Ghost Of You: Awakening

Part 1

"He used to be the ghost in my dream, but now I'm the ghost of his life."

Όνειρο; Ήταν όνειρο; Όταν βρίσκεσαι για τόσο πολύ καιρό μέσα σε έναν κόσμο πλασμένο μες το μυαλό σου, πως βρίσκεις την δύναμη να καταλάβεις τι είναι αληθινό;

Προσπάθησα να καταλάβω, όμως οι μέρες περνάνε και όλα γίνονται ακόμα πιο μπερδεμένα μέσα μου. Δεν μπορώ να καταλάβω αν είμαι ξύπνια ή ονειρεύομαι. Αν το όνειρο μου είναι πραγματικότητα ή η πραγματικότητα μου ένα όνειρο.

Πάλεψα να καταλάβω, να συνειδητοποιήσω τα γεγονότα γύρω μου από μόνη μου, γι'αυτό ζήτησα από τον Δόκτωρ Στάιλς να απαγορεύσει τις επισκέψεις για όσο θα είμαι ακόμα στο νοσοκομείο, όμως δεν βρίσκω τον τρόπο να καταλάβω τι μου συμβαίνει. Φοβάμαι να κοιμηθώ κι όταν το κάνω δεν βλέπω τίποτα.

Ξυπνάω με κραυγές και τρομερούς πόνους στο κεφάλι. Ξυπνάω με τον φόβο ότι όλα αυτά που ζω τώρα θα εξαφανιστούν. Φοβάμαι ότι ο Θεός θα μου πάρει και την δεύτερη ευκαιρία που μου έδωσε να είμαι δίπλα του.

 Έχουν περάσει τέσσερις μέρες από την μέρα που ξύπνησε και δεν έχει δει κανέναν από τότε, ούτε καν τον Λούι. Η αλήθεια είναι ότι φοβόταν να το πιστέψει ότι είναι ζωντανός, είναι κάπως ύπουλο αυτό το παιχνίδι που της έπαιξε η μοίρα. Την στιγμή που αποδέχτηκε την απουσία του της τον έφερε πίσω και φοβόταν να αφεθεί, να πιστέψει, γιατί είχε αρχίσει να νιώθει ότι μόλις το έκανε θα της τον πάρει ξανά.

Σήμερα έπαιρνε εξιτήριο. Ήταν ελεύθερη να γυρίσω σπίτι. Η Μάγια προσφέρθηκε να την βοηθήσει όμως δεν είχε έρθει ακόμα.

Μάζευε τα πράγματα της όταν άκουσε την πόρτα να ανοίγει πίσω της, νόμιζε ότι ήταν η Μάγια όμως όταν γύρισε να δει ποιός ήταν είδε τον Δόκτωρ Στάιλς να μπαίνει μες το δωμάτιο της. Της χαμογέλασε μόλις την είδε να τον κοιτάει και η Νεφέλη ανταπέδωσε με το ίδιο θερμό χαμόγελο.

«Πως είσαι σήμερα;» την ρώτησε καθώς ερχόταν κοντά της. Κάθε μέρα η ίδια ερώτηση και κάθε φορά η Νεφέλη είχε την ίδια αντίδραση, δεν ήξερε τι να του απαντήσει και γι'αυτό δεν το έκανε, απλά έσκυβε το κεφάλι αποφεύγοντας το βλέμμα του.

«Κάποια μέρα θα βρεις την δύναμη να απαντήσεις καλή μου» της είπε και την έπιασε από τον ώμο οδηγώντας την προς το κρεβάτι πίσω τους και ύστερα έκατσε και αυτός απέναντι της.

«Νεφέλη το ξέρω ότι πρέπει να σου είναι πολύ δύσκολο να προσαρμοστείς μετά από τέσσερα χρόνια χαμένη στο σκοτάδι»έκανε μια παύση και η Νεφέλη ένιωσε την ανάγκη να του πει πως δεν υπήρχε μόνο σκοτάδι εκεί όπου ήταν βυθισμένη αλλά και άλλα πράγματα, όμως δεν το έκανε και έμεινε και πάλι σιωπηλή.