KIZIL ŞEYTAN |deföm

KIZIL ŞEYTAN 4

3. Gün

Sabah telefon alarmım çaldı şu an erken saatlerde Ömer için kalkmıştım. Çünkü o güzelim kasları stabil tutmak önemli. Hemen kendime gelip spor kıyafetlerini giydim. Yine çok seksi olmuştum. Yanıma bel çantası alıp içine gerekli eşyaları koydum. Sonra odadan çıktım.

" Günaydın Defne "

" Günaydın Ömer Bey"

" Hazırsan gidelim istersen. "

" Hazırım gidebiliriz."

Güneş daha yeni doğmaya başlamıştı. Orman yoluna doğru koşmaya başladık. Yeşillikler dolu bu kısımda yürümek gerçekten terapi gibi bir şeydi. Çiçekli bir yola saptık.
İnsanların gülerek çiçekleri izlemeleri sinirimi bozduğu için çiçeklerin başından sonuna yakmaya karar verdim. Tabiki biz gittikten sonra. Ömer yarın bunları yanmış bir şekilde görünce nasıl hissedecek acaba?
İnsanların mutlu olması bana batıyor. Onların hiç günah işlememiş gibi gülümsemeleri beni sinir ediyordu. Onların buna hakları yoktu.

Ben çiçekleri yakma işiyle uğraşırken Ömer Bey hızlanmış uçarak gidiyordu resmen. Onu yakalamak için daha hızlı koşmaya başladım.

"Ömer Bey yavaşlar mıs- ahhhhh"

" Defne "

Ömer'e seslenirken ayağım taşa takıldı ve düştüm. Sol ayağımda tarifsiz bir acı vardı. Ömer koşarak bana geldi.

" İyi misin Defne ?"

" İyi değilim Ömer Bey sol ayağım çok acıyor."

" Bakayım."

Sol ayağıma dokunup kontrol ediyordu. Dokunduğu gibi acı artmaya başlamıştı.

" Ahhh "

" Off Defne niye önüne bakmıyorsun ?"

" Suç bende mi Ömer Bey siz arkanıza niye bakmıyorsunuz acaba size yetişmeye çalışıyordum. "

" Of Defne off hadi ayağa kalkabiliyor musun ? "

Ayağa kalkmaya çalışmam ile acının artması bir oldu. İnsani duygular artmaya başladığı için acıyı hissediyordum.

" Yok kalkamıyorum çok acıyor ya"

" Tamam o zaman ben seni kucağımda götürürüm. "

" Ne? Olur mu ki? "

" Yürüyemediğine göre yapabilecek bir şey yok hadi gel "

Bunun böyle bir olaya yol açacağını düşünmemiştim. Ömer yanıma eğildi ve açıkta olan göğüslerime baktı. Dudağını ısırdı ve başını kaldırdı. Baya etkilenmişti. Sonra beni kucağına aldı. Onun erkeksi kokusu etrafımı sararken kaslı kolları bedenimi sarmıştı çoktan sanki önceden beri oraya aitmiş gibi. Ben Ömer'in yüzüne bakarken Ömer bana bakmamaya gayret gösteriyordu. Etrafa bakarken çoğu kişinin bizi izlediğini gördüm. Niye bakıyorlardı acaba ?
Geldiğimiz yolu dönmeye başladık ama ben yaktığım çiçekleri unutmuştum benimle ilgilenirken yangın çoktan olmuş ve çiçeklerin hepsi yanmıştı. Ömer'in yüzü düşmüştü. Belli ki çiçekleri sevmişti. O yoldaki herkes üzgün üzgün yanmış çiçeklere bakıyordu. Bu benim çok hoşuma gitti işte herkes hakettiği gibi üzgündü ama melek olmaya aday olan adam yani Ömer çok daha üzgündü. Benim güldüğümü görünce bana sordu.

" Neye gülüyorsun Defne güzel mi bu ? "

" Ona gülmüyorum Ömer Bey yazık güzelim çiçekler ölmüş acaba kim yaptı ?"