Korkuyu bu kadar somut hissetmek beni daha büyük korkulara sürüklüyordu . Ağzımın üzerindeki elden gelen yoğun sigara kokusu midemi bulandırıyor, arkamda kime ait olduğunu bilmediğim beden vücuduma sonsuz bir korku yayıyordu . Keskin parfümü içki kokusuyla karışmış mideme bir savaş açarken işe yaramayacağını bilsem de çırpınıyordum. Arkamdaki adam tek hamleyle beni kendisine çevirdi ve yanımızda bulunan eski binanın duvarı ile kendisi arasına sıkıştırdı. Göz yaşlarım soğuk yanaklarıma inat sıcacık akıyordu. Karşımdaki adam kahverenginin en yumuşak tonuna sahip olan gözlerini gözlerime dikerek çarpık bir şekilde gülümsedi. Esmer tenine zıt düşen bembeyaz dişleri ve çekici suratıyla istediği her kızı ağına düşürebilirdi ama o zorla yapıyordu . Çırpınışlarım ve sessiz hıçkırıklarım devam ederken sıcak nefesini boynuma üfledi. O zaman aramızdaki olmayan mesafeyi kavramış ve sanki mümkünmüş gibi daha çok çırpınıyordum.
'' şşt, sakin ol güzelim . Sadece eğleneceğiz.''
Adamın dudakları boynumda gezinmeye başladığında bir an kaskatı kesildim . Beynim vücuduma komut verene kadar şaşkınlıkla tepkisiz kaldım. Sonunda bacağımı hassas noktasına geçirdiğimde acıyla iki büklüm oldu ve yere yığıldı. Deli gibi titriyordum . Adamın güçsüzlüğünü fırsat bilip tüm hızımla koşmaya başladım, aynı zamanda bağırarak yardım dileniyordum. Hangi akla hizmet arabaya binmedim ki? Bir yandan koşuyor, diğer yandan geldiğim yönü hatırlamaya çalışıyordum. böyle erken bir saatte başıma gelenler ancak benim gibi bir aptala uyardı zaten. Sonunda tanıdık sokağı bulduğumda takip ettim ve okulun şehvetli kapısını gördüm. Ağlamamı durduramıyordum , okul gömleğimin üstten üç düğmesi kopmuştu ve boynumun kızardığına emindim. İnsanların beni gördüğünde ne tepki vereceğini az çok tahmin ediyordum ancak şu an umrumda olan tek şey eve gitmekti. Okulda tek-tük insan kalmıştı . Bekçinin yanına giderken okulda kalan öğrenciler bana uzaylı görmüş gibi bakıyordu. Eh. Bende okula ağlayarak giren üstü başı yırtık bir kız görseydim öyle bakardım. Bekçi beni korku ve endişe dolu gözlerle süzüyordu. Aptal kafam çantamı orada bırakmıştım ve telefon da içindeydi. Bekçiden telefonu istesem numaralar ezberimde yoktu ki!
'' kızım ne bu hal? ne oldu? dur bir soluklan , ağlama.''
Hiçbir şey söyleyecek durumda değildim. Orada yaşadığım korku bana bir ömür yeterdi. Derin nefesler alarak ağlamamı durdurmaya çalıştım ama ben durdurmaya çalıştıkça daha çok akıyordu sanki.
'' Hüzün?''
Aras' ın endişeli sesi tüm düşüncelerimi silip süpürdü. O Berkin' in arkadaşıydı, öyleyse evi biliyordu değil mi? Bekçi hala beni telaşla izlerken Aras hızla yanıma geldi ve kollarını bedenime doladı. Birşey sormadan saçlarımı okşaması içime huzur doldurdu ve bunu bekler gibi göz yaşlarım duruldu. Nefesimi düzene sokmayı başardığımda berbat derecede çaresiz sesimle sordum.
'' beni evime götürür müsün?''
Cidden bu ses benim mi? Öyle çaresiz , öyle ürkekti ki kendime acıdım . Aras bana sarılmaya devam ederken konuştu.
''Tabiki, evin nerde?''
'' Bilsem burada bekler miyim? Berkin ' i ara sor adresi''
diye çıkıştım ona. Suçlu değildi ama şu an korkum mantığımın önüne geçmişti. Berbat göründüğümü bilmem de bir etken olabilir tabi.
'' Berkin ne alaka? neden ona soruyorum?''
Cok güzel! sevgili kardeşim(!) arkadaşına üvey kardeşi olduğumu söylememiş. Nefesimi bıkkınca verdim ve kollarından çıkarak ona berbat suratımı gösterdim.
'' Lütfen Aras, yarın herşeyi anlatırım, lütfen şimdi eve götür beni.''
titreyen bedenime kollarımı sardım ve tekrar ağlamamak için kendimi sıktım. Aras bir süre tereddütle bana baksa da sonunda nefesini dışarıya vererek elimi tuttu ve otoparka doğru yürümeye başladı. Yine düşüncelerimle boğuşuyordum. Ya kaçamasaydım? o zaman biri sesimi duyup gelir miydi? tecavüze uğrasaydım ne yapardım? birden kafam kaslı bir gövdeye çarpınca tökezledim ve tam yere kapaklanacakken Aras beni tutarak sert gövdesine yapıştırdı. Bir süre şaşkınlıktan birşey yapmadım ama o mükemmel kokusu burnuma dolunca gevşediğimi hissettim.
