Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
TAMAKI VE MIRIO, caddenin karşı tarafında kalan cafeye bakarak kaldırımda durdular. Esen rüzgar; yanaklarını ve burunlarını donduruyordu ve Tamaki'nin olduğundan daha fazla titremesine neden oluyordu.
Expresso Express. İki yetişkinin şu anda baktığı cafe. Tamaki titredi. "...Bunu yapamam-"
"Bekle biraz, Tamaki! Şimdi gidemezsin, bunun için çoktan giyindin." Mirio Tamaki'yi tuttu, böylece kaçamazdı. "Ayrıca 20 yaşına girdin, bir iş bulmanın zamanı geldi!"
Tamaki gergince ayaklarına baktı. "...Neden Nejire ve senin, beni bu işe sokmanıza izin verdim ki?"
Aralığın ortasıydı, ağaçlar çoktan yapraklarını dökmüştü, insanlar kışlık montlarını giyiyorlardı. Tamaki, arkadaşları Nejire ve Mirio ile üniversite de dördüncü sınıftı.
Yakında mezun olacakları için Tamaki para biriktirmesi gerektiğini düşünmüştü, böylece Mirio'nun evinden taşınabilecekti...aslında bir iş bulmayı planlamıyordu ama... işte buradaydı.
"Bu zaten sadece bir görüşme! Başarabilirsin!" Mirio heyecanla yumruğunu havaya kaldırdı. Tamaki derin bir nefes verdi, nefesi buhara döndü. "...Evet, tama-"
"İYİ ŞANSLAR DOSTUM!" Mirio Tamaki'yi caddeye doğru itti, Tamaki neredeyse ayağına takılıp düşüyordu. "M-Mirio! Beni bir arabanın önüne itebilirdin!" Tamaki titredi.
Mirio şapşal bir şekilde gülümseyip omuz silkti ve dil çıkardı. Tamaki cafeye döndü. Eski bir görünüme sahipti, camın önünde dışarıda oturmak için şirin masa ve sandalyeler, ve cam boyunca uzanan asma led lambalar vardı.
Tamaki derin bir nefes alarak caddenin karşısına geçip cafenin önünde durdu. Elini kapı kulpunu üzerine koyup arkasına baktığında ona tezahürat yapan arkadaşını gördü.
Tamaki geri önüne döndü. Tüm korkularını yutarak cafenin kapısını açtı.
Burnunu taze kahve kokusu karşıladı, müzik dükkanın heryerinde usulca çalıyor, müşterilerin sipariş verme ve sohbet etme sesleri cafeyi dolduruyordu. Cafenin duvarlarına asılmış tablolar, dekoratif bitkiler, oturmak için dağılmış sandalyeler ve masalar vardı.
Tamaki cafeyi biraz uzun süre inceledi, cafenin ne kadar güzel olduğundan etkilenmişti. "Merhaba! Görüşme için mi geldin!?"
Tamaki çıkan yüksek sesle yerinden sıçrayarak arkasını döndüğünde parlak kızıl saçlı ve yeşil gözlü bir çalışan gördü. Tamaki'den biraz daha uzundu ve enerjik olarak Mirio'ya benziyordu.
"U-Uh, evet-"
"Harika! Şu perdeden geçerek patronun ofisinin kapısını çalabilirsin! Seni bekliyor!" Çalışan Tamaki'nin sağında kalan, üstünden siyah bir perde sarkan kapıyı işaret etti. "...T-Teşekkürler."
Tamaki perdeden geçerek kısa, tuğladan yapılmış bi koridora çıktı. İkisi tuvalet, biri mola odası olmak üzere sadece 4 oda vardı.
Koridorun en sonundaki kapı siyahtı, kapı kulbunda kağıt asılıydı:
UYARI: EN BADASS BITCH* İÇERİDE
Tamaki kaşlarını çattı. Bu... ilginç bir yazı...
Derin bir nefes alarak kapıya yaklaştı. ...işte başlıyoruz. Kapıya hafifçe vurarak görüşme için geldiğini belirtti.
"İçeri gel!!!"
Tamaki kapıyı açtı, bir masa ve odanın ortasına birkaç sandalye konulmuş küçük bir odaydı. Dekoratif bitkiler ve duvarı kaplayan bir tane kitaplık vardı. Masayı şekerler ve atıştırmalıklar doldurmuştu.
Masada dergiye bakan genç bir kadın vardı. Uzun siyah saçlı ve bronz tenliydi. Yüz hatları Tamaki'ye tanıdık geliyordu, sanki kadını daha önce görmüş gibiydi.
Sonra jetonu düştü, tüm anıları geri canlandı. "...Y-Y/n?"
Kadın Tamaki'ye baktı, yüzü hızla aydınlandı. "Demek cafemde çalışmak isteyen gerçekten de Tamaki Amajiki!! Uzun zaman oldu!"
Tamaki'nin tüm ruh hali değişti. "...Evet, uzun zaman oldu."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
