Dear Lucy

Mektup || f i n a l

Sevgili Lucy,

Bugün yine o tepeye geldim. Sanırım Loke hâlâ bizim dünyamızda, mezarında yeni çiçekler var. Eminim bir anlamları vardır, Loke romantik bir herif sonuçta...

Her neyse, adının yazdığı taşla bakıştım bir süre. Ne fark ettim biliyor musun? Sen ne dersen de, yaşamaya hakkım yokmuş gibi hissediyorum. Ciğerime dolan hava içimde alev alıp beni yakıyor sanki. Ateş beni yakmaz normalde, komik değil mi?

Bugün tam bir yıl oldu. Loncadakiler iyice birbirlerinden koptular, Happy neredeyse hiç balık yemiyor, ben... Ben yaşayamıyorum.

Şimdi ölsem, yanına gelsem, kızar mısın bana? Kızsa bile umurumda değil, sonuçta birlikte olacağız değil mi?

Birazdan gece olacak. Yıldızların altında hoş bir ölüm... Kim tahmin edebilir?

Sence ikinci yaşam diye bir şey var mı... Luigi? Eğer varsa, yeniden bulur muyuz birbirimizi? Beni yeniden sever misin Luce? Bu sefer söz veriyorum sana verdiğim tek sıkıntı kalbinin hızlı atması olacak, seni öptüğümde yanaklarının kızarması olacak. Gözyaşı veya... Her neyse işte. Birden fazla oldu değil mi? Pfft, benim gibi aptal birinden daha fazlasını bekleyemezsin.

Eee, Lucy. Buluşacak mıyız, başka bir yaşamda?

Sevgiler, Natsu.