🖇️ 𝘭𝘰𝘷𝘦 𝘨𝘢𝘳𝘥𝘦𝘯/ ִֶָ ꒷꒦

l e t i t g o

it was the best choice

Kısa oğlan hızla evine koşuyordu.

Şimdiden geç kalmıştı belki.

Yinede içinde 'belki kimse fark etmez' veya

'belki çok gecikmedim? Sadece saatim

yanlış' diye geçiyordu. Yinede içten içe

hiçbir şeyde yanlışlık olmadığını biliyordu.

Hafif yağmur başladığında yavaşladı. O

yavaşlamak istemiyordu. Şuan resmen geç

kalmıştı, ve o yinede yavaşlamış- hatta

durmuştu. Düzgünce taranmış ve

düzleştirici ile şekil verilmiş turuncu en

güzel tonu ile boyanmış saçları yağmurda

ıslanırken, kendini yağmurda yürümenin

nasıl bir şey olduğunu bilmediği için

suçladı. Başını göğe doğru kaldırdı.

Gözlerini kapatıp kendini yağmurda

ıslanmaya tamamen mahkum etti.

Fakat düşüncelerinden kurtulmasının

nedeni tamamen farklıydı. Geç kalma

korkusu değildi. Yağmurun hızlanması hiç

değildi. Kulağına ilişen fazlasıyla güçsüz

kedi sesiydi. Kafasını etrafa kontrol etmek

için bir o yana bir bu yana çevirdiğinde

yolun ortasında bandajlara dolanmış bir

kedi görmüştü. Yine de aklından kendini

bilerek dolandırdığını geçirmeden

edemedi. Çünkü baya özenerek dolanmış

(?) olmalıydı. Fakat hızlanması

gerekiyordu. Çünkü ana yol olması

nedeniyle arabalar çok fazlaydı. Ve küçük

kedi her an ezilebilirdi. Araba olmadığını

düşündüğü ilk an turuncu saçlı, kendini

yola atmıştı (!).

° ° °

Soğuktan titreyen kediyi neden aldığını

bilmiyordu. Evet onu orada bırakmak

oldukça canice olurdu, ama ne vardı ki

onu başkası bulsaydı? Küçük sayılabilecek

kediyi -tahminen 5 belki 6 aylık- ceketinin içine