Mending A Broken Heart...With My Stranger..

Chapter 5

Rina

Habang naglalakad kami pabalik sa tinutuluyan ko hindi maiwasang magdikit ang mga balat...dahil medyo makitid na ang daan papasok sa may kabahayan gawa ng mga halamang nakahelera sa gilid nito..

At di ko maiwasang kilabutan..na di ko malaman kung ano ang dahilan..basta para ako napapasok sa bawat pagdikit ng mga balat namin and swear parang gustong gusto ng balat ko..lalo na kaninang inalalayan ako sa paglakad..

Kahit kilala na namin ang bawat isa pero its just our name...He's still totally an stranger to at ganun din ako sakanya...and im here to amend my broken heart not to find another man who can break my heart too..

Pagdating namin nakasalubong namin si Aling Marta palabas ng bahay..

Magandang umaga po..bati ko..habang nasa tabi ko parin si Yuan..at di man lang ito kumibo at batiin man lang ang matanda.

hmmm...di man lang binati ng lalakeng to si Aling Marta sa isip isip ko..

Magandang umaga din Rina..ganting bati niya at bumaling ito sa kasama ko.

Magandang umaga din señorito..bati nng matanda and he only nod as his response to the old woman..

Ah..Aling Marta..

tawag niya sa matanda ng tatalikod na sana ito..

para kasing biglang nailang yung matanda sakanya..

Señorito...bilang pag about face naman ng matanda na parang kinakabahan...

Pakisabi ho kay Mang Domeng gusto ko po siyang makausap tungkol sa pagrenovate sa mga cottage dito sa resort..

seryosong sabi niya sa matanda na di man lang ito ngumiti..

s-siya sige ho señorito..sagot naman ng matanda at saka bumaling sa akin..

Ah..siya nga pala Rina may nakahanda ng almusal sa kusina..

sabi naman matanda sa akin na parang di parin naalis ang kaba nito.

kaya siguro nasabi nila na masungit ang lalakeng to dahil ibang iba ang pakikitungo nito sa mga tauhan o katiwala man compare sa akin.

Pagkasabi naman ng matanda yun nagpaalam na ito sa amin at kaming dalawa nalang ang naiwan..

Ilang minuto ng nakaalis si Aling Marta wala paring nagsasalita sa aming dalawa at dahil parang may dumaang multo sa pagitan namin at parang pareho kaming biglang nailang sa isa't isa at dahil pareho kaming tahimik ako na ang bumasag sa katahimikan namin..

Ah...Yuan..pasok ka muna and you can join me for breakfast.aya ko sakanya..

No..ah..i mean thank you,maybe some othet time..siya..

are you sure? you're not hungry yet?for sure wala ka pang almusal dahil mukhang maaga ka ring gumising para magjogging.

alangang sabi ko..

Ngumiti lang siya sa akin..after then di ko na siya pinilit baka lumabas yung pagkasungit sa akin..

ah..sige tutuloy na ako.paalam niya..

.enjoy your vacation here..bye..see you around..

pahabol niyang sabi ng nakatalikod na ito na medyo lumingon pa ito..at papasok naman na ako sa loob ng bahay.

Bago ako nagbreakfast i took a quick bath kahit gusto pa sana magtagal sa loob ng shower kaso baka mapasma ako kasi galing lang ako sa pagod..at after kong magbreakfast pumasok ako sa silid ko at nagbasa nalang ng book..

****

Ramdam ko ang pag-iisa pag gantong wala ako makausap ang lungkot lungkot..and..this is all your fault Jerald...kung di mo sana pinaglaruan ang damdamin ko di ako lalayo at di ko gugustuhing mag-isa..

I hate you for the rest of mylife...i cant forgive you...both of you...

At dahil sa pag-alala ko sa nangyari at ginawa nila sa akin di ko namalayan umiiyak na pala ako..and i hate it..ayaw ko ng umiyak..tama ang kuya,hindi ka nararapat na iyakan jerald..hindi...

Dahil maaga akong gumising kaninang umaga nakatulugan ko na ang pag-iyak...