Unexpected Escape

Chapter 3 - The Four Tribes

Bahagya kong iminulat ang aking mga mata nang tumama sa aking mukha ang liwanag na nanggagaling sa bilog na buwan. Nakapatay ang ilaw ng kwarto ko. Tila nakatulog na ako habang inaalala ang sinabi ni Dad kanina. Parang mas mahalaga pa sa kanila ang grado ko sa mga course subjects kaysa sa akin na kanilang anak.

Napansin kong lumabas ng kwarto si Kylo. I didn't get it since the door was closed or maybe while I am deep asleep, Mom or Dad enters the room, and didn't close the door after leaving.

"Kylo, wait!" I shouted at his back while he's wagging his tail.

Tumayo ako mula sa maliit na upuan ng study table ko at kinuha ang hoodie jacket na naka-hanger sa clothes rack saka siya sinundan.

I make my walk into run. I don't know where he'll be going at this late hour but all I know is to follow his steps as he runs outside the house.

Nang makalabas ako ng bahay ay wala na akong makita kung hindi dilim. Tanging ang maliwanag na buwan lang ang nagsilbi kong tanglaw sa madilim na kapaligiran.

"Kylo!" I shouted between my lungs while I was walking in between the tall trees.

The sound of the crickets tickled my ears, replying to every call I make. I roam my eyes everywhere, but all I can see are tall tress, and high green grasses that surrounds every step I made. It slightly tickles my leg even though I am still in my pajamas. "Wait, am I far from home?" I asked myself.

Sa huli kong tapak sa lupa ay nawalan ako ng balanse, dahilan upang mahulog ako sa isang ilog. I never thought there's a cliff here, though, and a river. Besides, I am not familiar to where am I right now.

I plunged into the water, creating a loud splash. The cold water enveloped my body causing me to slightly shiver. I gently open my eyes, but I can see nothing but the thing below the ground that shone, as the light from the moon touched it.

I swam towards that light, but when I almost reach it, I get stucked with a jelly-like plant coiling one of my ankles.

"Damn!" I unconsciously cursed, lips closed. I tried to remove it from my feet, but I can feel myself to run out of oxygen inside my body. To no avail, I slowly felt it harder to breathe. I let go, and allowed myself to sink deeper, giving up on the will to survive. But something hit the water. I heard the thud, and eventually felt a hand grabbing my arm, carry me up to the surface. Thanks to this someone who helped me from drowning, but maybe I can't reach the surface, as my body started to be filled with water. Slowly, I closed my eyes, and genuinely smiled for the last time, because finally, mom and dad will no longer scold me.

Nang magtama ang ilaw ng buwan sa aking mukha ay bahagya akong nagmulat ng mata. Kaagad na bumungad sa akin ang mga bituin sa itaas na naging dekorasyon sa madilim na kalangitan. Naroon pa rin ang maliwanag na bilog na buwan, tinatanaw ako mula sa malayo. "A-am I still alive?" I talked to myself.

I tried to get up. I just realized that my back hugged the hard mat. I slowly turned my gaze at my right. There's still those trees, coldly dancing with the breeze of the night.

My wet hair slightly covered my eyes, even my jacket kissed my skin, and my pajama. Basang-basa pa rin ako, kahit ang aking mga suot. P-pero sino ang nagligtas sa akin upang hindi ako tuluyang malunod?

"Salamat naman sa Diyosa ng Tubig! Tila gising ka na," pagbuntong-hininga ng kung sinuman sa aking kaliwa kaya't napabalikwas ako ng bangon mula sa aking hinihigaan.

"W-who are you!" kaagad na tanong ko. I cover myself with my arms, thinking he might be a criminal or name all those bad people that surely make you feel uncomfortable.

Suot niya ang madungis na kasuotang tila pinagtagpi-tagpi lang na mga tela. Bakas din ang dumi sa kaniyang mukha na tila dahil sa kaniyang paulit-ulit na pagpunas sa kaniyang mukha gamit ang madumi niyang kasuotan. He's soaked with water too, leaving little droplets upon his messy hair that almost cover his raven-colored eye. Maybe he is same age as mine, based on his appearance.

"Hindi kita maintindihan, binibini? Ano ba ang iyong binibigkas?" kibit-balikat na tugon nito sa akin.

"S-sino ka?" pag-uulit ko saka tiningnan ang kapaligiran. Tila nasa kagubatan pa rin ako gayong mga puno't damo pa rin ang tangi kong nakikita sa paligid. "A-at n-nasaan ako?" dagdag ko.

"Ako si Tomas, Tomas Aiken," pagpapakilala niya. "Isa akonng karaniwang tao at dinala kita rito sa aking tahanan gayong halos malunod ka kanina." Marahang kumunot ang kaniyang noo saka muling nagsalita. "Ikaw, binibini? Maaari mo bang ipaliwanag kung bakit ka tumalon sa ipinagbabawal na ilog?"

"Ipinagbabawal na ilog?" pag-uulit ko na nagpakunot ng aking noo. "But I am just wandering around to find Kylo, and then..." Napansin ko ang kaniyang marahang pagkunot ng noo. Maybe he doesn't understand my medium. "I mean... hinahanap ko kasi ang aking alagang aso pero habang naghahanap sa masukal na kagubatan ay bigla na lang akong nahulog sa malalim na ilog na iyon. N-nakita mo ba siya?" pagpapatuloy ko.

"Hindi ko alam kung anong nilalang ang tinutukoy mo, ngunit maaaring nagmula siya sa isa sa mga apat na tribo."

Napaisip ako sa kaniyang sinabi. "Tribo?" tanong ko sa kaniya. I don't know such people are still known here in modernity though. But what are those tribes he's talking about? Atas? Bagobos? Manobos?

"H-hindi mo alam ang iba't ibang tribo?" hindi makapaniwalang tanong niya na marahan kong ikinatango. "Saang kabihasnan ka nanggaling?"

I don't know what will I tell him. Ni hindi ko rin alam kung saan din ako napadpad ngayon at kung bakit napakalalim ng kaniyang mga salita. He's quite weird, or maybe, living with my parents as professionals makes me this kind of being uncomfortable with the way he talks.

"Nahahati ang apat na tribo sa mga kakayahang mayroon sila:

Ang mga Sorcerer, na may kakayahang kontrolin ang lupa at yelo sa pamamagitan ng kanilang wand at pagbigkas ng engkantasyon. Isa sila sa pinakamalakas sa apat gayong isang sorcerer ang namumuno sa akademya.

Ang mga Assassin, na may angking bilis at may kakayahang kontrolin ang mapapanganib na halaman na naaayon sa kanilang kagustuhan.

Ang mga Warrior, na may angking lakas at kakayahang kontrolin ang apoy. Isa rin sila sa mga tinitingalang tribo ng mga karaniwang taong tulad natin dahil sa kanilang lakas pagdating sa mga pisikal na laban.

At ang panghuli, ang Gunner, na may angking talino at kakayahang kontrolin ang kidlat. Isa rin sa kanilang espesyalidad ay ang paghawak ng baril na kayang asintahin ang mga kalaban sa malalayo gamit ang kanilang iba't ibang kulay na mata.

Isa ka ba sa kanila o katulad din kitang isang karaniwang tao?" dagdag niya na lalong ikinakunot ng aking noo.

Hindi mag-sink in sa utak ko ang mga sinabi niya. "T-that's absurd!" I said, stuttering. "No way! There's no such thing as those tribes!" But... hearing those from a stranger like him who helped me, will I really believe in him, or everything is just a product of my mere dream? If so, I don't want to wake up then.

To be continued...