Alles

229 6 1
                                    

Verhaal bestaat uit P.O.V. Wolfs 

Sinds een paar maanden heeft Eva contact met een jonge rechercheur uit Sittard. Eerlijk gezegd is hij niet heel verkeerd. Hij heeft humor, is knap en heel sportief. Eva zegt telkens dat het gewoon een sportmaatje is en verder niks. Maar toch zie ik aan alles dat Eva hem wel ziet zitten alleen wil ik haar absoluut niet kwijt. Laatst zag ik tijdens het werken dat ze bij de koffie apparaat stond te appen met hem. Marion liep toen naar Eva en ze moesten een beetje lachen met elkaar. Ik deed alsof ik niks merkte, tuurlijk wist ik dat er iets tussen die rechercheur en haar speelde. Eva blijft maar volhouden dat er niks is tussen hen. Ik vertrouw haar maar ik merk gewoon dat onze band hierdoor minder wordt. Vandaag komt Marion bij ons eten. Eva gaat voor hun tweeën koken en ik ga nieuwe liflafjes proeven van het nieuwe restaurant in de stad. Het is duidelijk te merken dat Eva met Marion alleen samen wilt eten. 

"Je gaat vanavond toch naar Beluga toe?" vraagt ze aan mij en ik kijk haar afwezig aan. 

"Uhm, ja klopt. Beluga heeft een nieuwe kaart" zeg ik en ik zie aan Eva dat ze het fijn vindt dat ik er vanavond niet ben. "Gelukkig, Mar komt namelijk vanavond bij ons eten en ik ga koken voor ons tweeën" zegt ze en ik kijk haar vragend aan. Waarom zegt ze dit. Is het een grapje of is het iets anders. "Ik wil namelijk niet dat je ziet hoe ik aan het koken ben" zegt ze en geeft mij een schouderklopje. "Kom we gaan naar huis. Het is wel weer genoeg geweest voor vandaag" zegt ze en ze trekt haar jas aan. Ik knik en ik doe mijn pc uit en trek mijn jas aan. "Rij jij of ik?" zegt ze terwijl wij naar de auto lopen. Ze kijkt mij aan. "Wolfs?" zegt ze en kijkt mij vragend aan. "Rij jij maar" zeg ik snel en ik stap de auto in. Eva zucht. "Wat is er?" zegt ze en kijkt mij aan. Ik negeer het. Eva zucht diep en start de auto en we rijden naar huis. 

Thuis aangekomen gaat ze snel beginnen met koken. Ik pak een glas whiskey en ga aan de tafel zitten. Eva trekt een schort aan en begint met de pasta te koken. "Moet je niet zo gaan?" zegt ze en kijkt mij aan. Ik lach. "Nee, straks" zeg ik. Eva zucht en pakt wat dingen uit de koelkast. "Wil je echt niet dat ik je even kom helpen?" zeg ik en loop naar haar toe. "Nee, ik kook toch niet voor jou?" zegt ze en kijkt mij aan. Ik kijk in de pannen. "Je hebt helemaal geen saus.." zeg ik en kijk haar verbaast aan. Ze pakt de fles ketchup en zwaait het voor mijn gezicht en lacht. Marion is binnen en samen begroeten wij haar. Ze lacht. Eva gaat snel weer verder met de pasta. Ik loop naar Marion toe en omhelst haar en pak dan mijn jas. "Waar ga je heen?" zegt ze. Ik kijk haar aan en zeg dat ik naar Beluga ga om de nieuwe kaart uit te proberen. Ze lacht. "Dan mis je wel de daghap van de Ponti" zegt ze en ze kijkt gelijk naar Eva. Ik kijk Eva aan. Eva draait zich snel om en pakt de borden. "Niet te lang laten koken" zeg ik en krijg een snauw terug van Eva. Ik loop weg en wens ze een fijne avond. Net wanneer ik de trap op loop hoor ik Marion praten over Chris. Ik blijf stilstaan. Ik hoor dat Marion zegt of Eva iets met hem heeft of iets met hem wilt beginnen. Ik hoor aan Eva dat ze twijfelt. Ik zucht diep en loop naar boven en ga naar het restaurant toe. 

Tijdens het eten denk ik alleen maar aan Eva en aan die rechercheur Chris. Ik merk gewoon dat ik haar ga verliezen. Ik wil gewoon dat alles zoals toen was. Eva en ik samen. We hebben dan geen relatie maar we zijn gewoon samen. Dat maakt het ook dat ik niet iets tegen Chris kan doen. Ze is vrij wat ze wilt doen alleen kan ik het moeilijk accepteren. Na het eten loop ik terug naar huis. In het huis is het donker. Er ligt een brief op de tafel in een envelop. "WOLFS" staat er op. Ik slik en pak hem direct en maak hem open. 

Wolfs,

Chris heeft mij gevraagd of ik met hem de traitlion wil lopen. Ik heb gezegd dat ik het wil doen en ben daarom twee dagen weg naar Sittard toe. Ik had het veel eerder het tegen je moeten zeggen alleen ik wist niet het goeie moment hiervoor. Ik hoop dat je het accepteert en misschien vindt je het leuk om mij aan te komen moedigen in Sittard tijdens de triatlon. 

Eva.  

Ik slik. Ik verkruimel de brief en gooi het in de prullenbak. "Shit" zeg ik en pak een glas whiskey en drink het in 1 keer op. Ik zit aan de tafel en denk na. Dan pak ik mijn telefoon en bel Eva. 



Alles is liefdeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu