Unconditional

Chapter 4

(AN: Hey guys! Sorry for such a late upate, though Im not sure if someone's out there reading this work of mine. Pardon my grammars and typos, its really hard to type through phone. :))

KELSEY'S

Bakit ganun? Why am I feeling this way? Aish. Stop thinking nonsense okay? Kelsey wake up wont you?

Napabuntong hininga na lang ako. Focus, I need focus..

The other day..

&House&

"Honey, Why you let yourself walk alone yesterday instead na ihatid ka hanggang parking lot ng driver mo?"

Mom.

Kakalabas ko lang ng kwarto ko, another day na naman para pumasok.

"Mom, dont worry. I know what Im doing." I assured my mom with a smile.

"Aryt. Just please? Take care of yourself. You know, we cant do it just by ourselves because of our hectic sched. Pero promise baby, once makakuha kami ng leave mg dad mo sa office, Were going to bond as a family", I really love her. My mom, I really love my mom. Kahit lagi silang busy ni dad, they always make ways para saming dalawang anak nya.

"Okayy Mom. That would be great", I smiled as I start eating my breakfast.

&Parking&

"Manong, dito na lang po ulit", paalam ko pa bago tuluyang lumabas ng sasakyan, atleast for now, I want to keep my image hidden. Nakapagtataka lang na hindi nilànapapansin na Perez ako pero okay lang naman, yun nga gusto ko ehh.

Nagsimula na kong maglakad papuntang room. Di pa naman ako late, marami pang oras.

&Room&

"Class, we have our school fair 3 months from now. School base muna for the Battle of the bands, And I hope you'll start your practice as soon as possible. Alam nyo namang malaking hatak tong gaganaping contest", panimula pa ng music teacher namin.

Battle of the bands? Sound exciting. But, I just cant join... kase? wala pa kong group and wala akong self confidence, hanggang recording lang.

"Yes! Mapapakinggan na naman natin sina Shawn!"

"Kyaah, Cy mybabe!"

"OhmyG!"

Kung anu-ano na lang naririnig ko. Puro tili at compliments ng mga babae. Aish, ang sakit sa tenga.

"Yow Sey!" ( pronounced as Si )

Huh? Sino yun?

"Hoy Sey!! Eto naman. Riri here", hinanap ko pa yung humanap then nakita ko si Cy.

"Oh bakit?", bat ganun, feeling ko may mga matang nakatingin sakin at anytime susugurin ako.

"Wala lang! Di ka namamansin e", boses nagtatampo pa sya.

Nakoo po, Cy, umayos ka. Ayoko pa mamatay, mamatay dahil sa fangirls mo. Aishh.

"Yeah", I sighed in relief ng hindi nya na ko kinakausap. Mamaya na lang sa bahay, magtutuos tayo pinsan.

"Hi there! I saw you talking with Cy. Just wanna warned you, know your place honey", Sabi nung girl na parang clown ang mukha.

Teka? know my place? know my place mukha nya. Pasalamat sya nágpapakabait ako ngayon for my parents.

Aishh, bat ba kase andaming baliw na fangirls sa mundo. Pwede ka namang magpakafan ng tama lang diba? Hindi yung OA na..

*Krinnggg*

Uwian na. At medyo madilim pa.

Mukhang uulan ah, di pa man din ako nakapagdala ng payong, asan na ba phone ko?

Aishh. Bat di ko mahanap.

Pinagmasdan ko na lang habang unti unting bumubuhos ang ulan, nakasilong naman ako dito sa waiting shed sa waiting area.

Yes, nahanap ko na rin phone ko.

"Hello Manong? pwede mo po akong sunduin na dito sa may waiting shed? medyo lumalakas na po kase yung ulan e", nilalamig na ko dito, natatalsikan na kase ako ng ulan tsaka may pagka mini skirt lang uniform namin e.

"Here, wear this"

Dugdug. Dugdug.

Eto na naman ang nababaliw kong heartbeat.

"Ahh. Thanks", inabot nya lang naman yung coat nya. Yung style kase ng uniform pang boys is may white polo sa loob atsaka susuotan ng coat na color black.

"Asan sundo mo?", panimula nya.

"Ha? Ah eh. Padating na rin", nakalimutan ko kausap ko pa pala sa phone si manong.

"Ahh manong, opo opo, pakibilis lang po", then I put my cellphone back on my pocket.

"Ahh. Eto takpan na rin kita ng payong ko. Nababasa ka na rin kase e.

"Salamat", napangiti na lang ako. Sa simpleng gesture nya lang, napapangiti na ko.

Napatingin ako sa mukha nya.

Pointed nose, singkit na mga mata, green eyes, makinis na mukha, mahabang pilikmata, at kissable lips.

Napaka gwapo nya kung titignan mo kahit malayuan at lalo na pag malapitan. Even me, I got captured by his face. Lalo na yung ngiti nyang nakakadala sa langit sa sobrang angelic.

"Ahh. Thanks nga pala ulit dito sa coat mo", I faced him as I saw my driver. Nginitian nya lang ako.

"Ayy young lady, Sorry po kase late. Medyo matraffic po kase ako e", Si manong.

"Okay lang po. Tayo na", nagsimula ma kong maglakad patungong kotse nang mapansin kong di pa rin umaalis sa pwesto nya si shawn.

Bumalik ako sa kinatatayuan nya at nagtanong, "Di ka pa uuwi?"

"Ahh? Hindi pa nga e".

"Bakit naman? Wala pa ba driver mo?"

"Huh? Wala kase akong driver e. Coding pa naman kotse ko", tila nahihiya pa sya sakin. Makapal na ba mukha ko? Hindi naman siguro, kailangan nya ko ngayon e, maybe?

"Hmm. Why dont you join me in a ride? Hatid ka na namin," suggestion ko pa.

"Huh? Di na. Nakakahiya e", halata nga e.

"Hindi, okay lang. No problem, tara? Wag mo na lang isiping tulong to, sabihin na nating may favor din akong hihingin at the end of the day"

"Sige na nga", at nagsimula na kaming maglakad patungong kotse. I smile at the thought na may something weird na nangyayari sakin.

************************************

(AN: Vote guys please? For inspiration maybe? ;))