Mending A Broken Heart...With My Stranger..

Chapter 7

Rina

Two weeks na pala ako dito..at 2 weeks ko naring nararadaman ang paggaan ng pakiramdam ko..Maybe because buo talaga ang loob ko to forget him to move on..

At ilang araw narin ang nakalipas mula nung nakilala ko siya..but i'd never see him again..hays..so what kung di ko siya makikita ulit.

Pero bakit parang nalungkot yung puso ko...

hmmm...maglakad lakad na nga lang ako sa may dalampasigan..

Ang ganda talaga ng tanawin dito..

nakakagaan ng pakiramdam..

Nakatingin ako sa malayo..tinatantiya kung ilang milya ang layo ng bundo sa inaakala mong dulo na ng dagay ng m nagsalita sa likod ko..

ay..butiki ka...

nasambit ko dahil sa gulat..

Hey...this is the second time you called me butiki huh!hindi ako butiki....sa gandang lalaki kong to?!

natatawa nitong sabi.

at dahil dun pinameywangan ko siya..

and this is the second time Mr. San Miguel na ginulat mo ako...oo di ka nga butiki pero..masiyado kang mahangin..

sabi ko naman sakanya ng nakangiti.

sorry..ang layo kasi ng tingin mo.kahit titigan mo ang dulo niyan di mo mararating..

nakangiti din niyang sagot.

So?!kaya nawili ka na sa kagugulat sa akin.

panira ka kaya ng moment...iniimagine ko na sa lawak ng dagat na yan eh sana akin nalang..pagbibiro ko.

then..its all yours..you dont need to imagine it.pagsasakay naman niya sa biro ko..

Baliw..ilibre mo nalang ako..im starving..bayad yan sa pangugulat mo sa akin..nangiti paring pagbibiro ko..

as if totohanin niya..nagutom na rin kasi talag ako..hihi..

ok..lets go..sabay kuha sa kamay ko.

Fc to..

Hmm..gustong gusto mo naman eh..kontra ng isang bahagi ng isip ko..

W-wait..wait...oo..alam ko sinabi ko na nagugutom na ako..but what do you think where're we going.saka di mo ako kailangang kaladkarin no..bilis mo kaya maglakad.?pagsusungit ko..

Pero pagsusungit ba yun bakit ako nakangiti..tsk..Hmmm..Rina..

Oh..diba sabi mo nagugutom ka na..so..i will bring you kung saan may pagkain..c'mon,swear magugustuhan mo ang pagkain doon..and im sorry lakad nalang tayo....he expalained

Then we walk na..di ko lang kung saan ako dadalhin ng mokong na to..habang naglalakad kami nakahawak siya sa mga kamay ko..at di msiwasang pagtinginan kami ng mga nadadaanan naming mga tao..

San ba kasi ako dadalhin ng lalake na to..

Andito na tayo,..sabi niya

paghinto namin sa isang cottage na parang wala namang makakain.at binuksan na niya ang pinto..

Sa layo ng nilakad namin dito lang ako dadalhin akala ko sa isang restaurant..may resto ba dito..ok kahit sa isang karinderya nalang sana..kaysa dito..saka baka may binalak siyang masama..shit..bakit di ko naisip yun kanina..nagtiwala agad ako sakanya..

Hey...tatayo ka nalang ba diyan.i thought your starving..

Untag niya sa akin.

nakatayo lang kasi ako sa labas.

ah..eh..why did bring me here?akala ko sa isang kainan mo ako dadalhin..eh..bakit dito wala namang mga foods?sagot ko..

wala talagang pagkain diyan sa labas, pero dito sa loob maraming pagksin.

c'mon lets get inside.aya niya..

At ng dipa ako tumitinag sa kinakayayuan ko lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko..na parang nabasa kung ano ang nasa isip ko..

c'mon..trust me...i will not going to harm you.do you trust me.sabi niya in a low voice..then i nod as an answer..

Then pumasok na nga kami sa loob..

pero di ko paring maiwasang kabahan..

Still stranger parin siya sa akin dahil kahit medyo matagal na ako dito pangalawang beses palang naming pagkikita ngayon at marami pa kaming hindi alam sa isa't isa bukod sa mga pangalan namin.