Stil maar goed alles ging goed. Het was raar als het slecht ging, ik shauna eerlijk mijn leven is slecht maar het was goed. Mijn eerste en 2de middelbaar waren grof geschetst "normaal" maar mijn derde jaar ging hellemaal onder de nul ik voelde mij slecht door de kinderen van mijn klas. Gwendolien heeft wel vanaf het eerste middelbaar met mij in de klas gezeten maar nooit echt een grote band met mij gemaakt, maar dit jaar had ik haar nodig ze was mijn houvast ik denk dat ik dat schooljaar niet overleefd opgebied van punten en studeren. Alles voelde weer goed aan soms eens wat minder het was leuk om alles te kunnen delen met iemand, maar dan ook alles. Ze was goed voor mij ze was als een sigaret verslavend en voelde goed. Lisa kwam erbij maar ze voelde niet zo interesant voor mij Gwendolien zei wel. Het regende denk ik, ik excuseerd mij maar spijtig genoeg helpen mijn hersenen mij niet echt en vergeet ik masaal veel details, de eerst dag dat ik ooit wakker geschud werd dat gwendolien niet zo gelukkig was als ik. Ze was stil en als ik vroeg wat er was kwam er niks uit of het typische zinnetje 'er is niks' eerlijk ik vond het maar gewoon maar zo een schreeuw om aandacht en dat was het ook maar niet slecht bedoelt.
Zielig zo heb ik haar op het einde van het schooljaar genoemd als ik er nu over nadenk voel ik mij er slecht over want ze was het ook maar verdiende het niet zo genoemd te worden integendeel zij was alles behalve zielig.
Stom ik was stom en dom maar toch net geliefd bij de jongens op 1 of andere domme reden en Gwendo ook ze had een schat van een vriend Xander hij zorgde goed voor haar en dat deed goed, gerust stellend.
