Annem,
Birtanem,
Kartanem,
Hayattanem...
Canım annem...
Seni kaybetmekten korktuğumu,
Seni kaybettiğimde anladım annem,
Beni sevmiyorsun dediğimde,
Demiştin ya:
Hiçbir evlat anne gibi sevemez annesini diye,
İşte ben o gün anladım beni ne kadar sevdiğini birtanem...
Bana kızdığında demiştin ya annem: Evladında senin gibi olsun diye,
Benim gibi değil,
Senin gibi olsun be annem,
Gülmesi sen,
Ağlaması sen olsun annem...
Ben onun değilde,
O benim annem olsun birtanem,
Belki bencillik yapıyorumdur,
Belki haksızlık ediyorumdur,
Ama ben seni,
Seni çok özlüyorum be kartanem..
Geceleri sarılıp uyayacağım,
Ağladığımda dizlerine yatacağım,
Heyecanladığımda gözlerine bakacağım,
Özlediğimde yanaklarını öpeceğim annem,
Yoksun şimdi sen birtanem,
Naparım sensiz hiç düşündün mü giderken...
Şişmiş gözlerimi,
Tükenmiş gözyaşlarımı düşündün mü?
Kelimelerin bittiği yerdeyim annem,
Mutsuzluğun en derinindeyim cantanem,
Allahım bana öyle bir acı verdi ki ,
Şimdi sensiz çok yalnız ben...
Oralarda naparsın bilmem,
Bensiz yaşarmısın onuda bilemem,
Ama ben sensiz yapamadım annem...
Ağlamalarım, gözyaşlarım...
Yaşadıklarıma değer mi birgün,
Görebilirmiyim seni yeniden,
Belkilerim, umutlarım olsun mu annem?
Napayım şimdi ben?
Bu gece girermisin rüyalarıma?
Okşarmısın saçlarımı?
Öpüp koklarmısın yanaklarımı?
Bende sonsuz bir uykuya yatsam,
Yanımda sen olsan,
Bir daha uyanmasam,
Olmaz mı annem?
Annemm..
Cidden olmaz mı cantanemmm?
