Kim olduğunu sanıyorsun?
Karanlık hatıralarında bir kadın güneş,
Bu günlerde yanıyorsun;
Uzak durmak istiyorsun, olmuyor.
Duygularını bağırsan da duymuyor.
Bu insanlar içindekini küçümseyecekler,
Ağladığını üzüldüğünü düşünmeyecekler.
Sen; dağların ardında gönlünü bıraktın,
Ellerinle tuttuğunu bırakmayacaktın.
Yıllar eskitiyor kalbini,
Artık öyle basit değil anlatmak kendini.
Yorulmuş bu dilin, yorulmuş bu gözlerin.
Anlat deseler susmazdın,
Şimdi boş verin diyorsun.
Nasıl yaşamak istiyorsun?
Kimsenin olmadığı dağlarda mı ruhun?
Sen; böyle değildin lan anlat bana korkma.
Ömrünün törpüsü nasıl birini buldu?
Nasıl sabahları beklediğini anlat,
Sigara dumanına boğulduğun şarkıları fon müziği yapmak,
Güneş doğana kadar, uyuyan bir güzelin gözlerine bakmak...
Uyu, uyu...
Gözlerine bakar bakar ağlarım.
Beni görme sakın,
Güçlü olmak zorundayım.
Uyu, uyu
Yıldızlar parlar her gece;
Rüyalarında ben yoksam eğer, ne fark eder?
