JUST FOR YOU

IKAANIM NA KABANATA

CHRISTAL JESS's POV

NAGDAAN ang maraming buwan, masasabi kong marami na rin ang nangyari...

Natapos na rin ang ilang activities namin sa Journalism at Speech Class pero alam kong may panibago na namang darating habang hindi natatapos ang school year na 'to😔

I feel the breeze of Christmas season and the jubilee of the upcoming New Year. That means, New Life and New Resolution

Well, malapit na talaga ang mga okasyon na 'to dahil unang linggo na ng disyembre ngayon

I can't wait to meet my whole family again. I really missed them! I hope that we will be complete again sooner. Sana naman may mangyari ng maganda sa buhay ko pagkatapos ng taon na'to

Anyway, I'm in the library right now. Nag-iisa lang ako dahil magkasama na naman ang dalawa kong magkasintahan na kaibigan

Ang dalawang 'yon talaga, hindi na mapaghiwalay! but in the process, they can both benefit and learn from each other. They used the love that they accept as the inspiration and not the destructive one...

I said it because I see how they grow their maturity and limitations

Sumulyap ako sa mga libro na kinuha ko kanina para makapili ako kung ano ang susunod kong babasahin. May Environmental Science book, Psychology, Accounting, Almanac at marami pang iba! Natawa na lang ako kung bakit ganito karami ang kinuha ko, eh isang subject ko lang naman ang walang klase sa araw na 'to!

I guess...I'm drowned with my own thoughts while checking out the books and I'm not really surprised. I think that my mind is complex this days that makes me feel that I want to be alone as long as it takes

Kinuha ko na lang ang Psychology book kasi hindi 'to masyadong makapal kumpara sa ibang mga libro na kinuha ko. I scanned it, kasabay nun ang pabagsak na paghilig ko sa likod ng upuan at bumuntong-hininga ng mahina

Inayos ko muna ang pagkakabit ng headset sa tenga ko at nagsimulang basahin ang libro, while listening to music...

Hindi pa nangangalahati ang pagbasa ko sa unang pahina nang biglang may umupo sa harapan ko. Pinakiramdaman ko muna bago ko tingnan ang taong dahilan kung bakit naninigas ako sa kinauupuan ko!

I'm not shocked when I found Sean seating comfortably in the chair that is front of me. Ever since he confessed his feelings for me months ago, he became very vocal about it and I really don't know how to react. I'm still confused that it makes my nerves and emotion feel sick!

He's all smiles, his eyes are twinkling like a stars in the sky while looking at me directly na para bang ako ang rason kung bakit siya sobrang masaya. He's being carefree again, as always

I looked at him casually but my inner being is like...celebrating? "Anong ginagawa mo dito??" tinupi ko ang aklat at tinanggal ang headset "Hindi ba may klase ka ngayon? huwag mong sabihin na..." when I saw the unsteadiness of his eyes, I figure out the answer "Umabsent ka?!" yumuko siya and played with his fingers

Umirap ako nang palihim "You don't have to do this!" nililigpit ko ang mga aklat habang pinagsasabihan siya "Sandali lang ha? hintayin mo ako dito." tinuro ko pa siya. Tumango siya na parang maamong tupa dahil sa takot

Ayyy dapat lang! ilang beses niya na kasing ginawa 'to hindi pa rin nagtatanda!

Isasauli ko na lang muna ang mga libro, sa susunod ko na lang 'to hihiramin. Nang maisauli ko na lahat sa bookshelves ay bumuntong-hininga na lang at hinilot sentido ko dahil sa mga pangyayari at sa lalaking naghihintay sa'kin