My Little Bird

Heey mensen. Ik had ineens inspiratie voor een nieuwe fanfiction! Jammer genoeg krijg ik altijd inspiratie voor hoe het afloopt, dus het was nog even denken hoe het begint :)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Emma! Ik ben thuis!" Ik kijk op van mn iPod en zie mn moeder binnen komen. "Hey mam." zeg ik blij. "Hey schat, hoe was je dag?" vraagt ze terwijl ze de boodschappen in de koelkast en in de kelder zet. "Goed hoor" Ik hoor het geluid van wijnflessen op de vloer. 'Nee' denk ik. 'Niet weer' Als mijn moeder even later op haar stoel in de woonkamer neerploft, heeft ze een wijnglas met volle inhoud in haar hand. Zo te zien heeft ze weer eens een zware dag gehad. Ik zucht en stop mn oortjes weer in mn oren. Ed Sheeran kan zooo goed zingen. Ik hield van zijn muziek en ik had dan ook al zijn liedjes op mn iPod. "Give me love my my, my myhy. Give me lohove" zing ik zachtjes mee. Ik kijk door het raam naar buiten. Vogels, niks bijzonders eigenlijk. Maar ik heb het altijd fijn gevonden om in alle rust muziek te luisteren en te dagdromen. Maar dan word ik ruw wakker gemaakt. "EMMAA HE BEN JE DOOF OFZO DOE DIE MUZIEK NOU EENS WEG!" met een ruk trekt mn moeder de oortjes uit mn oren en ik kijk geïrriteerd op. "Niet zo ongezellig!" zegt mijn moeder. Ik leg mn iPod weg en pak het koekje die voor me ligt. Zou ik het wel doen? Ja. In een keer prop ik het naar binnen en heb gelijk weer spijt. 'Vreetzak' denk ik. "Heb je verder nog iets bijzonders gedaan op school?" vraagt mijn moeder als ze weer rustig met haar, nu halfvolle glas op haar stoel zit. "Muh"

antwoord ik en neem een slok van mn thee. Mn moeder draait met haar ogen. Ik haatte het als ze dat deed.

"Dan niet" zegt ze en ze drinkt in een keer het glas leeg. "Ik ga naar boven, moet nog leren voor het proefwerk." zeg ik. Leugens. Ik heb helemaal geen zin om te leren, maar al helemaal niet om de hele tijd hier te zitten. Ik sta op en loop naar de trap. Ik doe het licht aan, want ik hou niet van het donker en ik loop naar boven. Eenmaal boven plof ik neer op mn bed. Zucht. Ik ben veel te moe om te leren' denk ik. Ik heb ook helemaal geen zin. Ik pak het fotolijstje van de kast en kijk naar de foto van mijn vader. Hij lacht. Hij ziet er zo gelukkig uit. In zijn armen houdt hij een klein meisje. Dat ben ik, natuurlijk wel veel jonger. Ik geloof dat ik zes was. Ik hou een beertje vast, die heb ik nu nog steeds. Hij doet me aan hem denken. En het klinkt misschien stom, maar ik slaap nog steeds met beer. Langzaam zet ik de foto terug op het kastje. Wat mis ik papa. Hij gaf zijn leven voor de vrijheid van anderen, maar ik kan hem helemaal niet missen. Ik heb hem juist nodig. Mijn moeder had het er ook niet makkelijk mee. Zij moest nu al het werk doen. Ze werkte in een winkel, dat was alles. Daar moesten we het mee doen. Maar ik was al lang blij als mn moeder niet ging drinken tegen haar verdriet. Ik werd altijd verdrietig als ik hier aan dacht, dus probeer ik het uit mn hoofd te zetten en zet mn muziek weer op. "I'm gonna pick up the pieces and build a lego house."

Langzaam val ik in slaap.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Zoooo dat was hoofdstuk 1 mensen! Hope you like. Sorry voor de vele drama in dit hoofdstuk, maar het wordt beter!

xx-Sanne