Chapter 1- The 'other' guy

4 0 0
                                    

I gently open my eyes as i feel like my head is spinning like hell.

Umupo ako at iginala ang paningin ko habang nakahawak sa ulo kong kung pwede lang talagang tapyasin. ::>_<::

Then i saw the mess around my room. I think i fell asleep at the sofa. I stand up and suddenly feel like i have to throw up.

And so i did. I run to the comfort room. I feel like i throwed up everything i ate yesterday. ~>_<~

Aish. stupid soju. ang lakas pala ng tama nun? hinalo ko naman sa isang clear soda. naka tatlong shot lang ata ako at bumagsak na. Kung alam ko lang na ganun pala yun, sana natulog nalang ako mag-hapon. e_e

Yesterday was my birthday, my 19th birthday and i celebrated it alone-As ussual. I'm wearing now a pink fluffy dress, and a 4 inches heels which my mom gave me 4 years ago, but fortunately, it still fits me, pero hindi na ganon ka-komportable. I face the mirror, and seriously, i look like a zombie just got home from a prom >< and my walk is like a zombie too.

Medyo natakot ako kaya nagtimpla nalang ako ng kape. Naupo ulit ako sa sofa at ni-relax ko ang sarili at ang utak ko. Napangiti ako ng maalala ko ang mama at papa ko.

4 years na din silang wala sa tabi ko.

I miss them so much. Gusto ko silang kausapin pero, wala na sila. They both died on a car accident. At itong damit na to, kasama sa mga magandang ala-alang binigay nila sakin. Naiwan ako sa pangangalaga ng step brother kong si kuya hector lee, at ng mommy nya. Namimiss ko na din sya.

Naputol ang pag mumuni-muni ko at pag ngiti ng mag isa dahil sa napatingin ako sa digital clock na nasa tabi lang ng picture frame namin nila mama. Agad kong inubos ang kape at mahilo-hilong naligo, at nagplantsa habang kumakain ng oatmeal. Nakalimutan kong ngayon ay isang importanteng araw (daw) dahil sa ipa-publish na bagong libro sa publishing company kung saan ako nag tatrabaho. I ussualy work here at my home, But our boss does'nt let me miss this now. Na-promote na kasi ako mula sa pagiging assistant writer lang ay naging editor na.

Nag ayos na ako kahit di naman maayos. At bago ako pumasok, kahit alam kong late na ako ay gusto ko paring makita ang prinsipe ko. i mean high school crush na katapat lang nitong unit sa condominium kung saan ako nakatira mag isa. Binuksan ko yung bandang kaliwa ng kurtina at kumuha ng papel. nirolyo ko yun at saka sinilip kung nasa veranda nanaman sya. But unfortunately, the curtain is close. Nag pout ako at sinarado ang kurtina. pero inulit ko lang ulit ng mga apat na beses yun, umaasa na baka nandyan naman sya. Pero wala talaga.  ̄︿ ̄

Papunta palang ako, 5 minutes na agad akong late. Binilisan ko din ang lakad ko habang nakatingin pa din sa baba. Pangalawang beses ko palang aattend sa ganitong meeting, at late pa ako.

bilis kate. bilis ≧﹏≦

patawid na ako papunta sa mrt station.

*SSSSSCCCCCCREEEEEEEEEEEETTTTCCCCHHH!!!!!!!!*

"AY SEA HORSE!" napasigaw ako kasabay ng pagsaldak ng puwet ko. arrrraay. pero mas masakit siguro masagasaan no?

Sa tancha ko, mga tatlo hanggang apat na dangkal na lang ang distansya sakin ng sasakyan. I blink my eyes two times at kinapa ang sarili ko. buhay pa ako ~^O^~

Tumayo ako at dahil ipinoproseso ko pa sa utak ko ang nangyari, hindi ako nakapag salita agad.

"-- ka ba?" lutang pa ang utak ko kaya naman yan lang ang narinig ko sa sinabi ng driver ng isang roofless ba ito ng red na mercedez benz.. at mukhang inis pa.

"hey! woman stop staring at me and get out of the way!" sigaw nya.

"hey look! you're drooling!" dugtong nya sabay duro sakin.

Oo. tama. Natitigan ko sya. Pamilyar kasi ang mukha nya at, Ampogi.

::>_<::

Ano daw? Drool? wtf, as in welcome to facebook! eew? mukhang may kasamang amihan. total turn off! tsk. At malay ko ba kung kirat pala yan, ang aga aga naka shades si koya. tsk tsk tsk tsk.

"ilang monoblock dala mo, kuyang naka shades?"

tanong ko sa kanya. referring to ilang bangko ba ang buhat buhat nya.

nagbabangayan kami sa gitna ng kalsada ngayon.

"Wala naman. itong upuan lang ng sasakyan".

at mukhang mas nainis pa sya. buti nga.  ̄ 3 ̄

napatingin ako sa wrist watch ko. 10. 10 minutes na po akong late ><

minabuti ko nang umalis bago pa ako makagawa ng eskandalo sa gitna ng kalsada.

mabuti nalang at walang masyadong tao sa mrt ngayon, medyo tanghali na din kasi. i mean, umaga pa lang pero parang tanghali na. anudaw?

5 minutes lang ang oras sa pagbyahe at nakarating na agad ako sa opisina. Agad akong nagtungo sa lugar kung saan sila nag mi-meeting ngayon.

dahan dahan ko namang binuksan ang pinto. nokokohiya talaga ><

"a-ah s-sorry mam, sir. i'm late."

napapikit ako at iniyuko ang ulo ko. nakita ko ang pagkagulat sa mukha ng iba ko pang ka officemates na hindi ko naman masyadong kilala, at lahat sila ay nakatingin sakin.

nakita ko din na napatingin sa wrist watch ang boss naming masungit.

"you can come in ms. dwayne."

napadilat ako sa sinabi nya. di nya ba ako papagalitan?

inayos ko ang salamin ko at saka pumasok, saka naupo.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Feb 25, 2015 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Secretly into youTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon