4.BÖLÜM
Doruk'dan
Babaannemin yüzüme bakıp "Neden evdesiniz?" diye sorduğunda ne diyeceğimi şaşırdım. Asiye ile söylediğim yalan ortaya çıxacak diye korkdum Babam, annem, babaannem, amcamlar üzülür mü hiç düşünmedim o, an. Kadir Asiyeni yeniden Kazanır diye korkdum. Asiye benim için değerli olmuşdu bu 2 ayda. Onu üzmek ve üzülmesini istemezdim. Kendime gelerek konuşdum
"Babanne geçin içeri siz, geçin, geçin" dedim.
"Evet, buyurun Ayse babaanne" dedi gülümseyerek Asiye. Her kes içeri girdi. Salona geçib oturdular. Sinirlendim, çünki iki bir gözlerini Asiyenin üstüne diken Kadiri gördük de sinirlenmek ne kelime deliriyordum. Neden böyle hiss ediyordum? Neden ona bakdığımda, gördüyümde, göz-göze geldiyimde kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Nasıl atdığını anlatamam.Ben mi? Ben ya kos-koca Doruk Atakul. İstanbulda birlikde olmadığım kız kalmadı şimdi Asiyeye mi? Ya ben ya ben Doruk Atakul aşık mı oldum? Eger öyleyse.... öyleayse... Asiyenin bana seslenmesiyle kendime geldim. Kadire sinirle bakdığımı görmüşdü her halde.
"Doruk iyimisin?"dedi bir bana, biz Kadire bakarak.
"İyim, merak etme sakinim" dedim.
"Oğlum sana soru sordum demi?" dedi babaannem."Şimdi şöyle babaanne" dedim amma ne uyduracağımı bilmedim.
"Oğlum zaten acel acele çıktınız dün" dedi babaannem."Niye dün öyle acel acele çıktık iyi biliyorsunuz, söyle özetde geçe bilirim senin torunun benim karima te--"dediyime kalmadan Asiyenin
"Yeter yeter!" diye bağırması ile o salondan çıkıb mutfaka gitdi, ee haliyle bende ardından
"Asiye, Asiye iyimisin Cevab ver, Asiye dedim" cevab duymasamda konuşuyorum. Ağlıyordu. O ağladıkca içime bir iyne batıyor sanki. Akıtdığı her damla iynenin daha da içeriye gitmesine neden oluyor. Ve canımı daha çok yakıyordu. Dayanamadım, sarıldım .
"Tamam özür dilerim. Öyle demek istemedim" dedim ve o kokusunu için çekdim. Saçalarının arasında kayb olunca onun sesi kendime gelmeye yardımcı oldu
"Ya gelmeseydin, ya yetişemesydin, o, gece ben, bana te--"dedi yani diyemedi kesdim ağlayan sesini.
"Olmadı, olmadı, olmayacak izin vermeyecem. Tamam artık ağlama. Sen ağladıkca ben kendimi suçlu hiss ediyorum, ağlama lütfen"dedim ellerimi yüzüne yerşedirerek. gözlerimi onun dolmuş gözleri kesişdi.
"İyi ki, sen Doruk..." dedi bana.
"İyi ki, sen Asiyem..."dedim ona cevab vererek. Sarıldım ona yeniden, o da ellerini belime yerleşdirdi. Sonra salona gitdik, kimse yokdu. Bir babaanemdi
"Nerde herkes ?"diye sordum haliyle şaşırmışdım ne ara gitdiler ki?
"Gitdiler konağa"dedi.
"Niye?"diye sordum
"Gitdiler işte" dedi.
Sonra Asiye yemek sofrası kurdu oturup yemek yedik. Çay kahve derken saat geç olmuşdu. Ben ve Asiye babaanemin gitmesini dilerken o "bu gece burda kalacam"dedi. Ne deseydik haır mı? Tabiki de olmazdı. Mecbur katlanacaz. Tabi benim için fark etmez. Problem Asiye içindi. Ben halimden menundum.
Asiye'den
Doruk sanki bilerek yapıyordu. Sinirlenmişdim. Biz ayrı odalarda kalacakdık, amma şimdi aynı odada kalmak mecbutiyetinde kaldık. Güzel bir duşdan sonra yatağa yatdım. O da geldi. Doruk yani. Üzerinde gömlek yokdu. Ondan gözlerimi alamdım Neden öyle hiss ediyordum ki? Ben Kadire aşık olmuşdum, amma böyle hiss etmemişdim, belkide öyle sanmışım. Bana seslendiyinde kendime geldim.
"Ne çok bakdın "dedi yatağa yatarak.
"Böyle mi yatacaksın"dedim.
"Evet" diyince
"Neden" dedim
"Genelde tam çıplak yatarım" dedi sırıtarak sonra " senin hatrına böyle olsun dedim" diye devam etdi
"Pislik kalk, kalksana" dedim. Koltukda yer hazırlamışdım o kalmayınca "Doruk koltuğa"dedim.
"Ben niye?" Dedi
"Çünki öyle ben kadınım sen erkek"dedim. Benimle inadlaşamyacağını analdı kalkıb koltuğa taraf yönlendi.
"Doruk kapıyı kilitle" dedim Ayşe hanım sabah gelirse görmesin bizi böyle ayrı ayrı yerlerde uyduğumuzu diye,amma tabi Doruk Atakul başka yerlere yozmuşdu bile
"Niye ne yapıcaz ki " dedi sırıtarak ve kapıyı kilitledi. Bana bakıb sırıtıyordu bende yastığı ona fırlatdım " geri zekalı, terbiyesiz, öküz, sapık"diye söylendim.
"Tamam tamam bu gece olmasın" dedi alaylı bir şekilde
"Ya sussana" dedim. Sonra"yastığımı geri ver" diye bağırdım. O da verdi yani bana taraf fırlatdı. Sonra kendimi uykunun huzurlu kollarına bırakdım. O huzurıu gecenin kolları beni sarıp sarmaladı. Daha başka oldum ben. Gerçek aşkı mı buldum ben? Gerçekden Doruğu seviyormuyum? Peki o? O beni seviyor mu? Olurmuyuz? Bu sorularla uyumuşum. Sabah kalkdım kahvaltıdan sonra işlerimi gördüm . Ayşe hanım ve Doruk şirkete gitdiler. Yemekleri hazırladım. 12 gibi uykuya dalmışım salonda. Mutlumuydum? Mutluydum , amma niye işte onu bilmiyordum. Kapının sesi ile uyandım, içine bir mutuluk, yüzüme bir tebesüm geldi. Kalkıb kapıaya yönlendim.
"Doruk siz mi geldin--" diye kapını açdığımda Kadirdi.
"Ne işin var burda?"dedim
"Asiye konuşalım mı? Lütfen konuşmamız lazım" dedi
" Neyi konuşalım? Babamla annemi nasıl öldürdüyünü mü?"dedim cevab vermeyince"git, git burdan, çık evden "diye itdim onu dışarı. Kapıyı kapatmak istedim, amma o beni eve doğru itdi ve eli ile sus işarsei yapdı.
"ne yapdığını sanıyorsun biri görücek"dedim.
"Bende görmesinler diye yapdım"dedi bana sesizce.
"Ne olur git. Gelicek şimdi Doruklar"dedim telaşlı bir şekilde gitmesi için yalvardım.
"Ne o sevgili kocan üzü--'' demeye kalmadı kapı çaldı. Delikden bakınca Doruk ve Ayşe hanımdı.
"Kim o?"diye fısıldadı.
"Ayşe hanım ve Doruk"dedim sesizce.
Bir-birimize bakıb ne yapıcaz diye düşündük, amma bir şey bulamamışdık...
4.BÖLÜM SONU
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALANCI EVLİLİK- "ASDOR" SERİSİ
RomanceHAYATIMIZ DA ÇOK YALANLAR SÖYLEMEK MECBURİYETİNDE KALIRIZ. BAZI YALANLAR HAYATIMIZI DEYİŞDİRİ. BİZİM MÜCİZEMİZ OLUR. BİR YALAN İNSANIN HAYATINI DEYİŞTİRİR. HAYATIN DEYİŞTİYİN DE İYİ VE YA KÖTÜ OLUR. ÖYLE BİR YALAN DEDİM Kİ, ACINI DOLUB-TAŞDIĞI HAYA...