!Gıcık ABİLERİM!

Hastane

MERHABALAR EFENDİM...
NASILSINIZ BEN ÇOK KÖTÜYÜM ÇÜNKÜ SINAVLARDA DEĞİŞİKLİK OLMUŞ İSTEYENLER GIREBILIYOMUS AMA
SORUN ŞURDA BEN BİZİMKİLERİNI NASIL İKNA EDICEM . Bİ SEY BILMIYOMKI SINAVA GİREYİM LZTFEN BANA BI BAHANE BULUN......

********
Yazardan
Doktor sonunda çıkabilmişti.
Dr: "Geçmiş olsun"

Doruk: "Doktor kardeşimiz nasıl?" dedi en soğuk ama bi o kadarda telaşlı sesiyle.
Doktor elindeki kağıtlara ufak bi göz atarak konuşmaya başladı.

Dr: "Öncelikle sakin olun lütfen hastamızın durumu gayet iyi, sadece stres ve bi anlık şoktan dolayi bayılmış gerekli testleri yaptik ve kan değerleri düşmüş yani biraz daha iyi beslenmeli küçük hanım.

Ben neleri yemeli öncelikle bi liste hazırladım lutfen benimle beraber gelip alın tekrardan geçmiş olsun serum bittikten sonra çıkabilirsiniz" dedi gözünü kırpmadan doktoru dinleyen yılmaz ailesinin gençleri derin bi nefes alirken hemen Ali öne atılarak doktorla gideceğini söyledi.

Diğerleride onayliyinca doktor ve Ali ordan ayrildi. Digerleri hızlıca Naz'ın kaldiği odaya girdiklerinde karşılarında yatakta gözlerinin altlari morarmış bi şekilde uyuyan kardeşlerini gördüler.

( Sen ne bekliyordun mal göbek atan bi Nazmi bekliyordun.

Yazar: " Kes sesini ya surda ciddi bisey yazmaya çalışıyorum hm sen niye geldin zamanımı ?"

İç ses: " Bnce zamanı bide ciddi diyo şunları yazarken bi yandan yemek yiyip bi yandan müzik dinliyosun pardon da ne ciddiyet Ha? "

Yazar: " Allahim sen sabir ver bana lan sana ne seni ne ilgilendirir yürü git surdan mal "

İç ses: " Aman iyi be tabi doğrular acıtır o yüzden git diyosun ama unutmaki akşamın hi köründe en saçma düsüncelerele gelicem "

Yazar: " Yani dönüşüm muhteşem olacak diyosun "

Ic ses: " İvet canim  hadi be "

Yazar: " Defol ya!
( yazariniz burda gerçekten iç sesiyle bi diyolag yaşadi. Neyse konumuza dönelim. )

Genç adamlar bi yandan sinirli bi yandan pişmanlardi.
Sinirli olmaları kardeşlerini bu ale getiren şerefsiz yüzünden di. Pişmanliklarida onu daha sakin olsalardı belki kardesleri bayılmiycakti. Neyseki başına daha kötü şeyler gelebilir di . En azindan simfi kardesleri yanlarında güvende diye düşündüler.

( Naz üzgünüm kardesim seni daha kötü hale getiricem. )

Nazdan dewamkee

Gözlerimi her hastane sahnesinde olduğu gibi lanet olası kimin bulduğu bn tarafından hala bilinmeyen ısikla açtım.
Daha doğrusu açmaya çalıştım. Çünkü başıma giren bi ağrıyla tekrar kapattım. Ama sonra zorlada olsa açtım . Sağ
tarafıma baktığımda komik bi görüntüyle karşılaştım. Ali abim Özgür abimin dizine yatmış,  Deniz abimde Ali abimin bacağına sarılarak uyuya kalmiş. Bu size komik gelmeyebilir ama nedense bana komik geldi.

Onlardan bakışlarımı çekip sol tarafıma döndüm . Hrmen bas ucumda sandalyede uyuya kalan  Çınar abimi gördüm.
Bi insan uyurken bile bu kadar cool ve yakışıklı nasıl olabiliyordu . Neyse göz değer tüü maşallah.  Onuda es geçip birbirlerinin omuzlarına yaslanarak uyuya kalan Ateş, Berk ve Doruk abime baktim çok masum uyuyolardı.

Kesin çok endişelendiler.  Yani bdnde olsam bende endişelenirdim. Onlarida orda bırakıp koluma baktim serum takmışlardi.  Seruma baktığımda bitmişti. Hemşireyi
çağırmadim çunku abimgil uyanır dı onlar bu kadar yorgunken ben bu kadar cimri olamazdım. Kendim çıkartabilirim sonuçta ölmem ya.

Acısada kolaylıkla serumu çıkartabildim. Ama ben sıkıldım ya. En iyisi biraz dışarı çıkmak.  Sessiz olmaya özenerek ayaklarımı yataktan sarkıttim. Sessizce yataktan kalkarak odadan çıktım.

Odadan çıktıktan sonra etrafıma bakmaya başladım. Asansör veya merdivenler neredeydi ya. Hah buldum yüzümde oluşan tebessüm ile asansöre doğru ilerledim.
Sanırım hava almak iyi gelicekti. Asansöre binip zemin kata bastım yani 0 numaraya.

Asansör 2. katta durunca bir adam bindi. Bi anda kendimi kötü hissettim.  Çünkü adam resmen siyahlara bürünmüştü
Yani gözlüğünden tutun maskesine kadar siyahtı. Sanirım siyah seviyodu.

Tamam biraz korkmuş olabilirim evet. Ama olumsuz düsünmeyelim hep. Sonra Asansör çalıştığında birden tekrar durdu bn ne olduğunu anlamadan adam bana yaklaşmaya başladı. Bn korkuyla geriye gitmeye başladığımda durmak zorunda kaldım çünkü zaten Asansör küçük bi yerdi gidecek bi yerim yoktu . Sadece abimgil şuan beni bulsun lutfen Allahim sen yardim et bana.

Benim ağzımdan küçük bir hıçkırık cikmasiyla ağlamaya başladım ellerimle ittirmeye çalissamda işe yaramıyodu en sonunda bağırmaya başladım.  Ama kimsenin beni duymadığını biliyodum. Yavaşça boynuma kafasını gömerek iç çekti sanirım kokluyodu.

Sonra öpmeye başladı. Allahim sen yardim et bana bn bi yandan bağırıp bi yandan kurtulmaya çalisiyodum. Neden yanıma telefonumu almadimki. En sonunda korktuğumu gördüğü anda bi eliye düğmeye basıp Asansöre çalıştırdı.  Bi yandan da daha fazla bağırmiyim diye ağzımı kapattı.

Asansör durunca hızlıca cıkti. Ben olayın şokundan  çıkmayıp dahada ağlamaya başlarken kendimi daha fazla tutmuyup karanlığa bıraktim........

                ✋✋✋✋✋✋STOP! KESTİK

HELLO! ANYEONGHASEYO NASILSINIZ MİLLET..
BU BÖLÜMÜ BÖYLE YAPMAYA KARAR VERDİM UMARIM
GUZEL OLMUSTUR LUTFEN YORUM YAPIN YOKSA BÖLÜM ATMIYCAM . VE OYLAYIN LÜTFEN KOLUM KOPTU YAZMAKTAN YA. EMEGIMIN KARSILIGINI VERİN! 💜💜💜💜💜💜💜