi Burçak.

Defneyi biliyordum ama Selçuk hafızamı zorlamama rağmen zihnimde yer edinmemişti. Selçuk'un bizim grupta olduğunu söylediler.

"İkisinin de sevgilisi vardı ve şimdi yakalandılar. Tüm bölüm onları konuşuyor."

"Desene malzeme çok" dedim. Modum yeniden düşmüştü. Çünkü onların heyecanına ortak olamıyordum.
Burçak ve Azra'yla yıllardır beraberdik. Üçümüz nerdeyse hiç kavga etmemişti. Arada Azra bize alınırdı. Yapısı böyleydi onu kabullenmiştik. Burçak daha anaçtı hepimizi toplardı. Dinlerdi ve tavsiye verirdi. Liseden sonra üniversiteyide beraber okumaya karar verdik. Hepimiz işletme bölümünü yazdık. Aslında işletmeyi tek isteyen Azraydı. Ama babalarımızın zoruyla bir şekilde yine bir arada bulduk kendimizi. Ben resim çiziyordum. Ama bunun bir meslek olacağına inandıramadım babamı. "Sen yine hobi olarak yap onu" bu sözü duymaktan gına geldiğinde ilk tercihimi işletmeden yana kullanıp kazandım. Bu da hayatımda yaptığım en büyük hatalardandı kendi yoluma gitmediğim için pişmandım. İstemediğim bölümdeydim ama arkadaşlarım yanımdaydı.

"Kızlar size bir şey sorucam" dedim sohbetlerini bölerken. Onlarda şaşırmışlardı. Uzun zamandır düşüncelerime kapılıp gitmiştim ve tek kelime etmemiştim.

"Sor bakalım" dedi Burçak. İkiside bana doğru dönmüşlerdi.

"Benim sevgilim falan..." cümlenin devamını getiremedim. Bir ay önce bana böyle bir soru soracağımı söyleseler kahkahalarla gülerdim heralde. Sevgilim varsa hatırlardım öyle değil mi? Ya da hissederdim. Ne bileyim hayatımda öyle önemli birini unutmak saçma değil miydi?

İkisi de birbirine baktıktan sonra bana döndüler. Anlaşmış gibilerdi.
"Ciddi bir şey yoktu" dedi Burçak.
"Kenanla flört halindeydiniz aslında" diye kıkırdadı Azra'da.

"Biz zaten Kenan'la hep öyleydik" dedim ben de gülümseyerek.
Kenan bizim bölümden üst sınıftan bir çocuktu. Siyah saçlı, uzun boylu, esmerdi. Karizmatikti. Üniversitenin başından beri aramızda bir ilişki vardı ve bu da tüm bölüm tarafından bilinirdi. Ama adını koyamazdık. Bir şeyler hep ters giderdi. Ondan hoşlandığım bir dönem olmuştu. O da benden hoşlanıyordu. Ama bu kadar. Basit bir ilişkiydi, yüzeysel. Hiçbir zaman tam bir çift olamamıştık. Demek hala onunla aramızda bu saçma şey sürüyordu.

"Hatta aradı gelmek istiyor ama şu an biraz yoğun. O mezun oldu Sezen. Babasının şirketinde çalışıyor."

"Demek öyle" dedim. Ben bu kadar önemli bir şey geçirirken o yoğundu ve gelmek istemiyordu. Aman ne güzel. İsteyen beş saniye bile olsa görüp kaçardı. Umrumda değildi açıkçası. Kim ne yaparsa yapsın. Ama sürekli burda yatmak sinirlerimi zıplatıyordu.

Burçak ve Azra'yı uğurladıktan sonra uyumak için uzandım. Babam eve gitmişti annemse yanımda telefonundan bir şeyler bakıyordu. Benim telefonum nerdeydi? Kazada kırılmış olmalıydı. Telefonumu şimdi düşünmem tuhaftı. Kaç gündür buradaydım ama uyanık olduğum saat çok azdı. Serumun ve ilaçların etkisiyle sürekli uyuyakalıyordum. Şimdide gözlerim kapanmaya başlamıştı.