Carmen +18 |gxg

kidnapped

Medyadaki şarkıyla birlikte okuyabilirsiniz.

Gözlerimi zorla açarak kafamı kaldırdım.Başım inanılmaz derecede acıyordu.Elimi başıma götürmeye çalışırken ellerimin bağlı olduğumu fark ettim.Şokla hemen etrafıma baktım.Melisa doğrudan bana bakıyordu.

Sinirle kendimi iplerden kurtarmaya çalıştım.

'O iplerden kurtulamayacağını biliyorsun değil mi?'

Öfkeyle başımı kaldırdım.
'Sana yardım etmeye çalıştığıma inanamıyorum!'

Melisa ifadesiz bir şekilde bana baktı.

'Bu kadar saf olman benim suçum değil.'
'Saf olduğumu mu düşünüyorsun?'

Başını yana eğdi.
'Değil misin?'

Oturduğu sandalyeden kalktı ve bana doğru yürüdü.
'Kanamam olduğunu gördüğünde saf bir kız çocuğu gibi yanıma koştun.Bu kadar düşüncesiz olmamalısın.'

'Seni düşündüğüm için yapmadım.'

Elini başıma götürdü ve okşamaya başladı.Yaptığı her ne kadar şefkatli bir şey olsa da yüzünde en ufak bir ifade yoktu.

Onu çözmek imkansızdı.

'Beni neden buraya getirdin?'

'Peşimi bir türlü bırakmıyorsun.İşim bitene kadar seni yolumdan çekmem gerektiğini düşündüm.'

'Ne işi?'

'Seni ilgilendirdiğini sanmıyorum.'

Sinirle bakışlarımı önüme çevirdim.

'Beni ne kadar burda tutacaksın?'

'Ne kadar istersem.'

Adi herif.

'Nerdeyim ben?'

'Benim evimdesin ama merak ediyorsundur diye söylüyorum,kaçmanın imkanı yok.Evin her yerinde adamlarım var.Seni gördükleri anda vurmalarını emrettim.'

Onunla dalga geçercesine gözlerimi kırpıştırdım.

'Senin başaramadığını umarım onlar başarabilir.'
Sinirle elini arka cebine attı ve ensemdeki saçlarımı eline sertçe dolayarak cebinden çıkardığı silahı boynuma bastırdı.

'Tam şuan başarmamı ister misin?'
Saçımı çektiği için aşırı canım acıyordu.Gözlerim kapalı bir şekilde başımı olumsuz anlamda sallamaya çalıştım.

'Duyamadım?'

Acıyla konuştum.

'Hayır,istemiyorum.Özür dilerim.'

Bi anda ellerini üstümden çekti.Gözlerimi açıp ona baktığımda hala sinirli olduğunu gördüm.

'Uslu bir kız ol ve beni seni cezalandırmak zorunda bırakma.'

Yutkundum.

Yanımdan uzaklaştı ve kapıdan çıktı.

Tam bir aptaldım.O yerde kanlar içindeyken yardım etmeye çalışmak yerine orda bıraksaydım belki şuan evimde oturuyor olacaktım.Resmen hayatımı mahvetmişti.

Kapının açılmasıyla korkuyla başımı kaldırdım ama içeriye giren kişi elinde kurabiyelerle gelen bir kadındı.

'Siz kimsiniz?'

Anlayışla bana baktı ve kurabiyeleri yanıma bıraktı.

'Ben Bayan Melisa için çalışıyorum.Size iyi bakmamı istedi.'

Şaşırmıştım.Adamlarına beni gördükleri anda vurmalarını söyleyen birinden bu kadar merhamet beklemezdim.

Kadın arkama geçerek iplerimi çözdü.

'Ne yapıyorsunuz?'

'Yemek yemen için ipleri çözüyorum.'

'Sana vurup kaçacağımdan korkmuyor musun?'

'Kaçarsan bu evden canlı çıkacağını düşünüyor musun?'

Cevabıyla susmayı tercih ettim.

İpleri çıkardığında elimi bileklerimdeki izlerde dolaştırdım.

Kurabiye tabağını bana verdi.

'Bu kurabiyeleri beni öldürmek için yapmadığınızı nasıl bilebilirim?'

'Yemek istemezseniz sizi zorlayamam ama Bayan Melisa size iyi bakmamı emretti.'

Oflayarak kurabiyeleri yemeye başladım.

Yemek bittiğinde kadın bu sefer elinde uzun bir zincirle gelmişti.

Beni zincirle dövmeyecekti değil mi?

Zinciri bileğime taktıktan sonra diğer ucunu da odada yanda sağlam duran bir direğe bağladı.Zincir istediğim gibi hareket etmeme olanak sağlıyordu.

Teşekkür ettikten sonra odadan çıktı.

Çok geçmeden de göz kapaklarım ağırlaşmaya başlamıştı.

Herkese selamm.Bu kitap hakkında cidden düşüncelerinizi merak ediyorum.Ne düşündüğünüzü yorum olarak yazarsanız çok sevinirimm<3

Ayrıca beğendiyseniz yorum yapmayı ve votelamayı unutmayınn