Haklıydı, bir kez daha... Peki ben ona halen daha niye güvenemiyordum...
Karşımızda iri cüsseli bir herif duruyordu. Elinde de silah vardı. Baran "arkamda dur."
"Çocuk değilim ben!"
Tetik çekildi ve bir el silah sesi duyuldu.
"Ahhh" baran vurulmuştu. Herif pis pis sırıtarak "şimdi işin bitti pis sürtük!"
"Lan... Kaç Ayça... Lütfen kaç... Ben onu oyalarım..."
Corabimdan bıçak çıkardım. Baran'ın gözleri büyüdü. "Sen sen..."
"Ben kick boks eğitimi aldım. Sen olduğun yerde kal."
Adamin siritmasi sinire döndü. Silahını attı. "Hadi bakalım."
Saldırıya geçtim. Adam da savunmaya . Bir yumruk attım. Adam yere düştü. Ayağa hızlı kalkıp bana bir yumruk savurdu. Ağzımdan kan geliyordu.
Baran "Ayça!"
Ağzımı sildim. "Yok bişi..."
Bir tekme attım. Adam bacağını tutarken adamı yere yatırdım. Ve bıçağı boynuna tuttum. "Babamın intikamini alayım mı ha!"
Adam korkuyla "tamam bırak ... Kacmaniza yardım ederim... Buraya bir düzine insan geliyor şu anda ... Size yardım edicem... Benimle gelin bir dehliz var..."
Baran karnını tutarak yanımiza geldi. "Sana niye guvenelim..."
"Rasim... Orda mısın?"
Bir sürü insan sesi geliyordu. Rasim " bakın aşağıda bir dehliz var. Kapağı kaldırın."
Baran'in kolundan çektim. Kapağı kaldırdım ve dehliz boyunca ilerlemeye başladık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BU DÜNYAYA KARŞI SADECE İKİMİZ
Random-Sen bir zavallı mı olduğunu sanıyorsun? Baban sana inandığı için mi zavallısın... İnan sen çok güçlüsün:) Şaşkınlıkla ekrana bakarken bir daha mesaj geldi. -Unutma sadece senle ben. Bu dünyaya karşı ikimiz. Ne yani babam... Babam yaşıyor muydu?
