𝐕𝐀𝐋𝐔 - 𝐊𝐞𝐬𝐤𝐢𝐧 𝐍𝐢$𝐚𝐧𝐜𝐈

11. Bölüm

Abim arabayı sürmeye devam etti o sırada ise cevapladı

Louis: Çocuklar Amcamın Bize Ayarladığı Eve Gidiyoruz

Herkes onay verircesine kafasını salladı bu yol epey uzun sürecekti amcamın bir sürü evi
Vardı ve hepsinde bize en az 5-6 saatlik uzaklıktaydı

Biraz rahatlamamız İçin abim minik bir müzik açtı hepimiz sakin olmaya çalışıyorduk

Herkes ailesine tatile gidiyoruz diye söylemişti bu yüzden kimse şüphelenmeyecekti

Yavaş yavaş üstümü bir yorgunluk kapladı açıkçası bu kadar uzun bir yolculuktan komple uyanık çıkmak sadece beni daha da yorardı

Kafamı geriye verdim derin bir nefes aldım

Finn abimin yanındaki koltukta abim sürücü koltuğunda kızlar bizim arkamızdaki koltuktaydı ve yanlarında Noah vardı biz ise Aidan ile oturuyorduk

Hepimiz otomatikman böyle oturmuştuk araba geniş olduğu İçin ferahtı

Her şeyi düşünmeye bırakıp yanımdaki aidana baktım cama bakıyordu abim ile Finn konuştuğu İçin arabada sesler karışabiliyordu

Valentina: Teşekkürler Aidan..

Dedim gülümseyerek yan tarafımdaki aidanın gözü camdan bana döndü benim gibi minik bir tebessüm etti

Aidan: Her zaman

Ne dediğimi anlamıştı içimde kara kaplı bir renk vardı sanki

İkimizde cama doğru döndük yeniden derin bir nefes aldım bu düşündüklerim beni geriyordu

Neler olacaktı?

Kimdi bu adamlar?

Ölücek miydik?

Beni bu düşüncelerden kurtaran şey aidanın fısıltılı cümlesi oldu

Aidan: ilk defa arkadaşlarım oldu..

Kafamı hızla camdan kaldırdığımda ve ona döndürdüğümde hala cama bakıyordu ona döndüğümü anlamış olmalı ki bana döndü

Aidan: ilk defa kendimi yalnız hissetmiyorum

N-ne yani şimdiye kadar hiç arkadaşı olmamış mıydı?

Yalnızlık mı?

En büyük korkularımdan biriydi..

Hızla elimi onun omzuna koydum

Valentina: ve bir daha hissetmeyeceksin çünkü seni asla salmıycaz

Ben Bunu diyince güldü

Aman tanrım güldü!

Güldü!

Aidan güldü!?

O şimdiye kadar resmen hiç gülmemişti!?

Onun gülümsemesine baktığımda öne çıkan gamzelerinde göz gezdirdim

Onun gülüşü resmen içimi ısıtmıştı

O gülünce otomatikman bende güldüm

1-2 dakika boyunca güldükten sonra yeniden önümüze döndük yavaş yavaş vücudum kendini uykuya bırakıyordu

Göz kapaklarım ağırlaştı başım hızla yumuşak bir yere düştü

B-bir dakika yumuşak mı?

Kafamın cama çarpması gerekiyordu?

Kafam aidanın omzuna düşmüştü kendimi çoktan uykunun kollarına teslim etmiştim