ေရွာင္းဘုရင္က အတန္တန္ ျငင္းေသာ္လည္း ဝမ္ရိေပၚ ရဲ႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းဆိုမႈ႕ေၾကာင့္ စျစၸဲကို လိုက္ခြင့္ရခဲ့သည္။
"ပင္ပန္းေနၿပီလား ဝမ္"
ေရွာင္းဘုရင္ ေဘးက ျမင္းေပၚမွာ တိတ္ဆိၾတၥာ ပါလာတဲ့ ဝမ္ရိေပၚ ကို ၾကည့္ၿပီး ေရွာင္းဘုရင္ က စကားဆိုလာတယ္။
"မပင္ပန္းေသးပါဘူး အရွင္"
"ဒါေပမဲ့ လဲ ခဏနားၾကရေအာင္"
ေရွာင္းဘုရင္ က ေနာက္မွာပါလာတဲ့ ရဲမက္ေတြကို လက္ျပကာ ခဏနားဖို႔ အခ်က္ျပလိုက္တယ္။
ထို႔ေနာက္ ျမင္းေပၚက အသာဆင္းကာ ဝမ္ရိေပၚ နားကို ေရာက္လာတယ္။
"ဝမ္...ကိုယ္ေတာ္တို႔ စကားေျပာၾကရေအာင္ "
စကားဆုံးတာနဲ႕ေရွာင္းဘုရင္ကဝမ္ရိေပၚကို ခါးကေနေပြ႕ကာ ျမင္းေပၚက ေနဆင္းေစတယ္။ အဲ့ဒီ့္ေနာက္မွာေတာ့ ဝမ္ရိေပၚ လကၠို ႀဆဲကာ ရဲမက္ေတြနဲ႕ ေဝးတဲ့ေနရာကို ေခၚလာခဲ့သည္။
"အ...အရွင္"
႐ုတ္တရက္ သူ႕ကို သစ္ပင္မွာ ေက်ာကပ္ေစကာ အုပ္မိုးလိုက္တဲ့ ေရွာင္းဘုရင္ ေၾကာင့္ ရိေပၚ လန႔္သြားတယ္။
ေရွာင္းဘုရင္ က သူ႕နဖူးေပၚ က်ေနတဲ့ ဆံႏြယ္စတစ္ခ်ိဳ႕ကို အသာသပ္တင္ေပးၿပီး ပါးျပင္ေလးကို ျဖျဖ ျပတၠာ...
"ကိုယ္ေတာ္ေတာ့ ႐ူးေနၿပီထင္ပါတယ္..ဝမၠ ေဘးမွာ ပါလာတာေတာင္ဝမ့္ကို လြမ္းေနမိတယ္"
ေရွာင္းဘုရင္ စကားေၾကာင့္ဝမ္ရိေပၚမ်က္ႏွာေလးရဲသြားသည္။
ေရွာင္းဘုရင္က ဝမ္ရိေပၚ ရဲ႕လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲယူကာ နမ္းရွိုက္ၿပီး သူ႕ပါးမွာ အသာအယာအပၠာ ပြတ္သပ္တယ္။
"အရမ္းကို ျမတ္နိုးရပါတယ္ ကိုယ့္ေတာ္ရဲ႕ ဝမ္ရယ္"
သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေပၚထိကပ္လာတဲ့ ေရွာင္းဘုရင္ ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္း ပါးေတြေၾကာင့္ ရိေပၚရဲ႕ ႏွလုံးခုန္သံေတြ က ျမန္ဆန္လာသည္။
ေရွာင္းဘုရင္ ရဲ႕ အနမ္းေတြၾကား ႐ုန္းမထြက္နိုင္ပဲ မသိစိတ္ရဲ႕ေစခိုင္းမႈ႕ေၾကာင့္ ျပန္လည္တုံ႕ျပန္ေနမိသည္။
ရွည္လွ်ားလြန္းတဲ့ အနမ္းဖယ္လွယ္မႈ႕အၿပီးမွာ ေရွာင္းဘုရင္က သူ႕ကို ျပန္လႊတ္ေပးၿပီးအနမ္းေၾကာင့္ စိုစြတ္ေနတဲ့ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကို လက္မျဖင့္ ျဖျဖ ျပတ္သပၠာ.....
